შეჭირვებულთა, სნეულთა და უბედურთა დახმარებით, შენ მათ კი არ უწვდი დახმარების ხელს, არამედ ძეს ღვთისას!

„რადგან მშიოდა და მომეცით საჭმელი; მწყუროდა და მასვით; უცხო ვიყავი და შემიწყნარეთ; შიშველი ვიყავი და შემმოსეთ; სნეული ვიყავი და მომხედეთ; საპყრობილეში ვიყავი და მინახულეთ… ჭეშმარიგად გეუბნებით თქვენ: რითაც შეეწიეთ ერთს ამ ჩემს მცირე ძმათაგანს, იმით მე შემეწიეთ.“ (მათეს სახარება 25:35-36, 40)

„ულამაზესი ლიკა მშობიარობას გადაჰყვა. ის მხოლოდ 18 წლის იყო. არადა, მთელი გულით სურდა, გიორგის დედიკო ყოფილიყო!..ჩავიკრავდი და არასდროს გავუშვებდი! „ქურთუკს ნუ გაიხდი, ჩვენთან სიცივეა, – მიმართავს კორესპონდენტს. – გარეთ უფრო თბილა, ვიდრე ჩვენს სახლში. ზამთარში, მზიან ამინდში, მე და ბებო ხანდახან მზეზე ვთბებით. სახლში კი, ყველაფერი გვაცვია, რაც გვაქვს და საბანს ვიფარებთ!“ სრულიად მარტონი არიან ამქვეყნად, მოხუცი, ავადმყოფი ელზა ბებო და 9 წლის გიორგი. დედის დაღუპვის შემდეგ, მამამ დალევა დაიწყო, თავს იკლავდა, მერე კი სხვა ქალი გაიცნო და მეორედ დაოჯახდა! „ერთმანეთის გარდა საერთოდ არავინ გვყავს ამქვეყნად, მე ვარ მისთვის დედაც, მამაც და დაც.“

7 წლის გიორგის ლამაზ, ქართულ თვალებში მთელი ჩვენი მიწის ტკივილი ჩანს! მას ძალიან შია! მაგრამ მას და მის უფროს ძმას, ლაშას, მთელი დღის საკვებად ერთი ნატეხი პური აქვთ! გიორგის ძალიან ეშინია, რომ ლაშამ სულ არ მიითვისოს ის! ასე ცხოვრობენ ამ დანგრეულ ადგილას, რომელსაც ფარდულსაც ვერ უწოდებ. ფანჯარაც კი არ აქვთ. ოთახში სინათლე მხოლოდ კარიდან შემოდის. ჭერსა და კედლებს იმდენად დიდი ბზარები აქვს, რომ შიგნით ქათმების დაბინავებაც კი საშიში იქნებოდა! აქ ცხოვრობს, თუკი შეიძლება ამას ცხოვრება ეწოდოს, ორი მუდმივად მშიერი ბავშვი — გიორგი (7 წლის) და მისი უფროსი ძმა ლაშა (10 წლის) და მათთან ერთად მათი თითქმის უსინათლო და მძიმედ დაავადებული დედა, მადონა, რომელიც ბავშვობიდან ინვალიდია.

შეუშრობელია დედის ცრემლები, რომელმაც თავისი 17 წლის შვილი მიწას მიაბარა! ასე როგორ დამტოვე, ჩემო ბიჭო!ცხოვრებამ არ დამინდო. შვილის სიკვდილის შემდეგ მე მოსიარულე ლეში გავხდი.. ჩემი ხელით ჩამოვხსენი ჩემი საყვარელი შვილი ყულუფიდან! რატომ დამსაჯე ღმერთო ასე? არავის განგაცდევინოთ უფალმა ასეთი სიმწარე! შორენა ყველაზე უბედური ადამიანია მსოფლიოში! მან თვითონ ჩამოხსნა ყულუფიდან თავისი პირველი შვილი, თავისი ხელით მიაყარა ცივი მიწა და თავისი გულიც მასთან ერთად დამარხა. მაგრამ ის კიდევ ცოცხალია, იმიტომ, რომ მას მოსავლელი ჰყავს ქალიშვილი და დედა. შორენა: ამ საშინელ დედამიწაზე მხოლოდ ერთი არსება – ჩემი ქალიშვილი მაჩერებს. ის მაშინ ხუთი წლისაც არ იქნებოდა. იმ დღეს ყველაფერი თავისი თვალით ნახა… ჩემს გოდების ხმა რომ გაიგო, მოირბინა, ხელები გაიშვირა ძმისკენ და უთხრა: „ლუკა, მოდი ჩემთან“ – და სულ ესაა… მას შემდეგ სიტყვაც არ უთქვამს! მას ჯერ კიდევ ეშინია იმ ოთახში შესვლის! და თუ ქუჩაზე გადავდივართ, მაშინ მას ხელში ვიყვან

