„ტკივილი, რომელიც არ ჩერდება არცერთი წამით. უკვე ხორცები მძვრება. მთლიანად ვლპები. კანი მისკდება და სისხლი მდის. ვერც კი წარმოვიდგენდი, რომ ადამიანს შეუძლია გაუძლოს ამხელა ტკივილს. ერთადერთი, რაზეც ვოცნებობ, არის სიკვდილი. სიკვდილი ისეთი ტკბილი მგონია. მაგრამ არ მინდა, ჩემი შვილი ხედავდეს იმას, თუ როგორ იხრწნება დედამისი მის თვალწინ. დამეხმარეთ, ღირსეულად მაინც რომ მოვკვდე! და ჩემი შვილი ამ სასტიკ სამყაროში მარტო არ მიატოვოთ! მან უნდა ისწავლოს. შესაძლოა, ეს ჩემი უკანასკნელი სიტყვებიც იყოს!“

ერთი წლის წინ, 23 დეკემბერს, ნინი გარდაიცვალა… ჯერ კიდევ ცოცხალი იყო, საავადმყოფოში რომ მიიყვანეს. მაგრამ, ექიმების გულგრილობის გამო, ყურადღება არავინ მიაქცია. დედის ტირილი და მოთქმა ცას წვდებოდა. „უშველეთ, გააცოცხლეთ!“ – კიოდა ის. – „დაეხმარეთ, ისევ ისუნთქოს ჩემმა ტანჯულმა გოგომ.“ ექიმები კი, იდგნენ და უყურებდნენ, როგორ კვდებოდა გოგონა და რატომღაც, არ მიჰყავდათ რეანიმაციაში. დიახ, არსებობენ ასეთი ადამიანებიც. ხუთი თვე უგონოდ იწვა. წვეთოვნების ნემსებმა ვენები დაუზიანდა, სხეულზე ნაწოლები გაუჩნდა, პირში კი – სოკო.

გოგონას პატარა ბებიასავით უცახცახებს ხელები. ხანდახან, ისე წუხს, რომ ეტლშიც ვერ ჩერდება. თუ წევს, ერთი გვერდიდან მეორეზე გადაბრუნდება არ შეუძლია. 5 წლის სალომეს რთული დაავადება აქვს, რომლის სახელის წარმოთქმაც კი ძნელია. გოგონას ორგანიზმი ვიტამინებს ვერ ითვისებს, ამის გამო კი, ის ვერ ვითარდება: ვერ დადის, ვერ ლაპარაკობს, საკუთარი ხელით ვერ ჭამს. უკვე 21-ჯერ გამოესალმა სიცოცხლეს, მაგრამ მოაბრუნეს რეანიმაციის ექიმებმა. საქართველოში, ამ პატარა ლამაზ გოგონას დიაგნოზი ვერ დაუსვეს.

ალბათ, ყველას გახსოვთ ციალა ბებო კახეთიდან, რომელსაც ორივე ფეხი მოკვეთილი აქვს. საბრალო მოხუცს ტრაგიკული ბედი ჯერ კიდევ დაბადებიდან დაჰყვა. 3 წლის იყო, როდესაც დაობლდა. არც  დედა, არც მამა….  ხომ წარმოგიდგენიათ, ობლად დარჩენა ბავშვისთვის რამხელა საშინელება არის. მოგვიანებით კი, საბრალო ქალმა ძმა და ძმიშვილებიც დაკარგა. ტრაგიკული ბედის მოხუცს  75 წელი ისე შეუსრულდა, რომ იუბილე ერთხელაც კი არ გადაუხდია. ჩერნოვეცკის ფონდის თანამშრომლებმა მოხუცს სიურპრიზი გაუკეთეს და კახეთში ჩააკითხეს. მოხუცი თვალებს არ უჯერებდა. ბედნიერების ცრემლებით ატირდა ბებო. სადღესასწაულო სუფრაც გაიშალა, გულისხმიერი მეზობლებიც შემოუერთდნენ და 75 წლის იუბილე ციალა ბებოსთვის ნამდვილ დღესასწაულად იქცა. ალბათ, თავადაც დარწმუნდით, რამხელა ძალა აქვს სიკეთეს. კეთილო ადამიანებო, სწორედ თქვენი დამსახურებით, ცრემლების ნაცვლად, სიხარულის ღიმილს ვხედავთ ციალა ბებოს სახეზე. ბებო ბედნიერია, რადგან თითქმის მთელი საქართველო მის დასახმარებლად გაერთიანდა. უდიდესი ძალა აქვს სიკეთეს. მხოლოდ კეთილი საქმეები მიგვიყვანს უფალთან. თუ გსურთ, სხვა მოხუცების სახეზეც ცრემლები ბედნიერების ღიმილით შეცვალოთ, აუცილებლად დაგვიკავშირდით

„უკვე ვიცი, რა ელის ჩემს შვილს, მაგრამ ვერაფრით ვეგუები. უმოქმედოდ როგორ დავჯდე და ვუყურო, როგორ ჩამაკვდება ხელებში ჩემი ბიჭუნა?“ – ახალგაზრდა დედის, ნესტანის, ეს შემზარავი სიტყვები გულს აპობს. ნახევარი წლის წინ, თავისი გოგონა დაასაფლავა, რომელიც შეტევებით იტანჯებოდა და თვალსა და ხელს შუა ილეოდა. საბრალო ნესტანი 2019 წლიდან ცხოვრობს საავადმყოფოში, მუდამ რეანიმაციის ან პალატის კართან ზის.

„ყურებზე ხელები მაგრად მიიფარე და მალე შემოდი, თორემ ახლა დაიწყება!“ – მეუბნება ექვსი წლის ამირანი. „მორჩა, უკვე დაიწყო! დიდხანს გაგრძელდება, უნდა შეეგუოთ“, – მეუბნება რეზიკო და ხელებს ყურებზე იფარებს. ხუთი თვის ნინო და სამი წლის ლუკა ერთხმად, უნისონში ტირიან. ნინოს შია, ლუკა კი ბანს აძლევს. „ეგ ოღონდ ატირე“. – მეუბნება ამირანი და ბიჭუნა ოთახიდან გაჰყავს, რომ დაელაპარაკოს და დაამშვიდოს.