ნათია  ძალიან პატარაა, ჯერ არ აძლევენ კანფეტებს. მაგრამ, მთელი მისი ოჯახი მხიარულობს და მასაც უნდა! საწოვარა გვერდზე გადადო და კანფეტისკენ იწევს. ისინი ხომ, უფრო გემრიელია! მისი დები, მარი და ანანო, მაგიდას სწორედ ამიტომ არ შორდებიან. „მორჩა, გეყოფა! ხომ გასინჯე, აღარ ჩაკბიჩო!“ - ეუბნება მარი.

მაშინ ნათია საბავშვო მალამოებთან მიდის და თითით, თავის საჩუქრებს გვაჩვენებს. (ჯერ არ იცის ლაპარაკი.) ეს მას მოუტანეს, მას უნდა წაუსვან.

 „კი, ეს შენია“, - დაეთანხმა მარი. ცოტათი ნანობს, ნათია კანფეტის გარეშე რომ დატოვა. უმცროს დას ხელი ჩაჰკიდა და ტელევიზორთან მიიყვანა: „აი, ეს „სუყველასია“. მერე, სარეცხ მანქანასთანაც მიიყვანა: „ესეც „სუყველასია“, შენიც“

ახლა, ხატიაშვილების ოჯახის წევრებს პირადი საჩუქრებიც აქვთ და საერთოც. ადრე კი, საერთოდ არ ჰქონდათ. სამი გოგონა და მათი დედიკო ხატია, რომელიც შვილებს მარტო ზრდის, საშინელ, უკიდურეს გაჭირვებაში ცხოვრობდნენ.

https://chernovetskyifund.ge/ge/projects/finished/816-khatiashvili/ 

 „სიყვარულს დიდი ძალა აქვს, - ამბობს ხატია. - სასოწარკვეთილი ვიყავი და გადამარჩინეთ. დამიბრუნეთ საკუთარი თავისა და ადამიანების რწმენა“.

 „ბავშვებს მეტ დროს ვუთმობ. ხელით რეცხვა აღარ მიწევს“

ხატია: აღარ ვტირი! ადრე სულ მოწყენილი ვიყავი, და ბავშვებიც გრძნობდნენ, რომ ვდარდობდი. მოდიოდნენ, მიყურებდნენ და თავადაც ცრემლით ევსებოდათ თვალები. როდესაც თქვენ ჩვენს შესახებ შეიტყვეთ და დაწერეთ, დახმარება გაგვიწიეთ, ისეთი შეგრძნება მქონდა, თითქოს ახალი ოჯახი შევიძინე. მეც და ჩემმა შვილებმაც ვისწავლეთ გახარება. ნეტავ განახათ, როგორ უბრწყინავთ თვალები, როდესაც ხედავენ, რომ კარგ განწყობაზე ვარ. თქვენმა მზრუნველობამ, ძალიან გააბედნიერა ისინი!

ღმერთო, რამდენი წელი ვრეცხავდი ხელით და ამის გამო, გადატყავული მქონდა ხელები! თქვენი დამსახურებით, ეს მუდმივი პრობლემა მოგვარებულია, და ოცნებაც ამიხდა. სარეცხი მანქანის წყალობით, დროც მეზოგება, და ენერგიაც. ბავშვებს ყურადღებას ვაკლებდი. ვერ ველაპარაკებოდი, ვერ ვეთამაშებოდი, იმასაც კი ვერ ვახერხებდი, ყურადღება მიმექცია, არ დაეშავებინათ რამე. თქვენი საჩუქრის დამსახურებით, ახლა, მათ მეტ დროს ვუთმობ, შემიძლია ვესაუბრო, წიგნი წავუკითხო, ან ერთად გავაკეთოთ რამე, მუდამ „ნერვებზე“ აღარ ვარ. მოსწონთ, რომ ახლა, სულ ყურადღების ცენტრში არიან.

მიხარია, რომ საქართველოში ამდენი გულისხმიერი და მზრუნველი ადამიანია, რომლებმაც იციან, რას გრძნობს მშობელი, როდესაც შვილები მშიერი ჰყავს. რამე ტკბილეულს გთხოვენ, ან სათამაშო უნდათ, შენ კი, მათ ამ ელემენტარულ თხოვნასაც ვერ უსრულებ. დიახ, თქვენ ზუსტად დაინახეთ ჩემი ტკივილი და ზუსტად მიიტანეთ ის ადამიანების გულამდე. ჩემი დახმარება ძალიან გინდოდათ და უზომოდ მადლობელი ვარ თქვენი!

