რეგულარული გადახდების ფუნქცია ხელმისაწვდომია

სახლში / პროექტები /

ვშიშობ, მალე მე და ჩემს პატარებს ხიდის ქვეშ მოგვიწევს ძილი… როგორც უპატრონო ძაღლებს…

calendar ივლისი 18, 2020

ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს!

ტელეფონის ნომერი:

info

ფასი (გაითვალისწინეთ):

1 call - ₾2 GEL

მობილური პროვაიდერები

Mobile provider
Mobile provider
Mobile provider

დაეხმარეთ! გააგზავნეთ სმს

sms

თქვენ შეგიძლიათ გადაარჩინოთ ვინმეს სიცოცხლე და დაუახლოვდეთ ღმერთს! გაგზავნეთ SMS ნომერზე 97100 შეწირეთ ₾3 GEL

კოპირებულია

პოსტის გაზიარებაც დახმარებაა!

facebook google messanger viber telegram

„მინდა ფონდის ყველა მეგობარს ვუხმო!.. მე ჩემი პატარა კუთხე მაქვს, მაგრამ დედა ამბობს, რომ მისი წართმევა უნდათ… მერე მე და ჩემს პატარა დაიკოებს რა გვეშველება? ვიცი, ფონდის მეგობრებს ყველაფერი შეუძლიათ!“ – დავითმა (9 წლის) თავის დებს, მარის და ანის გადახედა და თავი დახარა.

ჩვენი ფონდის ანგარიშები:

Bank of Georgia

Bank logo

Ბანკის კოდი:

BAGAGE22 BAGAGE22

კოპირებულია

ნომერი:

GE64BG0000000470458000 GE64BG0000000470458000

კოპირებულია

TBC Bank

Bank logo

Ბანკის კოდი:

TBCBGE22 TBCBGE22

კოპირებულია

ნომერი:

GE15TB7194336080100003 GE15TB7194336080100003

კოპირებულია

Liberty Bank

Bank logo

Ბანკის კოდი:

LBRTGE22 LBRTGE22

კოპირებულია

ნომერი:

GE42LB0115113036665000 GE42LB0115113036665000

კოპირებულია

საქველმოქმედო ნომერი: ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს!

ტელეფონის ნომერი:

0901200270

     მინდა ფონდის ყველა მეგობარს ვუხმო!.. მე ჩემი პატარა კუთხე მაქვს, მაგრამ დედა ამბობს, რომ მისი წართმევა უნდათ… მერე მე და ჩემს პატარა დაიკოებს რა გვეშველება? ვიცი, ფონდის მეგობრებს ყველაფერი შეუძლიათ!“ – დავითმა (9 წლის) თავის დებს, მარის და ანის გადახედა და თავი დახარა.

სამი ოპერაცია, ერთი მეორის მიყოლებით და ოჯახის ძლიერი მარჩენალი, რომანი ახლა სრულიად უმწეოა, ხოლო მისი მეუღლე და ბავშვები მშივრები არიან; უფრო მეტიც – ისინი საშინელი უბედურების ზღვარზე იმყოფებიან – მათ, შესაძლოა, დაკარგონ ერთადერთი – საწყალი ქოხმახი…

 „ჩვენ ნებისმიერ საქმეს ვკიდებდით ხელს, მაგრამ ჯანმრთელობამ გვიმტყუნა… ვაი, ეს რა უბედურება დაგვემართა! მეუღლე მთელი 6 თვე უმოძრაოდ იწვა, ახლა კი საშინელი შეტევები აქვს და მისი მარტო დატოვება არ შეიძლება… ბავშვები მის აწევას ვერ შეძლებენ… ღმერთო, რა რთულია…! სასოწარკვეთისაგან, დღეში ათასჯერ ვკვდები… ავადმყოფ მამას – სამ მცირეწლოვანთან ერთად, ქუჩაში ყრიან, ბედის ანაბარა… 

ვლოცულობ და მწამს, მოწყალეა უფალი, ეს მან გამოგვგზავნა თქვენთან! თქვენ – ჩვენი უკანასკნელი იმედი ხართ!“ – დედამ, ცირამ (38 წლის) ცრემლებისგან საუბარი ვეღარ შეძლო და სახეზე ხელები აიფარა. 

