ბედნიერი ვარ, რომ ჩემს და-ძმას აღარ შიათ!

კეთილო ადამიანო, დაუყოვნებლივ გააზიარე ეს პოსტი! დაეხმარე შენს მეგობრებსაც მონაწილეობა მიიღონ ღვთისნიერ საქმეში!

     

და-ძმის შემყურე, თერთმეტი წლის სანდრო, დიდი კაცივით კმაყოფილია. ისინი კი, გახარებულები ხტუნაობენ ახალთახალ ლეიბზე.

,,ალე ჰოპ! ილია გაიწიე, თავზე არ დაგახტე...“ - ყვირის ელენე.  ,,როგორი რბილია და ახალი... მინდა ჩავეხუტო“ - ამბობს ილია და ლეიბზე კოტრიალს იწყებს. სანდროს უხარია, რომ ბავშვები, ამაღამ მაინც დაიძინებენ რბილად და ტკბილად. ის კი... ის, მხოლოდ მაშინ არის ბედნიერი, როდესაც ელენე და ილია არიან კარგად - არ სცივათ, არ შიათ, არ ავადობენ.

,,რა მაგარია-ა-ა-ა... ამაღამ რბილად დავიძინებთ“

,,ბავშვებო, იხტუნავეთ? მორჩა! ახლა, ლამაზად გავასწოროთ საწოლი“

        გაჭირვებულმა ცხოვრებამ ის ნაადრევად გაზარდა, გონება დიდი ადამიანის ფიქრებით გაუვსო. ახლა, უყურებს გულმოწყალე ადამიანების მიერ გაღებულ სიკეთეს (ახალ ნივთებს, პროდუქტით გავსებულ ახალ მაცივარს) და ფიქრობს: ეს ყველაფერი რამდენ ხანს ეყოფა ოჯახს? რამდენ ხანს არ მოუწევთ პატარებს მშიერი მუცლით დაწოლა? რა კარგია, რომ არსებობენ კეთილი ადამიანები. რა კარგია, რომ დღეს ის ასეთი ბედნიერია. თვითონ, ბევრს არ შეჭამს, მხოლოდ ძალიან ცოტა ტკბილეულს.  ელენეს და ილიას კი, ასჯერ მეტს შეუნახავს, დიდხანს რომ ჰქონდეთ პატარებს ნუგბარი. ან, საერთოდ არ შეჭამს, ის ხომ უკვე დიდი ბიჭია. უფროსებმა კი, პატარებზე უნდა იზრუნონ.

 „ვაშა-ა-ა-ა, აქ ბევრი ნამცხვარია, ყველას გვეყოფა“

,,ერთი შენ, ერთი მე, ერთი სანდროს. დედიკოსაც და მამიკოსაც!“

        ნიპარიშვილების ოჯახი, კასპში, დიდ გაჭირვებაში ცხოვრობს.  საკუთარი არაფერი არ გააჩნიათ. სახლზე კი, ზედმეტია საუბარიც... 

https://chernovetskyifund.ge/ge/projects/finished/770-niparishvili/description/

        - ეთერ, გვიამბეთ, როგორ შეიცვალა თქვენი ცხოვრება მას შემდეგ, რაც ფონდმა თქვენს შესახებ პოსტი გამოაქვეყნა?

ეთერი (დედა): პირველ რიგში, მინდა მადლობა გადავუხადო თითოეულ ადამიანს, ვინც გულთან ახლოს მიიტანა ჩემი ოჯახის გაჭირვება და ჩვენს ადგილას საკუთარი თავი წარმოიდგინა... როგორ მრცხვენოდა, როგორ მერიდებოდა, ამაზე ხმამაღლა საუბარი, მაგრამ უკვე ვეღარ ვუმკლავდებოდით გაჭირვებას... ხშირად, ბავშვებს მშივრებს უწევდათ დაძინება... უფროსები კიდევ გავუძლებთ, მაგრამ პატარები?!

მადლობა ყველას, ვინც შეწუხდა ჩვენი მდგომარეობით. შედეგად კი, საკვები, გაზქურა, მაცივარი, ლეიბი, მაგიდა და სკამები მივიღეთ... ძალიან გვჭირდებოდა ყველა ეს ნივთი. ბავშვებს ხმელ ტახტზე უწევდათ ძილი. სკამიც კი არ გვქონდა, ადამიანურად რომ დავმჯდარიყავით და გვეჭამა სადილი. თუმცა, ამაზე ვეღარც ვიოცნებებდით, ბოლო დროს, სადილიც სანატრელი გაგვიხდა...

,,დედიკო, გემრიელი მოვამზადოთ? მოგეხმარები“

        - თუ გამოგეხმაურნენ სრულიად უცხო ადამიანები? შეიძინეთ ახალი მეგობრები?

