დაიწყევლოს სიღარიბე! ნახეთ, რა ლამაზები და რა ნაზები არიან! ამ პაწაწუნებს არაფერი უნდათ, მაგრამ მათ თვალებში უკვე დიდი სევდაა.. ინგა (დედა): ყოველ დღე ჩემი სამი შვილის მშიერ თვალებს ვუყურებ. ნუთუ არსებობს ამაზე საშინელი ჯოჯოხეთი? ღმერთმა დაგიფაროთ, კეთილო ხალხო!!! მაგრამ იცოდეთ, რომ ჩემს შვილებს ყოველ დღე შიმშილი და მუცლის ტკივილი აღვიძებს. ხმელი პური, წყალი და 500 გრამი მაკარონი ერთხელ დღეში, არის ჩემი სამი შვილის ყოველდღიური კვების რაციონი. ყველაზე უმცროსი, 4 წლის გიორგი, ბოლო დროს შიმშილისგან გონებას კარგავს… ღმერთო! ღმერთო!

7 წლის თაკომ რომ დამინახა, გადაწყვიტა, რომ ზღაპრული ფერია ვიყავი… მამას მიეკრო და მთხოვა: „ხომ დაეხმარები? ხომ უშველი?“ და მერე გულამოსკვნილი ატირდა. მისი ტირილის ხმა რომ გაიგეს, ბავშვები საყვარელ და მძიმე სნეულ მამას მისცვივდნენ! მათაც უნდოდათ მამიკოს ხელში აეყვანა და გულში ჩაეკრო. (ალბათ ფიქრობდნენ, იქნებ სასწაული მოხდა და ფერიამ მამიკოს ჯანმრთელობა აჩუქაო)

შეგვიძლია დავეხმაროთ, „მენაღმეები“ გამოვიძახოთ. მაგრამ, მათი მომსახურება ძვირი ღირს და უფასოდ ნამდვილად არ მოვლენ! – რა მიზეზით გარდაიცვალა? მელანო: 16 აპრილს, დილით ადრე დღიურ სამუშაოზე მიდიოდა, გვაკოცა მე და მძინარე ბავშვებს და გავიდა. ვაცილებდი… ღმერთო, უეცრად, გულზე იტაცა ხელი და ჩემს ფეხებთან ჩაიკეცა. ის ჩვენი მარჩენალი იყო და მსოფლიოში საუკეთესო მამა! ახლა კი, ყველაფერი მე დამაწვა მხრებზე! ბავშვებს ხომ, ჩაცმა და ჭამა სჭირდებათ, კიდევ, ნიკოლოზის ეს საშინელი დაავადება! ყოველდღე ვიღვიძებ და ღმერთს ვთხოვ გადაგვაგორებინოს კიდევ ერთი დღე. თითქოს, ნაღმზე ვსხედვართ. არ ვიცი, როდის რა მოგვკლავს – წუხს მელანო! მე ხომ, სრულიად მარტო ვარ ამქვეყნად! ნიკოლოზს კი, თუ ძვირადღირებულ მედიკამენტებს არ მიიღებს, კრუნჩხვები ემართება ყოველ 15-20 წუთში.

ციალა (დედა): „ოპერაციის წინ, ექიმმა თქვა: „მიმყავს და გაითვალისწინეთ, რომ სიმაღლეში ორჯერ გაზრდილი დაგიბრუნდებათ“. საოცარი შეგრძნებაა, ჩემს შვილს წელში გამართულს რომ ვხედავ!“ მთელი მისი ცხოვრების განმავლობაში, 17 წელი, ცერებრული დამბლის გამო შალვა ნახევრად მოხრილი ფეხებით დადიოდა. მთელი 17 წელი იმაზე ოცნებობდა, რომ ოდესმე, წელში გამართული, სწორი ფეხებით სიარულს შეძლებდა. რამდენიმე დღის წინ ეს ამაღელვებელი, ნანატრი მომენტი დადგა ამ ოჯახისთვის. დედამ, ბებიამ, მთელმა ოჯახმა შალვა ისეთი დაინახა, როგორიც უფალმა ჩაიფიქრა — მაღალი, ალვის ხესავით ტანადი ყმაწვილი, უბედნიერესი ღიმილით. მთელი ჩვენი ქვეყნის დამსახურებით, შალვამ ფეხზე დადგომა შეძლო! ჩერნოვეცკის ფონდის მეგობრებმა ერევანში ჩატარებული ოპერაციის საფასური გადაიხადეს. „ახლა ჩემზეც და დედაზეც უფრო მაღალია! — ამბობს მანანა ბებო. — ეს უდიდესი დღეა ჩვენს ცხოვრებაში!“

მათ მშობლებს, საავადმყოფომდე მისვლაც კი არ შეუძლიათ – თავადაც მძიმედ ავად არიან! მაგრამ, ბავშვების გადარჩენა, ჯერ კიდევ შეიძლება! იმისთვის, რომ გავიგოთ, რა დაავადებები აწუხებთ, სჭირდებათ ექიმების დახმარება, გამოკვლევების ჩატარება და შესაბამისი თანხები! და რაც მთავარია, თანაგრძნობა! ერთად, ჩვენ შეგვიძლია მათ დავეხმაროთ!
„თოჯინა, საწოლი და „კუბიკა“… ლობიო, მაგიდა…“ – გაუთავებლად იმეორებს პატარა მარი და თითებს კეცავს, რომ არაფერი დაავიწყდეს. მან მხოლოდ თავისთვის კი არა, მისი დაიკოებისთვისაც უნდა გვთხოვოს – მათ ხომ, ლაპარაკი არ შეუძლიათ.

გულსაკლავად შეჭირვებულები და უმწეოები არიან! მეგობრებო, მათზე ჩვენს გარდა ვერავინ იზრუნებს!

კრუნჩხვის დროს, პატარა იოსებს ძვლები ემტვრევა! ახლავე თუ არ დავეხმარებით, ამდენი ტანჯვის შემხედვარე, მისი ოჯახიც ყველაზე უბედური იქნება ამ ქვეყნად!
საბრალო იოსები საშინლად იტანჯება ეპილეფსიის შეტევის დროს. წელიწადნახევრის წინ კი, კრუნჩხვის მომენტში კუნთები იმდენად დაეჭიმა, რომ ფეხიც კი მოსტყდა… წარმოგიდგენიათ, რამხელა ტანჯვას და ტკივილს უძლებს ეს პატარა ბიჭუნა! ამას ხომ, ზოგი დიდიც ვერ აიტანდა! ისე ეჭიმება კუნთები, თითქოს „სურთ“, ყველა ძვალი რომ დაემტვრეს.
მისი ტანჯვის შემხედვარე კი, მისი დედიკო განიცდის ყველაზე საშინელ ტკივილს! ეს ხომ, არა მხოლოდ იოსების, არამედ დედის ტკივილიც არის! ამის ყურება უდიდესი სასჯელია ამ ქვეყნად!