          ეს ანგელოზები ოცნებობენ მხოლოდ იმაზე, თავზე ჭერი რომ ჰქონდეთ და ქუჩაში, უპატრონო ძაღლებივით არ გამოყარონ!!!
          ამ ბავშვებს ძალიან ეამაყებათ, ქართველები რომ არიან. ისინი ასეთ ხვედრს ნამდვილად არ იმსახურებენ. მათ მშობლებს სახლი, რომელშიც ეს მშვენიერი ბავშვები ცხოვრობენ, ვალების გამო არ ჩაუდიათ. მათ არ გააჩნიათ მავნე ჩვევები, სასმელზე, წამალზე, ან აზარტულ თამაშებზე დამოკიდებულება. პირიქით, ძალიან კარგი ადამიანები არიან… უბრალოდ, უკიდურეს გაჭირვებაში ცხოვრობენ ისევე, როგორც ჩვენი თანამემამულეების უმეტესობა.
           ეს მშვენიერი ქართველი ოჯახი, კარებს არავის არ უღებს, იმის მიუხედავად, რომ კარგად იციან, რამდენად მნიშვნელოვანია სტუმარ-მასპინძლობას ჩვენს ქვეყანაში! ნეტავ რატომ? – ისინი ყოველ წამს შეიძლება ქუჩაში აღმოჩნდნენ, მცირეწლოვან ბავშვებთან ერთად! ცირა(38 წლის), მისი მეუღლე რომანი, და მათი სამი არაჩვეულებრივი შვილი: ანი(13 წლის), მარი(11 წლის) და დავითი(9 წლის), ცხოვრობენ როგორც ბომბზე, რომელიც ყოველდღე, ნებისმიერ დროს, ნებისმიერ წამს, შეიძლება აფეთქდეს და მოხდეს ტრაგედია. ისინი სახლს დაკარგავენ და ღია ცის ქვეშ, შიშველ მიწაზე აღმოჩნდებიან.
          შიშის გრძნობამ გადაფარა ყველაფერი: შიმშილიც, სიცივეც, ელემენტარული საყოფაცხოვრებო პირობების, ტანსაცმლისა და ფეხსაცმლის უქონლობა! ამ საშინელმა გრძნობამ, ოჯახის უფროსის ავადმყოფობაც კი დაავიწყა, რომანის, რომელმაც უკვე სამი ოპერაცია გადაიტანა!
          მეგობრებო, დღეს თუ არა, ხვალ, ჩვენს თანამემამულეებს უპატრონო ძაღლებივით გამოაგდებენ ქუჩაში! მათ ჩვენს ფონდს მიმართეს იმის იმედით, რომ გასაჭირში არ მივატოვებთ.
         – ღმერთი მოწყალეა, თქვენთან სწორედ მან გამოგვგზავნა, – თვალცრემლიანი ამბობს დედა, ცირა. მის გულში, ქართველი ხალხის სიკეთისა და დახმარების იმედი  ცოცხლობს.
– თქვენ ჩვენს ფონდს მიმართეთ და მხოლოდ ის გვთხოვეთ, ბინის გამოსყიდვაში რომ დაგხამრებოდით. რატომ?