      ეთერი: დიახ, გორიდან, უზომოდ კეთილი და გულისხმიერი კაცი გვესტუმრა. საკმაოდ ბევრი საკვები პროდუქტი მოგვიტანა. ბავშვებმა რომ დაინახეს, შეჰყვირეს სიხარულისგან: „დე, პური მოგვიტანესო!“

        სანდრო (11 წლის): კურდღელიც გვაჩუქა. წითელთვალება დავარქვი. მამალია. ოდესმე დედალიც მეყოლება, და კურდღლებს მოვაშენებ.

       - სანდრო, ეს შენი იდეა არის, თუ ვინმემ გირჩია?

       სანდრო: მე თვითონ მოვიფიქრე. ოღონდ, წითელთვალებას არასდროს არ დავკლავ, ძალიან შემიყვარდა. ჩემი მეგობარია!

        - სხვა მეგობრებიც თუ გყავს წითელთვალებას გარდა?

      სანდრო: დიახ, მეზობელი ბავშვები, თანაკლასელები... ბევრთან ვმეგობრობ, მაგრამ, ჩემი საუკეთესო მეგობარი, არის ნიკა. ველოსიპედით მიყვარს სეირნობა. მაგრამ, არ მაქვს, მეგობრები მთხოვნიან ხოლმე. ვოცნებობ, ჩემი ველოსიპედი მქონდეს, მაგრამ... ალბათ, არ მექნება, ძალიან ძვირი ღირს...

        - სანდრო, საჩუქრებიდან ყველაზე მეტად რა მოგეწონა?

      სანდრო: მაგიდა და სკამები, ძალიან ლამაზია. სამეცადინო მაგიდა არ მაქვს და გაკვეთილებსაც აქ ვისწავლი. მოიცა, გაჩვენებ, როგორ დავჯდები სამეცადინოდ. წამოდი.

       სანდრო: უი, ესენი კიდევ აქ სხედან? (სიყვარულით მანიშნებს პატარებზე.)  ჯერ ილიამ და ელენემ ტკბილეულით იჯერონ გული, და მერე გაჩვენებთ. კარგი?

,,ძალიან გემრიელია, მაგრამ ბევრს არ შევჭამ... ხომ უნდა შევინახოთ?!“

,,დღეს, ძალიან ბედნიერი ბავშვები ვართ! ხომ არა უშავს, ბევრს თუ ვიცელქებთ?!“

        - მაგრამ, სკოლაში ჯერ ვერ დადიხარ. რატომ?

       ეთერი (ერთვება ჩვენს საუბარში): ქირით ვიყავით და რომ ვერ გადავიხადეთ, აქ გადმოვედით. ნათესავმა შეგვიფარა, დროებით... აქედან სკოლამდე შორია, ჩვენ კი, გზის ფულიც არ გვაქვს, რომ ვატარო. ამის გარდა, სანდროს არც შესაფერისი ტანსაცმელი აქვს, არც ფეხსაცმელი.

        სანდრო: ონლაინ გაკვეთილებს ვერ დავესწრები - არც კომპიუტერი მაქვს, არც ტელეფონი. არადა, მიყვარს სწავლა, სკოლაც მიყვარს...

        - კიდევ, ვიცი, რომ ცეკვა გიყვარს. და საკმაოდ კარგად გამოგდის.

        სანდრო: ახლა, ცეკვის დიპლომიც უნდა ამეღო. ჩვენი ჯგუფი ოთხი დღით მიდის ბაკურიანში. მაგრამ, მე ვერ წავალ - ფული არ გვაქვს...

        ეთერი: ძალიან ჭკვიანი და ნიჭიერი ბიჭი მყავს, კარგი მონაცემები აქვს, მაგრამ ხელს ვერ ვუწყობთ. აბა, ეს ცხოვრებაა?

       - სანდრო, ვინ უნდა გამოხვიდე, რომ გაიზრდები?

      სანდრო: პოლიციელი. დამნაშავეებს დავიჭერ. მანამდე კი, კარატეზე მინდა სიარული - ღონიერი და მოხერხებული უნდა გავხდე, ვერავინ რომ ვერ დამამარცხოს. პოლიციელად რომ ვიმუშავებ, კარგი ხელფასი მექნება და ჩემს და-ძმას საჭმელი არ მოაკლდება. მეც ბედნიერი ვიქნები.

        - სანდრო, რა არის ბედნიერება?

      სანდრო: როდესაც საჭმელი გაქვს, მუცელი არ გტკივა, ხელები კი, არ გეყინება... როდესაც ილიას და ელენეს არ შიათ და არ ტირიან...

        - ეთერი, პატარებს რა მოეწონათ ყველაზე მეტად? შეიძლება მათ ავესაუბრო?

