მას შემდეგ, რაც 6 წლის წინ, ინსულტი გადაიტანა და მეუღლე გარდაეცვალა, დედაჩემს აღარაფერი ახსოვს! იმასაც ვერ აცნობიერებს, რომ მის სიცოცხლეს ყოველ წუთს საფრთხე ემუქრება, რადგან საკუთარმა ფსიქიკურად დაავადებულმა ვაჟმა, რომელიც ასე ძალიან უყვარდა, შეიძლება დაარტყას ან დაახრჩოს, ქალიშვილმა თუ ვერ შეაჩერა… ეს ერთი და იგივე ადამიანი გახლავთ. თავს გაუფრთხილდით, მეგობრებო! აი, რა დღეში აგდებს ადამიანებს ავადმყოფობა და შიში, რომ საკუთარმა მძიმედ დაავადებულმა შვილმა არ მოკლას! შიზოფრენიული შეტევის დროს, ვაჟი საწოლს მიჯაჭვულ დედას ახრჩობს და არაადამიანური ხმით ყვირის! ამ ჯერ კიდევ ახალგაზრდა ქართველ ქალს ანა ჰქვია! ყოველდღიურად საკუთარ ცხოვრებას და ბედნიერებას თმობს იმისთვის, რომ თავის დედასა და ძმაზე იზრუნოს! თავის ტრავმამ ეს გულკეთილი და მშვიდი ახალგაზრდა მამაკაცი დაუნდობელ მხეცად აქცია. ის ხალხთან ერთად მიტინგზე იდგა პრეზიდენტ გამსახურდიას მხარდასაჭერად! ისე ურტყამდნენ თავში, რომ ახლა შიზოფრენიის მძიმე ფორმა აქვს.

რა საშინელი სიტყვაა — კიბო! ის სიკვდილივით ჟღერს, როცა არც ფული გაქვს და დახმარებასაც არავისგან ელი! სახლში, სადაც რეპორტაჟს ვიღებდით, არავინ იღიმის! დახმარების უხმო კივილი ოთახის ბნელ კუნჭულებში დამალულა! ყველა ელოდება ხსნას, მაგრამ დახმარების თითქმის არ სჯერათ! სალომე, ბავშვების დედა: „ნახეთ, რას დამამსგავსა ავადმყოფობამ! ხოლო ტკივილები, რომლებსაც განვიცდი, აუტანელია“,.— ჩუმად, ცრემლების შეკავებით, თითქმის ჩურჩულით, ბავშვებმა რომ არ გაიგონ, მეუბნება უბედური დედა! და შემდეგ, თითქოს თავს იმართლებსო, ძველ ფოტოს მაჩვენებს, სადაც ის ბედნიერია თავის შვილ ანრისთან და მეუღლესთან ერთად.

„უფალო, თუ ვერ განვიკურნები, მომკალი, რადგან ამდენი ტანჯვის ატანა აღარ შემიძლია! — 17 წლის ლუკა გულწრფელად და მთელი გულით წარმოთქვამს ამ სიტყვებს ხატის წინ მუხლებზე დაჩოქილი. „ექიმებმა მითხრეს, რომ, თუ მალე არ გავიკეთებ ოპერაციას, სიცოცხლის ბოლომდე საწოლს მიჯაჭვული დავრჩები. ჩემს მშობლებს ფული რომ ჰქონოდათ და ოპერაცია გაეკეთებინათ, დღეს სხვანაირი ცხოვრება მექნებოდა. ჩემი ბავშვობის ოცნებაა, ჩემი სამშობლოს სამსახურში ვიდგე, მაგრამ ჩემი ინვალიდობის გამო ამ ოცნებას ვერასდროს ავისრულებ. დღეს თავს უსარგებლო ადამიანად ვგრძნობ. ფეხი ისე მტკივა, რომ სიკვდილი მინდა. მარტო 2 მეტრის გავლა შემიძლია დამოუკიდებლად! რანაირი ჯარისკაცი გამოვა ჩემგან?!“

