აი, ასეთ ჯოჯოხეთში ცხოვრობენ და იატაკზე სძინავთ სამ ქართველ ანგელოზს! მოდით, ისევე ჩავიკრათ გულში ისინი, როგორც ეხუტება თავის დათუჩას ეს ტკბილი გოგონა!

მეუღლემ, რომელმაც ტაძარში, უფლის წინაშე დადო ფიცი, ობოლ გოგონაზე მუდამ რომ იზრუნებდა და ეყვარებოდა, უნამუსოდ მიატოვა იგი მესამე შვილის გაჩენის მერე! უფლის წინაშე, სიცრუე როგორ თქვა?! ნუთუ, კაცს შეშვენის ასეთი საქციელი?! გაჭირვებას ვერ გაუძლო! მაგრამ, გაჭირვება ხომ, სულაც არ არის სამარცხვინო! აი, ღალატი კი!.. მკითხველნო, თქვენი აზრით, რა ეწოდება ასეთ საქციელს?!

შეგვიძლია დავეხმაროთ, „მენაღმეები“ გამოვიძახოთ. მაგრამ, მათი მომსახურება ძვირი ღირს და უფასოდ ნამდვილად არ მოვლენ! – რა მიზეზით გარდაიცვალა? მელანო: 16 აპრილს, დილით ადრე დღიურ სამუშაოზე მიდიოდა, გვაკოცა მე და მძინარე ბავშვებს და გავიდა. ვაცილებდი… ღმერთო, უეცრად, გულზე იტაცა ხელი და ჩემს ფეხებთან ჩაიკეცა. ის ჩვენი მარჩენალი იყო და მსოფლიოში საუკეთესო მამა! ახლა კი, ყველაფერი მე დამაწვა მხრებზე! ბავშვებს ხომ, ჩაცმა და ჭამა სჭირდებათ, კიდევ, ნიკოლოზის ეს საშინელი დაავადება! ყოველდღე ვიღვიძებ და ღმერთს ვთხოვ გადაგვაგორებინოს კიდევ ერთი დღე. თითქოს, ნაღმზე ვსხედვართ. არ ვიცი, როდის რა მოგვკლავს – წუხს მელანო! მე ხომ, სრულიად მარტო ვარ ამქვეყნად! ნიკოლოზს კი, თუ ძვირადღირებულ მედიკამენტებს არ მიიღებს, კრუნჩხვები ემართება ყოველ 15-20 წუთში.

Примите боль этих несчастных всем сердцем! Ведь им не прожить без нашей заботы, без нашей помощи! Они тихо умрут, даже не понимая, отчего умерли! Чиновники, которые не считают их людьми и такими же гражданами Грузии, как остальных, сами не знают, что с ними случится завтра!Все деньги, что мы во имя Господа нашего соберём на их содержание, пойдут на помощь этим несчастным! Предлагайте, друзья, чем помочь этим несчастным? Можем распределить помощь на ближайший год и помогать им продуктами и медикаментами. Что ещё можем сделать? Но на все нужны деньги! И немалые! Мы будем раз в три месяца отчитываться перед вами, друзья, о положении семьи на текущее время! Бог всем в помощь!

ცხრა წლის განმავლობაში ცუდ პირობებში, ნაქირავებ ბინებში ვცხოვრობდით, — ამბობს მაია. — დავიტანჯეთ. არა მხოლოდ ბინიდან ბინაში, არამედ ერთი ქალაქიდან მეორე ქალაქში გადასვლა გვიწევდა. ბინის პატრონები გადაუხდელობის გამო ძაღლებივით ქუჩაში გვყრიდნენ, საკუთარი ნივთების, ტანსაცმლის წაღების საშუალებასაც კი არ გვაძლევდნენ. უარაფროდ დარჩენილები, აცრემლებულები და დაღლილები ვტოვებდით ბინებს. ახლა ვერავინ, ვერასდროს გაგვაგდებს ვერსად! ჩერნოვეცკის ფონდმა იზრუნა იმაზე, რომ ჩემს შვილებს თავზე ჭერი, ბედნიერი და ღირსეული ცხოვრება ჰქონდეთ! დღემდე ვერ ვიჯერებ, რომ ეს ორსართულიანი სახლი, ექვსი ოთახითა და დიდი ეზოთი ჩვენია. ვერცერთი ფონდი, რომელსაც მივმართეთ, ვერ დაგვეხმარა! თქვენ კი მოახერხეთ და სახლი გვაჩუქეთ! ისეთი ბედნიერი ვარ, არ ვიცი, შოკიდან როდის გამოვალ, მაგრამ ცხოვრების ბოლომდე მადლობელი ვიქნები თქვენი!

ამ ეგრეთ წოდებულ სახლში, ერთმა არასწორმა ნაბიჯმა შეიძლება უფეხოდ დატოვოს ადამიანი. ყოფილი სკოლის შენობისგან მხოლოდ ნანგრევებია დარჩენილი. შენობა იმდენად საშინელ მდგომარეობაში იყო, რომ მთავრობა მოსწავლეების სიცოცხლეს გაუფრთხილდა და სკოლა დახურა. „გულის ამაჩუყებელი“ მზრუნველობაა, არა?! მაგრამ რატომღაც, წულაიების ოჯახის საცხოვრებელი პირობები ადგილობრივ ხელისუფლებას ნაკლებად ადარდებს. არაფერს წყვეტს, ერთი ოჯახით მეტი იქნება, თუ ერთით ნაკლები. ალბათ, მათი გადმოსახედიდან, ეს საქართველოსთვის სულაც არ არის პრობლემა! ადამიანებს, ვისაც არ გააჩნია ქართული მხურვალე გული, რა თქმა უნდა, შეუძლიათ იფიქრონ ასე. მაგრამ, ნამდვილად არა ჩვენ და ჩვენი ვებ-გვერდის 94 ათას გამომწერს. მეგობრებო, გამოიწერეთ გვერდი, თორემ ამ ოჯახის გარდა, შეიძლება ბევრი სხვაც დავკარგოთ. ჩვენ ხომ, ასე ცოტანი ვართ!