        ილია (6 წლის): მე ლეიბი და ,,პეჩენიები“ მომეწონა, ძალიან გემრიელი იყო. დედას სულ ვეხვეწებოდი, ,,პეჩენიები“ რომ ეყიდა...

        ელენე (4 წლის): მე დიდი მაცივარი მომეწონა, ბევრი საჭმელი ჩაეტევა. დიდი რომ გავიზრდები, ვიყიდი ბევრ ნამცხვარს და იქ შევალაგებ.     

„რამხელა მაცივარია-ა-ა! მაგრამ, ბავშვებისთვისაც არის, დაბლა აქვს სახელური, რომ მივწვდე“

         - ელენე, შენ ბაღში არ დადიხარ, სახლში თუ ეხმარები დედას?

         ელენე: მინდა, რომ მივეხმარო, მაგრამ, ასე მეტყვის ხოლმე: „ჯერ პატარა ხარ, წადი, ითამაშეო“.

       - და შენც, შენი მეგობარი თოჯინებით თამაშობ? გამაცნობ შენს თოჯინებს?

        ელენე: არ მაქვს თოჯინები... რომ მექნება, ბარბის დავარქმევ და ჩემთან ერთად ახალ ლეიბზე დავაძინებ, ზურგი რომ არ ეტკინოს. იცი, რა ცუდია, ზურგი რომ გტკივა?!

,,დღეიდან, აი ასე, ტკბილად დავიძინებ ხოლმე!“

         - ედიშერ, როგორ გრძნობთ თავს? ვხედავ, სიარული ჯერ კიდევ გიჭირთ...

        ედიშერი (მამა): სანამ, თავს ეს ამბავი დამატყდებოდა, კიდევ რაღაცას ვახერხებდი. არანაირ სამუშაოზე არ ვამბობდი უარს, ბავშვებისთვის პური მაინც რომ მეყიდა. ცოტას მიხდიდნენ, მაგრამ ასე თუ ისე, შემეძლო, საკუთარი მძიმე შრომით, ოჯახი რომ გამომეკვება. ახლა, დიდი ფსიქოლოგიური ტრავმაც მივიღე - ვერაფერს ვერ ვაკეთებ, და ამასთან შეგუება ძალიან მიჭირს. სანამ ფეხზე დავდგები, გვჭირდება თანადგომა.

         - ვხედავ, თქვენი მეუღლე როგორ გევლებათ თავს, ძალიან უყვარხართ...

        ედიშერი: წელიწადნახევარი გვიყვარდა ერთმანეთი, სანამ შევქმნიდით ოჯახს. ცხრა კლასი რომ დაამთავრა, მოვიტაცე. მოვიტაცე რა... თვითონაც ვერ ძლებდა უჩემოდ. (იღიმის.)

        ეთერი: წლებია, ასე მოვდივართ, მხარდამხარ, ჭირსა თუ ლხინში. 

       ედიშერი: ლხინში ნაკლებად... ჩვენი შვილების დაბადების დღეები, ალბათ, ერთადერთია, რაც კარგად გვახსენდება...

       - ეთერ, ჩვენი პოსტის შემდეგ, ადგილობრივი ხელისულება თუ გამოგეხმაურათ? თუ დაგეხმარნენ?

      ეთერი: არავინ. ჩვენი ოცნებაა, ჩვენი, საკუთარი, ერთი პატარა ოთახი მაინც რომ გვქონდეს. შვიდი ბინა გამოვიცვალეთ, ქირით ვიყავით.   100 ლარს ვიხდიდით. მაგრამ, როდესაც სოციალური დახმარება 360 ლარი გაქვს, როგორი გადასახდელია 100 ლარი? გადაუხდელობის გამო, ბინის დაცლა ხშირად გვიწევდა ხოლმე. ახლა, ცოტა ხნით შეგვიფარეს... არ ვიცი, მერე რა იქნება... მომთაბარეებივით ვცხოვრობთ. 

         - რას ეტყოდით იმ ადამიანებს, ვინც დახმარების ხელი გამოგიწოდათ?

         ედიშერი: ამხელა სიკეთისთვის უზომოდ მადლობელი ვართ. მინდა, მადლობა გადავუხადო უცნობ ადამიანებს, ვინც გულთან ახლოს მიიტანა ჩვენი მდგომარეობა. ამ გაჭირვებულ ქვეყანაში, სადაც ყველას, უამრავი საკუთარი პრობლემა აქვს, სხვებზე ფიქრი, დიდსულოვნებაა. მადლობა, ადამიანებო, ეს დღე რომ გაგვილამაზეთ!