ვერაგმა სიკვდილმა სამუდამოდ წაართვა სალომეს და ლუკას საყვარელი დედიკო. საბრალო ქალი კიბოსთან ბრძოლაში დამარცხდა. დედის გარდაცვალების შემდეგ და-ძმის მოციმციმე თვალები „ჩაქრა“. ამ ანგელოზების სათნო თვალებიდან ღიმილი გაქრა. მათ გულებში კი უკიდეგანო სევდამ დაისადგურა. ბავშვებს სული სტკივათ, სული… მისი მოსარჩენი წამალი კი კაცობრიობამ ჯერ ვერ გამოიგონა და, ალბათ, ვერასდროს ვერაფერი მოარჩენს ამ ტკივილს.

უდედოდ დარჩენილი 11 წლის ლუკა ცდილობს, სახლის საქმეში მიეხმაროს დაიკოს. ზამთრის ყინვაში ბავშვი ეზოს ამ ჯემპრის ამარა ასუფთავებს, რადგან თბილი ტანსაცმელი არ აქვს. დაობლებული ბიჭუნას სხეული კანკალებს სიცივისგან, სამაგიეროდ, მის გულში გიზგიზებს მწველი ცეცხლი. მხოლოდ დაობლებული ბავშვი თუ მიხვდება, დედის დაკარგვით გამოწვეული ტკივილი რაოდენ გაუსაძლისია.

დედის გარდაცვალების შემდეგ, 13 წლის გოგონა თავად უმზადებს სადილს ძამიკოს. სალომე 10 წლის იყო, საყვარელი დედიკოს უსულო ცხედარს რომ უყურებდა. ზრდასრული ადამიანიც კი ვერ უძლებს ასეთ საშინელ „სცენას“. წარმოიდგინეთ, 10 წლის გოგონა, რომელმაც საკუთარი თვალით უყურა, როგორ დაასაფლავეს მისი დედიკო. ღმერთო, ღმერთო, როგორ გაუძლო ამ პატარა ანგელოზის გულმა ამ საშინელებას?

ანა-მარიას სცივა და ტირის. წარმოგიდგენიათ, დედა როგორ გრძნობს თავს, როდესაც ხედავს, როგორ შიმშილობენ და იყინებიან მისი შვილები ყოველდღე! ამ დანგრეულ სახლში, ფაქტობრივად, შეუძლებელია გათბობა: შუშების ნაცვლად, ცელოფანია გაკრული ფანჯრებზე. იმ დროს, როდესაც გორის რაიონში უკვე რამდენიმე დღეა, ქარბუქია. მეგობრებო, შეგახსენებთ, რომ ჩერნოვეცკის ფონდი აგრძელებს შეჭირვებულთათვის ნივთების შეგროვებას. თქვენ შეგიძლიათ, გაუზიაროთ სითბო მათ, ვისაც ეს ნამდვილად სჭირდება, უფალი დაგაჯილდოებთ სიკეთისთვის!ჩვენი ახალი ბენეფიციარები: ერთი წლის ანა-მარია, 7 წლის ბარბარე, 12 წლის გიო და 15 წლის მარიამი თქვენგან ელიან დახმარებას. თბილი ტანსაცმლის გარეშე ხვდებიან ამ ზამთარს. ვიზრუნოთ ამ არაჩვეულებრივ ბავშვებზე!