შეხედეთ, ამ ანგელოზს, როგორი ლამაზია. მისი თვალები კი ისეთი ღრმაა, ისეთი მეტყველი… საკმარისია, მხოლოდ ერთხელ ჩახედოთ ანა-მარიას თვალებში და მაშინვე დარწმუნდებით, რომ მისი პატარა გული მხოლოდ სიკეთით არის სავსე. ვერაგ სიკვდილს კი სურს, რომ ამ კეთილმა გულმა სამუდამოდ შეწყვიტოს ფეთქვა. ეს არ უნდა დავუშვათ! არა! კეთილო ადამიანებო, გარდა იმისა, რომ უფულობის გამო ოპერაციის დაგეგმვა ვერ მოხერხდა, კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი პრობლემის წინაშე დგას ანა-მარიას დედა. ბავშვის ოპერაციისთვის საჭირო საბუთების შესაგროვებლად რომ კლინიკაში მივიდეს, ბავშვის დამტოვებელი არ ჰყავს. შენ, ვინც ახლა ამ პოსტს კითხულობ, თუ ხარ დამწყები ექთანი, თუნდაც სამედიცინო უნივერსიტეტის სტუდენტი და, რაც მთავარია, თუ გაქვს გული, მხოლოდ რამდენიმე საათი გამონახე ანა-მარიასთვის. ეს სიკეთე ცხოვრების გზაზე ყველაზე რთულ პერიოდში დაგიბრუნდება უკან. სიკეთე ხომ უკვალოდ არასდროს იკარგება, არასდროს!

კარინა: „მე და ჩემი გოგონა ასე ვვარჯიშობთ ყოველდღე. ჩვენი მკურნალობაც სულ ეს არის! ხანდახან საჭმლის ფულიც კი არ გვაქვს! მე კი დახეული ფეხსაცმლით დავდივარ!“
„უბედურება კიდევ ის არის, რომ მეც საშინელი თავის ტკივილი მაწუხებს! კონსულტაციაზე წასასვლელად კი ფული არ მაქვს! ხანდახან განძრევაც არ შემიძლია… და გული მიკვდება, შვილს რომ ვუყურებ!“
შვილის ჯანმრთელობის გამო, რის გაკეთება შეუძლია დედას? რაზეა წამსვლელი? რამდენი დღე უნდა იშიმშილოს ან დახეული ფეხსაცმლით იაროს, ოღონდ თავის ერთადერთ სიხარულს არ მოაკლდეს რამე? ნეტავ, რამდენი ხნის განმავლობაში შეძლებს ჯოჯოხეთურ, მომაკვდინებელ თავის ტკივილებს ყურადღება არ მიაქციოს?
„შვილი ჩემთვის მთელი სამყაროა. მის გარდა, არავინ მყავს, სრულიად მარტონი ვართ ამქვეყნად! არც კი ვიცი, თავის გატანას როგორ ვახერხებთ. მაგრამ ვფიქრობ, ღმერთს უყვარს ჩემი ჯულიეტა და არ მიგვატოვებს“.

რეზიკო გამუდმებით ტირის. ამას ტირილსაც ვერ დავარქმევთ, ბავშვი კვნესის ხერხემლის ტკივილის გამო. მას არც დიდხანს წოლა შეუძლია და არც ჯდომა. ბიჭუნას მუდმივი დაჭიმულობა აქვს და თითების გაშლაც კი არ შეუძლია. დაუჯერებელია, თუმცა რეზიკო სრულიად ჯანმრთელი დაიბადა. ექიმის შეცდომის გამო კი, პირდაპირი გაგებით, ერთ წუთში დაინვალიდდა. გულო (დედა, 33 წლის): რეზიკო ჩემი პირველი, დიდი ხნის ნანატრი ვაჟია. რამხელა ბედნიერება იყო ეს ჩვენთვის! გონიერი ბავშვი იზრდებოდა. მაგრამ რვა თვისა ავად გაგვიხდა, ძალიან სტკიოდა ყურები… ბოდიშს გიხდით, ცრემლების გარეშე არ შემიძლია ჩემი საბრალო ბიჭის ისტორიის მოყოლა, ყელში ბურთივით მაქვს გაჩხერილი.