ხატია: სიკეთე ახლოდან დავინახე. თავს ისე აღარ ვგრძნობ, თითქოს ყველამ მიმატოვა, ყველამ დამივიწყა და არავის ვჭირდები. ყველაფერი ისე არ ყოფილა, როგორც მეგონა. უაზრო არ არის ჩემი ცხოვრება, მეც ვარ მნიშვნელოვანი. მაგრამ, ეს მხოლოდ მას შემდეგ ვიგრძენი, რაც საქართველოს სხვადასხვა რეგიონებიდან, გულთბილი ადამიანები დამიდგნენ მხარში. რა სასიამოვნოა, რა კარგია, როდესაც ვინმეს უყვარხარ. ეს თავდაჯერებულობას გმატებს. აღარ ხარ ცხოვრებაზე გაბრაზებული და ნაწყენი. გულს გითბობს სიკეთე. ბავშვებს სწორედ ასეთი დედა უნდოდათ - კმაყოფილი და მშვიდი. (იღიმის.) ისეთი კი არა, რომელიც მუდამ ჩაფლულია დარდიან ფიქრებში.

ჩემს შვილებს, ცხოვრებაში ბევრი რამ აკლიათ. ფონდმა და კეთილმა ადამიანებმა, აუსრულეს მათ სურვილები. თითქოს უეცრად, ახალი შესაძლებლობები გამოჩნდა, რომელიც აქამდე არ გვღირსებია და არ უნახავთ ჩემს შვილებს. მაგალითად, ტელევიზორი, რომელიც ყველასთვის ჩვეულებრივი ნივთია - ჩვენ კი, საერთოდ არ გვქონია. თავადაც ნახეთ, რა გვქონდა: მოწყენილობისგან ბავშვები ტალახში იქექებოდნენ. ახლა, როდესაც აქვთ ახალი, კარგი ტანსაცმელი, ტკბილეული და მულტფილმების ყურების საშუალება, ეს უკვე თვითონაც აღარ უნდათ. ახლა, სხვა გასართობი აქვთ. მე ვერ მოვახერხე, თქვენ კი დაანახეთ მათ ნამდვილი ბავშვობა. ღმერთი გაგახარებთ ჩემი შვილების გახარებისთვის.

დიდი ყურადღება ვიგრძენით, მეც და ბავშვებმაც. თქვენ გაგვამხნევეთ და იმის იმედი გვაჩუქეთ, რომ ბევრ რამეს დავძლევთ.

 „ამ ტელევიზორში ცხოვრებენ ელზა და ალისა, კიდევ, „სპანჯ ბობი“ და „სმეშარიკები“. ჯერ, ყველა ვერ გავიცანით“

ხატია: ყველაზე მეტად ერთი ქალბატონი დამამახსოვრდა. თბილისიდან დამირეკა. მოგვიკითხა დიდი სითბოთი და პატივისცემით. გვითანაგრძნო, ჩვენი გაჭირვებული მდგომარეობის გამო. ამ შესანიშნავმა ქალბატონმა, ტანსაცმელი და საკვები პროდუქტი გამოგვიგზავნა. ღმერთმა დალოცოს და გააძლიეროს. მინდა დიდი მადლობა ვუთხრა იმისთვის, რომ გაახარა, დააპურა, ჩააცვა და დაახურა ჩემს შვილებს. ის არ გვიცნობდა. უბრალოდ ადგა, და დაგვეხმარა. ამიტომაც, ის ნამდვილი მეგობარი და მოყვარეა. დიდხანს მემახსოვრება მისი ზარი და ყურადღება. ჩემთვის, ეს მაგალითი იქნება.

 „აი, ჩემთვის ეს შეიძლება. ჩემია ეს ყველაფერი!“

         - ადგილობრივი მთავრობა თუ დაინტერესდა, თუ გამოეხმაურა ჩვენს დახმარების პოსტს?

ხატია: მთავრობიდან არავინ შემხმიანებია. არავინ დაინტერესდა. ვიცი, რომ საქართველოში ბევრია შეჭირვებული, ჩემს რეგიონშიც, უამრავია ასეთი ადამიანი, მაგრამ მაინც არ მეგონა, ასე გულგრილი თუ დარჩებოდნენ. დაინტერესდნენ კი არა, ბევრად უარესი რამ დაგვემართა! დღეს, იმ სოციალურ დახმარებასაც ვეღარ ვიღებ, რაც გვქონდა. სააგენტოში მითხრეს, რომ ჩვენი მონაცემები უნდა გადაამოწმონ. ამას კი, დრო დასჭირდება. ჯერ აგენტი უნდა მოვიდეს. როდის ჩაგვირიცხავენ თანხას? მოკლედ არც ვიცი, გადავრჩებით, თუ ვერა, სანამ ეს პრობლემა მოგვარდება.