ცირა: ჩვენს ოჯახს რაც შეემთხვა, მტერსაც არ ვუსურვებ! ეს ჩემი მეუღლეა, რომა, ჩვენი ერთადერთი მარჩენალი! მაგრამ ჯანმრთელობის პრობლემების გამო, ის ვეღარ მუშაობს. შეხედეთ, ჯდომაც კი არ შეუძლია, მხოლოდ დგომა, ან წოლა. რომა, თავს არ იზოგავდა,  არ ერიდებოდა უმძიმეს შრომას, გვარჩენდა… სწორედ მისი დამსახურებით, თავად ვუმკლავდებოდით პრობლემას, რომლის გამოც, ახლა იძულებულები გავხდით თქვენთვის რომ მოგვემართა.
ადრე, ბავშვებთან ერთად, რომას მშობლების სახლში ვცხოვრობდით. 15 სული 3 ოთახში: მეუღლის დედ-მამა, მისი ორი ძმა – ერთი უცოლო, მეორე კი, ოჯახთან ერთად! წარმოგიდგენიათ მაინც, რა ხდებოდა ამ სამ ოთახში? თან ბავშვებიც წამოიზარდნენ.
ამიტომაც, მე და რომამ გადავწყვიტეთ ცალკე გადასვლა. გავიგეთ, რომ ამ შენობაში, კერძო კომპანიის „სალი გრუპის“ ბინები იყიდებოდა. ვიფიქრეთ, კარგი იქნებოდა აქვე გვეყიდა, თან ძვირიც არ ღირდა. კომპანიასთან ხელშეკრულება დავდეთ, რომლის მიხედვითაც, მათ ანგარიშზე ყოველთვიურად 200 დოლარი უნდა შეგვეტანა და ბინის დავალიანება თანდათანობით დაგვეფარა. მეუღლის ავადმყოფობა რომ არა, თანხა აქამდე სრულად გვექნებოდა დაფარული, ბინა ჩვენს საკუთრებაში გადმოვიდოდა და ყოველგვარი შიშის გარეშე ვიცხოვრებდით. 
უკვე 5 წელია აქ ვცხოვრობთ, მაგრამ სამი წლის წინ ყველაფერი უეცრად შეიცვალა, რომას ჯანმრთელობის პრობლემები დაეწყო, თავიდან საშინელი ტკივილების მიუხედავად, მუშაობას მაინც აგრძელებდა და დავალიანებასაც როგორღაც ვფარავდით. მაგრამ უკვე წელიწადნახევარია, რაც ჩემმა მეუღლემ საბოლოოდ დაკარგა შრომისუნარიანობა და შესაბამისად გადახდაც ვეღარ შევძელით. როგორც უკვე გითხარით, ოჯახში მხოლოდ რომა მუშაობდა და ის გვინახავდა.
ხელშეკრულების თანახმად, 3800 დოლარი დარჩა გადასახდელი, ვადა კი 2020 წლის მაისამდეა. მაგრამ, როგორც ჩანს, მსოფლიოში გავრცელებული კორონავირუსის პანდემიიდან გამომდინარე, კრედიტორებმა სესხის გადავადება გადაწყვიტეს. არ ვიცი, ჯერჯერობით არავინ არ დაგვიკავშირდა. ყოველი ღამით იმის შიშით ვიძინებთ, რომ ხვალ, შესაძლოა ქუჩაში ავღმოჩნდეთ!
         – ამიტომ არ გვიღებდით კარებს ამდენ ხანს? 

ცირა: კი, გვეგონა, რომ კომპანიის წარმომადგენლები მოვიდნენ, და ბინის დაცლას მოგვთხოვდნენ… ამ შიშმა საღად აზროვნების უნარი წაგვართვა. დღეს კარებს თუ არ გავაღებთ, ხვალ ხომ მაინც მოვლენ და მოგვთხოვენ ვალის გადახდას… შესაძლოა, ხვალ ჩემს შვილებს ღამისთევა, ხიდის ქვეშ მოუწევთ.
– ღმერთმა დაგვიფაროს და ასეთი რამ რომ მოხდეს, არსად გაქვთ წასასვლელი?

ცირა: არსად. მეუღლის ოჯახში ვერ დავბრუნდებით. იქ, ჩვენს გარეშეც ნემსი ვერ ჩავარდება. ჩემი მოხუცი მშობლები, შორს დასავლეთ საქართველოში, სამეგრელოში ცხოვრობენ. შესაძლოა, ცოტა ხნით ნათესავებმა შეგვიფარონ, მაგრამ როდემდე შევაწუხოთ? ბინასაც ვერ ვიქირავებთ  გადახდის არანაირი საშუალება არ გაგვაჩნია…
– ნათესავებიდან ან მეგობრებიდან თქვენი დახმარება ვინმეს შეუძლია?

ცირა: არავის… დღესდღეობით, ყველას უჭირს. ვისაც შეეძლო, უკვე დაგვეხმარა რომას მკურნალობასა და სხვა საკითხებშიც. როდემდე ვუყურო ხელებში? ველოდო, ვინ დაგვეხმარება, ან როდის?
– ცირა, უფრო დაწვრილებით გვიამბეთ თქვენი მეუღლის ავადმყოფობის შესახებ? რა არის მისი შრომისუუნარობის მიზეზი?