მარიამს ცერებრული დამბლა აქვს, მძიმე ფორმაში. რვა წლისაა და რვა წლის განმავლობაში მასთან ერთად იტანჯება მისი ოჯახიც. გოგონა ვერ ლაპარაკობს, ვერ დადის და ეტლს არის მიჯაჭვული. მედეა: „დაბადებიდან არ აქვს არც მხედველობა, არც სმენა. გამუდმებით ტიროდა დღე და ღამე. ტანჯვაში გავზარდეთ. ბევრმა გვირჩია, ავადმყოფ ბავშვზე უარი გვეთქვა, მაგრამ აზრადაც არ გაგვივლია. სანამ მე და ჩემი მეუღლე ცოცხლები ვართ, ჩვენს გოგონას არ დავტოვებთ მარტოს“. მარიამს ისეთი კრუნჩხვები ემართება, დედას ეშინია, გოგონას ძვლები არ დაემტვრეს. წარმოგიდგენიათ, რა ტანჯვას და ტკივილს უძლებს ეს ბავშვი?! ზოგი დიდიც რომ ვერ აიტანს, ისეთს!

ღმერთო, გამოჯანმრთელების შანსი აჩუქე ბექას! ჯერ კიდევ შესაძლებელია ამ ტანჯული ანგელოზის, ბექას, განკურნება და მისთვის სიცოცხლის გახანგრძლივება!
თამარი (დედა): „ერთმა ჩემმა მოუქნელმა მოძრაობამ უნარშეზღუდულ ბავშვად აქცია ჩემი ბიჭი. ბათუმში ექიმები ვერაფერს შველიან და მეუბნებიან, რომ სასწრაფოდ თბილისში არის გადასაყვანი! უფალო, ყველა დედას აშორე ასეთი ტკივილი!
– როგორ მოხდა ეს ყველაფერი?
თამარი: 9 თვის ორსული ვიყავი, მხოლოდ ჩემს შვილზე ვფიქრობდი, რომელიც მალე მოევლინებოდა ამ ქვეყანას! ექიმის რჩევის გათვალისწინებით ეზოში ვსეირნობდი, როდესაც მოულოდნელად მამალი დამესხა თავს. დავიბენი, შევეცადე, რაც შეიძლება მალე გავრიდებოდი, დამეცვა მუცლად მყოფი შვილი, რომელიც უკვე ყველაზე მეტად მიყვარდა ამქვეყნად! და უცებ…

თუ გინდათ ვინმე დაწყევლოთ, უნდა უთხრათ: „გისურვებ შვილების ავადმყოფობას“. მორჩა, ის იქნება ყველაზე უბედური ადამიანი ამ პლანეტაზე. „არც კი ვიცი, სად ვნახულობ ძალას, ცხოვრება რომ გავაგრძელო. მიკვირს, ჭკუიდან რომ არ შევიშალე. ალბათ, ღმერთი აძლევს ღონეს იმ დედებს, ვისაც ავად ჰყავთ შვილები. მე ორი ბიჭი მყავს ავად. ხუთი წლის გაბრიელი და წლინახევრის ლაშა-გიორგი. გაბრიელს ცერებრული დამბლა აქვს, ვერ გადაადგილდება, დამოუკიდებლად ვერაფერს აკეთებს. ყოველთვე ან საავადმყოფოში ვართ, ან სარეაბილიტაციო ცენტრში. ლაშა-გიორგი ტანჯულია, დაბადებიდან რეანიმაციაში წევს, აპარატზეა შეერთებული. ხელშიც ვერ ავიყვანე, ვერ ჩავიხუტე გულში. ალბათ ჰგონია, რომ დედა არ ჰყავს“.