ორი წლის გაბრიელი, შეიძლება ერთმა ყლუპმა წყალმაც კი მოკლას! მისთვის ტირილი საერთოდ არ შეიძლება! ამ ბავშვს აქვს თანდაყოლილი გულის მანკი და რბილი სასის შეხორცება. უკვე ორი წელია, დენთის კასრზე ზის, რომელიც არავინ იცის, როდის იფეთქებს. მისი მარტო დატოვება ერთი წამითაც არ შეიძლება, შესაძლოა, ტირილის დროს ცრემლებმა დაახრჩოს ან გონება დაკარგოს. ღმერთო, ყველა დედა დაიფარე ასეთი განსაცდელისგან!

გენეტიკურმა დაავადებამ, რომლისგანაც საშველი არ არის, დაისადგურა ამ ოჯახში. ტკივილი, გაუსაძლისი ტანჯვა და სიკვდილი – ეს არის მათი ცხოვრების სცენარი. ამ დაავდებით სამი „ბავშვი“ იტანჯება და ის მათ სიცოცხლეს ართმევს! უფროსი შვილი, 29 წლის ზაქრო წლებია ვერ დგება საწოლიდან, 22 წლის ანას, გაჭირვებით, მაგრამ ჯერჯერობით, გადაადგილება შეუძლია. მთელი დღის განმავლობაში სკამზე ზის, ხმას არ იღებს, მერე კი მოულოდნელად კივილს იწყებს, ხელებს იშენს თავში. დედა ვერ ხვდება, რა ელანდება მას. ერთი წლის წინ, ჯერ კიდევ ჰქონდა იმედი, რომ დაავადება გვერდს აუვლიდა მის უმცროს შვილს, მაგრამ მასაც უკვე ასტკივდა ზურგი და სიარულიც უჭირს. თამარი მალე იღლება. რა უნდა ქნას საბრალო დედამ? კიდევ რამდენ ხანს გაუძლებს მისი გული საკუთარი შვილების ტანჯვის ყურებას?

„უკვე ათი წელია, იამზე გადაადგილდება ხოხვით.“ წვიმაშიც კი, ტალახსა და გუბეებში! საპირფარეშო ხომ, ეზოშია! სახლში პირის დაბანის საშუალებაც კი არ აქვს! წყალი არ არის შეყვანილი! ეს საშინელებაა! კეთილო ადამიანო, წაიკითხე, მიიტანე გულთან ახლოს ეს ტრაგედია და აუცილებლად გააზიარე პოსტი! თუ შეგიძლია, გაუწიე დახმარება ამ საბრალო ქალს, შენს მეგობრებს კი დაეხმარე მონაწილეობა მიიღონ ღვთისნიერ საქმეში!
„ძაღლური ცხოვრებაა და მეც ძაღლივით ვცხოვრობ. ჩემს დღეში ყოფნას მტერსაც არ ვუსურვებ…“ – იამზე ბებია ძლივს ლაპარაკობს. თითოეული სიტყვის წარმოთქმა უჭირს, პაუზებით საუბრობს, მძიმედ სუნთქავს, მაგრამ ლაპარაკს აგრძელებს. ხანდახან, წარმოდგენაც კი რთული, რაოდენ გაუსაძლისი სატანჯველი ხვდება ცხოვრებაში ადამიანს. იშვიათად ვუფიქრდებით, რამხელა გამძლეობა გააჩნია ადამიანის სულს, სანამ საკუთარი ყურით არ მოვისმენთ ისეთ გასაოცარ ამბებს, როგორიც იამზეს ცხოვრების ისტორია გახლავთ. ოთხზე დადის და მისი სამყარო აღსავსეა შიშით, ტკივილითა და გაუსაძლისი ტანჯვით.