ცირა: რომას ხერხემალზე, რამდენიმე ადგილას აქვს თიაქარი, უკვე სამი ოპერაცია გადაიტანა, სწორედ ამის წყალობით ახლა ისევ შეუძლია სიარული. მთელი 6 თვე იწვა გაუნძრევლად! მაპატიეთ, და სააბაზანოშიც რომ შემეყვანა, მეზობლის ბიჭს ვეძახდი დასახმარებლად.
– მისი დახმარება შესაძლებელია?

ცირა: სამწუხაროდ, კიდევ რამის გაკეთება შეუძლებელია. ექიმებმა თავიანთი შესაძლებლობები ამოწურეს. სახელმწიფოს, ძალიან მადლობელი ვარ სამივე ოპერაცია დააფინანსა, ვეღარაფერს ვიზამთ. ჩემი მეუღლე, სამუდამოდ დარჩება ასეთ მდგომარეობაში, არადა მხოლოდ 43 წლისაა…
– თქვენ თქვით, რომ სახელმწიფომ სამივე ოპერაცია დააფინანსა. კიდევ რამით თუ გეხმარებიან?

ცირა: დიახ, სოციალურად დაუცველები ვართ და ყოველთვიურად დახმარებას ვიღებთ, 510 ლარის ოდენობით. ამჟამად, ეს არის ჩვენი ერთადერთი შემოსავალი. ამ თანხით ვიხდით კომუნალურ გადასახადებს, შეძლებისდაგვარად ვიკვებებით და ვიცმევთ… ბავშვებს სახლის ჩუსტებიც კი არ აქვთ, სახლში ფეხშველა დადიან…
მეუღლეს ინვალიდობის პენსია არ მისცეს, თქვეს რომ ხელ-ფეხი ემორჩილება და ამიტომაც არ ეკუთვნის! ვერ აუხსნი, რომ ადამიანი ადგილზე ვერ ზის 10 წუთზე დიდხანს… მაგიდასთან რომ ვსხდებით, უცებ-უცებ ჩაიყრის პირში რაღაცას და მაშინვე დგება. ეს სახუმარო არაა, სერიოზულად ავად არის.
და კიდევ, მთელი ტექნიკა, რასაც აქ ხედავთ, სახელმწიფომ გვაჩუქა. მაცივარი, სარეცხი მანქანა, გაზქურა! სოციალურ სააგენტოს მივმართე დახმარებისთვის, შევიდნენ ჩვენს მდგომარეობაში და აი, ასეთი საჩუქარი გაგვიკეთეს! 
– თქვენ და რომა, ორივე წარმოშობით სამეგრელოდან ხართ, ხომ ასეა? იქ გაიცანით ერთმანეთი?

ცირა: იქ დავიბადე, და მთელი ცხოვრება იქ გავატარე  გათხოვებამდე. რომას ოჯახიც წარმოშობით სამეგრელოდან არის, მაგრამ დიდი ხანია თბილისში ცხოვრობენ. ერთხელაც, ნათესავებთან სტუმრად ჩამოვიდა. 27 წლის იყო მაშინ, მაღალი და ძალიან სიმპატიური. ახლაც არა უშავს რა(იცინის). ერთმანეთი ძალიან მოგვეწონა, დავქორწინდით და უკვე 15 წელია ერთად ვართ. ჩემი მეუღლის ყველაფრისთვის მადლობელი ვარ, არაფერში არ ვადანაშაულებ და არასდროს არ ვწუწუნებ. ბედნიერი ვარ, ჩემი ბედი მას რომ დავუკავშირე  და ამისთანა, ანგელოზივით შვილები რომ გვყავს.

– როდესმე თუ გიფიქრიათ, ყველაფერი ასე რომ აეწყობოდა? ასეთ მდგომარეობაში რომ აღმოჩნდებოდით?

ცირა: ასეთ რამეს ვინ წარმოიდგენდა? ოჯახურ ცხოვრების დასაწყისში, ყოველთვის გგონია, რომ ყველაფერი კარგად იქნება, რომ ბედნიერი ცხოვრება გელის, შვილებს კი ბედნიერი და უდარდელი ბავშვობა ექნებათ. მაგრამ, თავადაც ხედავთ, ყველაფერი პირიქით მოხდა! ჯანმრთელობასთან, ხუმრობა არ შეიძლება. ის წყვეტს სენს ნაცვლად, როგორი იქნება შენი ხვალინდელი მდგომარეობა…
– ამ ეტაპზე, რა არის თქვენთვის ყველაზე რთული?