***

         მეგობრებო, ამ მცირედი დახმარებით ამ ოჯახის პრობლემები არ დასრულებულა. როგორც ხედავთ, მათ კიდევ უამრავი რამ სჭირდებათ: ბავშვებს საჭმელი და ტკბილეული ენატრებათ. არ აქვთ ტანსაცმელი, ფეხსაცმელი, სათამაშოები! არ აქვთ განვითარებისთვის აუცილებელი პირობები!  მათი მამა კი, კვლავ უძლურია და ვერაფერს ახერხებს.  რატომ უნდა ოცნებობდეს თერთმეტი წლის ბიჭი, მხოლოდ იმაზე, რომ მის და-ძმას არ შიოდეს? რატომ ვერ უნდა იარონ ბავშვებმა სკოლაში, სამგზავრო ფულის და ტანისამოსის არქონის გამო? 

      ღმერთო, უშველე ყველა პატარას, მიეცი მათ ბედნიერი და ლაღი ბავშვობა! ადამიანებო, ჩვენი სამყაროს ფარგლებს იქით გავიხედოთ და დავინახოთ ამ ბავშვების ცრემლი! ნუ დავუშვებთ, რომ გაჭირვებამ, მათ  წაართვას ყველაზე ლამაზი წლები, რომელსაც ბავშვობა ჰქვია! კიდევ ერთხელ გავერთიანდეთ სანდროსთვის, ელენესთვის, ილიასთვის და დავიცვათ მათი ბავშვობა! ვაჩუქოთ ღიმილი და ბედნიერება.

       თუკი გიმძიმთ საყოფაცხოვრებო სირთულეებისა და გადაუჭრელი საკითხების გამო, რამდენიმე წამით ყურადღება ჩვენს „ფეისბუქის“ პოსტებზე გადაიტანეთ; ან უმჯობესია, ჩვენს ნებისმიერ ბენეფიციარს დაურეკოთ და ყველა თქვენი პრობლემა უმნიშვნელოდ მოგეჩვენებათ იმათთან შედარებით, ვისაც მისი ცხოვრების ყველაზე მძიმე წუთს დაეხმარეთ.

       მათ პრობლემებთან შედარებით ჩვენი პრობლემები არაფერია! აი, ნამდვილი გაჭირვება! ის თქვენ წინაშეა! უფალს მადლობა შესწირეთ იმისთვის, რაც გაგაჩნიათ! თქვენ უბედნიერესი ადამიანი ხართ! გახსოვდეთ ეს და დაეხმარეთ შეჭირვებულებს.

       სამწუხაროდ, ამ და კიდევ უამრავი სხვა ოჯახის პრობლემები არ დასრულებულა, ამიტომ, დროდადრო დაათვალიერეთ ხოლმე ამ საბრალო ხალხის ისტორიები ჩვენს ვებ-გვერდზე და ესაუბრეთ მათ. ყოველ ჯერზე, როდესაც მორიგი შეჭირვებული ადამიანის ნომერს აკრეფთ, თქვენ აუცილებლად იგრძნობთ უფლის კურთხევას! აუცილებლად! გააგრძელეთ ამ ოჯახების დახმარება! სწორედ ეს არის საუკეთესო ღვთისმსახურება!       

        მეგობრებო, თქვენთან კიდევ ერთი თხოვნა გვაქვს - თუკი შეიტყობთ, რომ თქვენს ნაცნობს ან მეზობელს დახმარება სჭირდება, გთხოვთ გამოიჩინოთ გულისხმიერება და ამის შესახებ მოგვწეროთ ელექტრონულ მისამართზე: office-fsp@fsp.ge

თქვენი სიკეთე, არის შესაძლებლობა, თავადაც ყველაფერში ბედნიერი რომ იყოთ!

მეგობრებო, კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა ყველას!

      ჩვენი ფონდის ანგარიშია:

#GE15TB7194336080100003

#GE42LB0115113036665000

#GE64BG0000000470458000.

(დანიშნულება: ნიპარიშვილების ოჯახი).

      თანხის ჩარიცხვა ასევე შესაძლებელია TBCpay, ExpressPay ტერმინალებიდან. ქვეთავში “ქველმოქმედება“ მოძებნეთ ჩვენი ფონდი (ინფორმაციას ფონდის დამატებითი უფლება-მოვალეობების შესახებ შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus).

       არაჩვეულებრივი სიახლე გვაქვს - ახლა ჩვენი ბენეფიციარების ისტორიები შეგიძლიათ წაიკითხოთ:

ინსტაგრამზე: https://www.instagram.com/chernovetskyi.fund/ და

ტელეგრამზე: https://t.me/ChernovetskyiFund.

      სპეციალურ ნომერზე განხორციელებულ მხოლოდ ერთ ზარს ადამიანის სიცოცხლის გადარჩენა შეუძლია: 0901 200 270

       ვიფიქროთ იმაზე, რომ გაჭირვებულთა დახმარებით და მათი ტკივილის გაზიარებით, ჩვენ ვზრუნავთ საკუთარ სულზე და ვუახლოვდებით უფალს!