მარიამი: ყველაზე მეტად, ტელევიზორი. იქ ყველაფერი სხვანაირად ჩანს. ანიმაციებს ვუყურებ და კიდევ, ელზას. იცი, ელზა? ძალიან მინდა ელზას „ტუფლები“. ხომ გამომიგზავნი?! ძალიან მინდა, რომ ის ძია, რომელმაც ტელევიზორი მოგვიტანა, ჩვენთან სტუმრად ისევ მოვიდეს. კარგი ძიაა, გაგვახარა მე, ჩემი დები და დედიკო. კიდევ, კანფეტები მომეწონა და ტანსაცმელი. შენც კარგი ხარ. შენც ხომ იქიდან მოხვედი, სადაც გვეხმარებიან, არა? ყველანი ძალიან მიყვარხართ. ელზას „ტუფლები“ თუ მექნება, უფრო გახარებული ვიქნები.

ანანო: მეც ტელევიზორი მომეწონა, მაგრამ მარიმ ეგ უკვე  თქვა. მე და ჩემი დები ხშირად ვუყურებთ ალისას, სხვადასხვა ფილმებს. თმა შეგვჭრეს! ხომ ლამაზია!

ანანო: ჩემი ახალი ჩუსტები ნახე? ეს ზედაც ახალია. შენ რა, ვერ შეამჩნიე? ეზოში ფეხშიშველი აღარ დავდივარ. ჩუსტითაც არ დავდივარ, ოთახის არის. ეზოსთვის სხვა ფეხსაცმელი მაქვს - ეს. (მოაქვს, რომ მაჩვენოს და შექებას ელის.)

ანანო: კი, ზუსტად ასეთ ჩუსტი. ფეხსაცმელი კი - სხვანაირი. იქნებ, კიდევ რამე ვისურვო? (პასუხს არ ელის, აგრძელებს.) კიდევ რაღაც მინდა. (იშმუშნება.) კარგი იქნებოდა, პლანშეტი რომ მქონდეს. იქ ინტერნეტს „ვნახავდი“ და ჩემს მეგობრებსაც ვაჩვენებდი. (ხატია ხელით გვანიშნებს, ზედმეტიაო.) კიდევ, თოჯინა მინდა, რომელიც ხოხავს, ძალიან კარგი თოჯინაა და, მე და მარიამს ძალიან გვინდა.

 „ამით როგორ ვითამაშო?“

ხატია: არ ვიცი, დახმარება ისევ როგორ ვითხოვო იმის შემდეგ, რაც თქვენმა ფონდმა და კეთილმა ადამიანებმა ჩვენთვის გააკეთეს. ზუსტად ისე გაიგეთ ჩემი ტკივილი, როგორც მტკიოდა. ზუსტად გაიგეთ ჩემი შვილების დარდი და ჩემი განცდები. როდესაც პოსტი იწერებოდა, ვთქვი, რომ უმცროს გოგონას ხელზე ოპერაცია სჭირდება. ბავშვს არანაირი სხვა ნაკლი არ აქვს, და არ მინდა, ცხოვრება ამ უბრალო პრობლემამ გაუფუჭოს. სულ მცირედი თანხაც კი არ მაქვს, კონსულტაციაზე რომ წავიყვანო. ის მაინც გავიგო, რამდენად რთულია ეს ოპერაცია? თუ შეიძლება მისი გადადება, იმ დრომდე, როდესაც მეტი სახსრები და  საშუალება მექნება. ტელეფონით ვესაუბრე იაშვილის კლინიკის ექიმს. თურმე, მანდაც არიან ბავშვთა ქირურგები. კონსულტაციისთვის 50 ლარი მჭირდება, გავიგებდი მაინც, როგორია ჩვენი მდგომარეობა. სამწუხაროდ ახლა, არ მაქვს ეს თანხა.

                                           

***

ადამიანი მაშინ იგებს სიყვარულის ფასს, გაჭირვების ჟამს ხელს რომ გაუწვდიან. მეგობრებო, ხომ ვხედავთ, რა შეუძლია ჩვენს თანადგომას. პატარა გოგონების ცხოვრება შეიცვალა, მზიანი დღეებით, სიხარულითა და სიცილით აივსო. იმიტომ, რომ უხვად გაუზიარეთ სითბო და სიყვარული ხატიაშვილების ოჯახს. ერთად, ჩვენ მოვახერხეთ ოჯახის რამდენიმე პრობლემის მოგვარება.