ცირა: მეუღლის ავადმყოფობამ, რადიკალურად შეცვალა ჩვენი ცხოვრება! მაგრამ ეს რამდენადაც მძიმე არ უნდა იყოს, უბრალოდ უნდა შევეგუოთ და ისეთი მივიღოთ, როგორიც არის. იმდენი ცრემლი დავღვარეთ… მძიმეა როცა უყურებ შენს საყვარელ ადამიანს გაუსაძლისი ტკივილი როგორ ტანჯავს და ვერაფერს შველი. რომამ ძალიან მძიმედ გადაიტანა ეს ყველაფერი. წარმოიდგინეთ, მთელი ცხოვრება მუშაობდა, ოჯახს ინახავდა, და უცებ, საწოლს აღმოჩნდა მიჯაჭვული, მისი ოჯახი კი, ყოველგვარი შემოსავლის წყაროს გარეშე დარჩა.
იცით რა არის ახლა ყველაზე რთული? ჩემს უმცროს ბიჭთან, დავითთან ერთად მაღაზიაში რომ შევდივართ. განა რა უნდა ვიყიდოთ? პური, შაქარი, მაკარონი – სხვა არაფერი. მე ხომ ვხედავ, როგორ უყურებს შოკოლადს, წვენებს, სხვადასხვა გემრიელობებს… რაც მთავარია, არასდროს გეტყვის: „დედა, მიყიდე!“, სულ მეკითხება: „დედიკო, ხომ მიყიდი, როდესაც ფული გექნება?“ მე ვიწყებ დაძაბულად ფიქრს იმაზე, თუ როდის მექნება შესაძლებლობა,  შვილი რომ გავახარო… ცრემლებს ძლივს ვიკავებ…
– ცირა, მუშაობის დაწყება არ გიფიქრიათ?

ცირა: ადრე ვმუშაობდი დამლაგებლად, გამყიდველად. ახლაც, არც დავფიქრდებოდი, ისე გავიდოდი სამუშაოდ, რათა ჩემი ოჯახი გამომეკვება და ბავშვები ქუჩაში არ დამეტოვებინა! მაგრამ რომას ისეთი საშინელი შეტევები აქვს, რომ მარტოს, ბავშვებთან ერთად მართლა ვერ დატოვებ. ასეთ მომენტში დახმარება სასწრაფოდ სჭირდება, სპეციალური პროცედურები და მანიპულაციები… ბავშვები კი ფიზიკურად ვერ აწევენ… სწორედ ამიტომ ვერ ვტოვებ რომას სახლში მარტოს, ბავშვებთან ერთად.
– შეიძლება, ახლა ბავშვებს რომ გავესაუბრო? დავით, შენით დავიწყოთ, რომელი თამაში გიყვარს ყველაზე მეტად?

დავითი(9 წლის): ბავშვებთან ერთად ვთამაშობ ეზოში, ხან ფეხბურთს, ხან ომობანას… ბევრ სხვადასხვანაირ თამაშს…

– ფეხბურთს? ანუ სპორტი გიყვარს?

დავითი(9 წლის): დიახ, დიახ! ძალიან! ძალიან მინდა ფეხბურთზე ან რაგბზე სიარული, მაგრამ ჯერჯერობით არ გამოდის… ალბათ, მერე მოხერხდება…
          – დედიკო ამბობს, რომ შოკოლადები და წვენები გიყვარს! ასეა?

დავითი(9 წლის): (იცინის) და ვის არ უყვარს? ყველას უყვარს! და მეც, რა თქმა უნდა! უკვე დიდი ხანია, არ მიჭამია არაფერი გემრიელი. დედიკოს ფული რომ ექნება, ყველაფერს მიყიდის. შემპირდა! მე კი შევპირდი, რომ როდესაც გავიზრდები და ცნობილი მეცნიერი გავხდები, სუპერ რობოტს გამოვიგონებ! ეს რობოტი დაალაგებს, ჭურჭელს დარეცხავს, სახლს გამოხვეტავს, დედიკო რომ აღარ გადაიღალოს. ეს იქნება რობოტი, რომელიც მსოფლიოში ყველა დედას დასვენების შესაძლებლობას მისცემს!
– რა მაგარია დავით! არაჩვეულებრივი იდეაა! და შენ, მარი? შენ რა გიყვარს?