დაგვეხმარე, უფალო, რომ ბრწყინვალე აღდგომის დღეებში ჩვენი სულები სიკეთითა და თანაგრძნობით გავუხსნათ ღმერთს!მას შემდეგ, რაც მრავალი ათასი წლის წინათ ღმერთი გამოეცხადა ადამიანებს ცეცხლში, ის ყოველთვის აგიზგიზებს მორწმუნეთა გულებსა და სულებს სიყვარულითა და თანაგრძნობით!
ეს საშინელი ამბავი არის შესაძლებლობა, დავუმტკიცოთ შემოქმედს, რომ საქართველოში ჩვენ ერთი ოჯახი ვართ და ჩვენს ქვეყანაში „სხვისი დარდი“ არ არსებობს! სწორედ ამით განსხვავდებიან საქართველოს მოქალაქეები მსოფლიოს სხვა ერებისგან! ირაკლი (12 წლის): მე და ჩემს ძმას ცეცხლის ხმაზე გაგვეღვიძა. კედლები იწვოდა. მე და ჩემი უმცროსი ძმა რეზო ძლიერი კვამლის გამო ვიხრჩობდით და სიკვდილს პირველად ჩავხედეთ თვალებში, მაგრამ მხოლოდ პატარა სესილის გადარჩენაზე ვფიქრობდით! ღმერთს ვევედრებოდით, ჩვენი დაიკო გადაერჩინა! ერთ წამში ჩვენი ბედნიერი ცხოვრება ფერფლად და ნაგვის გროვად იქცა!

გვისმინე, იესო! დაეხმარე უბედურ ადამიანებს და ნუ დაგვტოვებ ჩვენც უპასუხოდ! ვის მივმართოთ? რა ცოდვის გამოა ამ მოსიყვარულე და ასე დაუმსახურებლად დატანჯულ ოჯახში სამი პატარა ქართველი ბავშვი დამცირებული და შიმშილობამდე მიყვანილი, ტანსაცმლისა და ფეხსაცმლის გარეშე? წარმოგიდგინე, უფალო, რომ ზუსტად ამ დღეებში, მას შემდეგ, რაც ბავშვი კინაღამ ასჯერ მოკვდა დედის თვალწინ, თანამდებობის პირთაგან ერთ-ერთმა ინება და გერმანიაში გადააგზავნა 6 წლის გრიგოლის ანალიზები, რომელიც საშინელი ეპილეფსიური კრუნჩხვებით იტანჯება!

კეთილო ადამიანო, დაუყოვნებლივ გააზიარე ეს პოსტი! დაეხმარე შენს მეგობრებს, იპოვონ უფლის გზა! უფლის ხელები არ უშვებენ მირიანს, რომ ჩვენი სამყარო დატოვოს: ის ხან კვდება, ხან ცოცხლდება, ოღონდ უბედური დედის მწარე, მწარე ცრემლების ნიაღვარის ქვეშ! რამხელა მწუხარებაა! და არცერთ ექიმს საქართველოში, როგორც ეს, სამწუხაროდ, სულ უფრო ხშირად ხდება ფონდის პრაქტიკაში, არ შეუძლია უპასუხოს მთავარ კითხვას: იცოცხლებს ბავშვი თუ დატოვებს ამ სამყაროს? რატომ გაეთიშა თირკმელები ამ მშვენიერ და ადრე აბსოლუტურად ჯანმრთელ ბიჭს? ბავშვი ახლა დიალიზზეა. ეს ისეთი ძვირი და რთული, მტკივნეული პროცედურაა, რომელიც დროებით უნარჩუნებს მირიანს სიცოცხლეს! და რამდენი დღე ან თვეა ეს „დროებითი“, ვინ იტყვის?! საქართველოში ნამდვილად ვერავინ! მირიანის დედამ მხოლოდ ერთი რამ იცის: თუ ის ყოველდღიურად არ გაიკეთებს დიალიზს, თირკმელები გაეთიშება და მირიანი მოკვდება.