მაგრამ, დარჩა ისეთი საკითხები, რომლის მოგვარებაც აუცილებელია და გადაუდებელი. მათ თქვენი ყურადღება ჯერ კიდევ სჭირდებათ. ხატიას უმცროს შვილს, ნათიას ძალიან სჭირდება ექიმის კონსულტაცია. გოგონას დაბადებიდან შეწებებული აქვს ხელის თითები. დედა კონსულტაციის, ან მითუმეტეს ოპერაციის საფასურს ვერ გადაიხდის. ბავშვი კი, იზრდება... იზრდება ამ პრობლემით, რომლის მოგვარებაც, შეიძლება ხვალ უკვე გვიანი იყოს.

ასევე, გადაუჭრელია ბავშვების კვების საკითხი. ხატია ამ ორი პრობლემის წინაშე რჩება. რას ვიზამთ, კაცის და ქალის ტვირთი, გაჭირვებამ ერთად აჰკიდა მხრებზე. გავაკეთოთ ხატიასთვის და მისი შვილებისთვის, ვისაც რა შეგვიძლია. გავაკეთოთ ყველაფერი, რასაც გვიკარნახებს ჩვენი თბილი და კეთილი გული.

        თუკი გიმძიმთ საყოფაცხოვრებო სირთულეებისა და გადაუჭრელი საკითხების გამო, რამდენიმე წამით ყურადღება ჩვენს „ფეისბუქის“ პოსტებზე გადაიტანეთ; ან უმჯობესია, ჩვენს ნებისმიერ ბენეფიციარს დაურეკოთ და ყველა თქვენი პრობლემა უმნიშვნელოდ მოგეჩვენებათ იმათთან შედარებით, ვისაც მისი ცხოვრების ყველაზე მძიმე წუთს დაეხმარეთ.

         მათ პრობლემებთან შედარებით ჩვენი პრობლემები არაფერია! აი, ნამდვილი გაჭირვება! ის თქვენ წინაშეა! უფალს მადლობა შესწირეთ იმისთვის, რაც გაგაჩნიათ! თქვენ უბედნიერესი ადამიანი ხართ! გახსოვდეთ ეს და დაეხმარეთ შეჭირვებულებს.

         სამწუხაროდ, ამ და კიდევ უამრავი სხვა ოჯახის პრობლემები არ დასრულებულა, ამიტომ, დროდადრო დაათვალიერეთ ხოლმე ამ საბრალო ხალხის ისტორიები ჩვენს ვებ-გვერდზე და ესაუბრეთ მათ. ყოველ ჯერზე, როდესაც მორიგი შეჭირვებული ადამიანის ნომერს აკრეფთ, თქვენ აუცილებლად იგრძნობთ უფლის კურთხევას! აუცილებლად! გააგრძელეთ ამ ოჯახების დახმარება! სწორედ ეს არის საუკეთესო ღვთისმსახურება! 

         მეგობრებო, კიდევ ერთი თხოვნა გვაქვს თქვენთან: თუკი შეიტყობთ, რომ თქვენს ნაცნობს ან მეზობელს სჭირდება დახმარება, გთხოვთ, გამოიჩინოთ გულისხმიერება და მოგვწეროთ ამის შესახებ ელექტრონულ მისამართზე: office-fsp@fsp.ge

          თქვენი სიკეთე, არის შესაძლებლობა, თავადაც ყველაფერში ბედნიერი რომ იყოთ!

           მეგობრებო, კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა ყველას!

ჩვენი ფონდის ანგარიში:

#GE15TB7194336080100003

#GE42LB0115113036665000

#GE64BG0000000470458000

თანხის ჩარიცხვა ასევე შეგიძლიათ ჩვენი ვებ-გვერდის მეშვეობით: https://chernovetskyifund.ge/ge/projects/finished/816-khatiashvili/ 

        ასევე, თანხის ჩარიცხვა შესაძლებელია TBCpay და ExpressPay ტერმინალებიდან. მოძებნეთ ჩვენი ფონდი ქვეთავში “ქველმოქმედება“ (ფონდის დამატებით უფლება- მოვალეობებს შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus).

        შესანიშნავი სიახლე გვაქვს! ახლა შეგიძლიათ ჩვენი ბენეფიციარების ისტორიების წაკითხვა ინსტაგრამზე: https://www.instagram.com/chernovetskyi.fund/ და ტელეგრამზე: https://t.me/ChernovetskyiFund

        თქვენს მიერ სპეციალურ ნომერზე 0901 200 270, განხორციელებულ მხოლოდ ერთ ზარს, ადამიანის სიცოცხლის გადარჩენა შეუძლია! დალოცვილები ყოფილიყავით!

         ვიფიქროთ იმაზე, რომ გაჭირვებულთა დახმარებით და მათი ტკივილის გაზიარებით, ჩვენ ვზრუნავთ საკუთარ სულზე და ვუახლოვდებით უფალს!