მარიამი(11 წლის): მე სწავლა მიყვარს! განსაკუთრებით ფრანგული ენა. მინდოდა კერძოდ მეცადინეობა მასწავლებელთან, მაგრამ ვიცი, რომ ამის საშუალება არ გვაქვს, ამიტომაც სახლში ვსწავლობ, ჩემით. ჩემი ოცნებაა საფრანგეთში წავიდე და იქ ვისწავლო. საერთოდ საფრანგეთი ძალიან მომწონს… ძალიან ლამაზი ქვეყანაა… სურათებში მაქვს ნანახი. 
– ვინ გინდა გამოხვიდე მომავალში?

მარიამი(11 წლის): მინდა ცნობილი ექიმი გავხდე! ისეთ წამალს გამოვიგონებდი, მამიკო რომ განიკურნოს და ყოველთვის ჯანმრთელი იყოს! იმაზეც მიფიქრია, თქვენსავით ჟურნალისტი რომ გავხდე! იმიტომ რომ ჟურნალისტის მუშაობას ადამიანებისთვის სიკეთე მოაქვს. მაგალითად, ჩვენზე სტატიას თუ დაწერთ, დაგვეხმარებიან! და აღარასდროს შეგვეშინდება, რომ სახლიდან გამოგვაგდებენ!  
– ძალიან ჭკვიანი გოგო ხარ! აუცილებლად დაგეხმარებიან! შენ, ანი? შენ რა მოგწონს ყველაზე მეტად?

ანი(13 წლის): მე მიყვარს ქართული ცეკვა. ძალიან მინდა, მეც ვისწავლო და რომელიმე ანსამბლში ვიცეკვო. მაგრამ ჯერ არ გამოვა – ძალიან ძვირია, მამიკო კი ვეღარ მუშაობს.
– და სახლში რას აკეთებ ხოლმე? დედიკოს ეხმარები? საჭმლის მომზადება გეხერხება?

ანი(13 წლის): კი, დედიკოს ვეხმარები. ვალაგებ ხოლმე. მხოლოდ იმ საჭმლის მომზადება ვიცი, რაც სახლში გვაქვს ხოლმე, წიწიბურის ან მაკარონის.
– შენ რაზე ოცნებობ? ვინ გინდა გამოხვიდე, რომ გაიზრდები?

ანი(13 წლის): მოდა მიყვარს და მინდა დიზაინერი გავხდე. ულამაზეს და თანამედროვე ტანსაცმელს შევქმნიდი, მერე კი ვაჩუქებდი იმ გოგონებს, ვისაც არ აქვს რაიმე მოდურის ყიდვის საშუალება. ყველას ხომ უნდა, ლამაზი იყოს, უბრალოდ ყველას არ შეუძლია.
           – ბავშვებო, დარწმუნებული ვარ, რომ თქვენი მშობლები, ფონდის მეშვეობით, შეიძენენ უამრავ ახალ მეგობარს და მათი დახმარებით, აუცილებლად შეძლებენ თქვენი ოცნებების განხორციელებას.

            – ცირა, თქვენი აზრით, რა არის ამდენად რთული მდგომარეობიდან გამოსავალი? 