მეგობრებო, გაიცანით, ეს შუშანა ბებოა. და ეს დაავადებები, სამწუხაროდ, მისი მძიმე დიაგნოზების სრული ჩამონათვალი არ არის. სამი წლის წინ, მთლიანად მოჰკვეთეს მარცხენა ფეხი. „მას შემდეგ, გადაადგილება სახლშიც კი მიჭირს! სასეირნოდ კი, თვეში ერთხელ ჩავყავარ ეზოში ჩემს კიბოთი დაავადებულ შვილს!“ ეს ქალბატონი 72 წლისაა, ისევე, როგორც ჩვენი ფონდის დამფუძნებელი, ლეონიდ ჩერნოვეცკი, რომელიც ამ საშინელ ისტორიას პირადად გაეცნო და აი, რა თქვა: „სიკვდილის პირას არიან დედა-შვილი! არაადამიანურ ტანჯვას უძლებენ ორივე! მინდა, ავუხსნა ჩვენს გამომწერებს, რა გრძნობა მეუფლება, ასეთ ასაკში ავად რომ ვხდები! ამ დროს ადამიანი ფიქრობს: აი, ჩემი აღსასრულიც დადგა! ნეტავ, რა მელის? ცივი მიწა, მატლები, თუ უფალთან შეხვედრა?! უფალს თუ შევხვდი, ნეტავ ყველა ცოდვის გამოსყიდვა თუ მოვასწარი, რაც ახალგაზრდობაში მაქვს ჩადენილი?! ნეტავ, ღვთის ნება თუ აღვასრულე?! ხომ არ გამომრჩა რამე?!“

მძიმედ დაავადებული მაიასთვს სიკვდილი იქნებოდა ყველაზე მარტივი გამოსავალი, მაგრამ უდიდესი დარტყმა, მისი პატარა შვილისთვის. როდესაც მაია ორსულად იყო და ამ ანგელოზს ელოდებოდა, ფეხები წაერთვა. ექიმები ეუბნებოდნენ, რომ მშობიარობას ვერ გადაიტანდა. მაგრამ მაიამ გადაწყვიტა, თუ მაინც სიკვდილი უწერია, აჯობებს თვითონ მოკვდეს, ვიდრე მოკლას შვილი, რომელიც ჯერ არ დაბადებულა.თავად ცოცხალი გადარჩა და ულამაზეს საბასაც აჩუქა სიცოცხლე. მაგრამ, ბავშვის შენარჩუნების გადაწყვეტილებამ, მისი ცხოვრება ნამდვილ კოშმარად აქცია. უკვე სამი წელია, ის გაუსაძლისი ტკივილებით იტანჯება, რომლის გამოც, ხანდახან ფეხზეც ვერ დგება. მხოლოდ შვილის მოფერებით დაძახებული „დედიკო“ აცოცხლებს.

ეს გახლავთ ახალგაზრდა გოგონას, ნათია ტოლიაშვილის სიტყვები, მისი შვილი ალექსანდრე შიმშილისგან ტირის და ერთი წუთითაც ვერ ჩუმდება. რამდენიმე დღეა ბავშვს არაფერი უჭამია და დედა ჩაის „აჭმევს“ კუჭის მოსატყუებლად… დიახ, არ მოგჩვენებიათ: ჩაი ერთადერთი „საჭმელია“ ამ ოჯახში. და კიდევ პური, რომლსაც ნათიამ ობი მოაშორა, საშინელი შესახედავი რომ აღარ იყოს. მიუხედავად იმისა, რომ სუნსა და გემოს არაფერი ეშველებოდა. მაგრამ, ბავშვი მაინც ხელს არ უშვებს და გამწარებული ჭამს. ეს მისთვის ერთადერთი გემრიელობა იქნება, სანამ სოციალური შემწეობის თანხა არ ჩაირიცხება. მერე დედამისი ფაფას აჭმევს რამდენიმე დღის განმავლობაში, მაკარონს მოუხარშავს, შესაძლოა კომბოსტოს და მწვანილის წვნიანის მომზადებაც კი მოახერხოს. მერე კი, ისევ პური და ჩაი ექნებათ საჭმელად… დედა კი უმღერებს, რომ რამდენიმე წუთით მაინც გადაატანინოს შვილის ყურადღება.