            ცირა: კეთილი ადამიანების დახმარების დიდი იმედი მაქვს. მართლა არ ვიცი, რა ვქნა… საიდან მოვიტანო ამხელა ფული. თქვენს ფონდს მხოლოდ ერთი თხოვნით მივმართეთ: გთხოვთ, ნუ დატოვებთ ჩემს შვილებს ქუჩაში! საჭმელი, ტანსაცმელი… ნელ-ნელა, როგორმე, თავად გავუმკლავდებით ყველაფერს. მთავარია, საცხოვრებელი რომ გვქონდეს.
ბინის მეპატრონის სიკეთე რომ არა, დიდი ხანია ქუჩაში ავღმოჩნდებოდით. უკეთილშობილესი ადამიანია… მისი უზომოდ მადლობლები ვართ, რომ არ გაგვყარა, გადახდის გადავადების შესაძლებლობა რომ მოგვცა. თუმცა შეეძლო, ეს არც გაეკეთებინა! ჯერ კიდევ მაშინ, 19 თვის წინ შეეძლო, ჩვენთვის ბინის დაცლა რომ მოეთხოვა! მაგრამ ის ჩვენს მდგომარეობაში შევიდა და ჯერ კიდევ ბინაში ვცხოვრობთ და ჭერი გვაქვს თავზე…
ძალიან კარგად მესმის, თუ იყიდე, ვალდებული ხარ გადაიხადო. მაგრამ, ღმერთია მოწამე, ჩვენი ბრალი ნამდვილად არ არის ასეთ გასაჭირში რომ ავღმოჩნდით!
სხვა გამოსავალი ვეღარ ვნახეთ, და ამიტომაც მოგწერეთ ფონდში! ვიცით და ვხედავთ, თქვენ მართლა ეხმარებით ადამიანებს! თქვენ, ჩვენი უკანასკნელი იმედი ხართ!
საშინლად დავიღალე! აუტანელია ეს შიშის გრძნობა! ღმერთმა იცის, რამდენად ძნელია, როდესაც მუდმივად გეშინია იმის, რომ ხვალ, შენი შვილები შეიძლება ქუჩაში აღმოჩნდნენ! მტერსაც არ ვუსურვებ! ღმერთს ვევედრები გადაარჩინოს ჩვენი ოჯახი და სხვებსაც აშოროს ეს განსაცდელი! 
——–
        მეგობრებო, გულისხმიერება გამოვიჩინოთ ამ საბრალო ოჯახის მიმართ და არ დავტოვოთ ისინი მარტო, პირისპირ ამ განსაცდელთან! შიმშილის, გაჭირვების, ოჯახის უფროსის ავადმყოფობისა და კიდევ უამრავი პრობლემის მიუხედავად, ისინი არაფერს ითხოვენ გარდა იმისა,  მცირეწლოვან ბავშვებს თავზე ჭერი რომ ჰქონდეთ. ნუთუ ამ პატარებმა არ დაიმსახურეს, ბედნიერი ბავშვობა რომ ჰქონდეთ?
       ეს საბრალო ოჯახი ქვეყანაზე სრულიად მარტოა და არავის იმედი არ აქვთ. ძალიან მნიშვნელოვანია იმის ცოდნა, რომ შენი გასაჭირი არ არის ყველასთვის სულერთი, რომ ვიღაც მზად არის, დახმარების ხელი გამოგიწოდოს! ყოველთვის გახსოვდეთ, როდესაც გაჭირვებულს ეხმარებით, ამ სამყაროს უკეთესობისკენ ცვლით და ალამაზებთ. ძალიან მნიშვნელოვანია იმის ცოდნა, რომ ქვეყანაზე ბევრი კეთილი ადამიანია! ცხოვრება საშინლად აღარ გეჩვენება და სასწაულის იმედი ჩნდება!
        დაურეკეთ მათ, გაამხნევეთ და ჩაუსახეთ ხვალინდელი დღის იმედი. ტელ.: 593 511 108
       ასევე შეგიძლიათ მოინახულოთ ოჯახი მისამართზე: თბილისი, გრიგოლ ლორდქიფანიძის ქ. №136 ბინა 24/25
         აუცილებლად გააზიარეთ ეს ინფორმაცია, რათა თქვენმა მეგობრებმაც შეიტყონ ცირა თოდუას ოჯახის უბედურების შესახებ! ეს ძალიან მნიშვნელოვანია!

        უფალი გვაძლევს შესაძლებლობას, ვიზრუნოთ  ადამიანებზე, ვისაც ამის ძალა თავად არ შესწევთ. თითოეული მათგანი, გვიბოძა უფალმა, რათა შევძლოთ, მას ჩვენი რწმენა, არა მხოლოდ სიტყვიერად, არამედ კეთილი საქმითაც რომ დავუმტკიცოთ!
         მეგობრებო, კიდევ ერთი თხოვნა გვაქვს, თუ კი შეიტყობთ, რომ  თქვენს ნაცნობს ან მეზობელს დახმარება სჭირდება, გთხოვთ, გამოიჩინოთ გულისხმიერება და მოგვწეროთ ამის შესახებ ელექტრონულ მისამართზე:  office-fsp@fsp.ge

თანხა შეგიძლიათ ჩარიცხოთ:
#GE15TB7194336080100003
#GE42LB0115113036665000
#GE64BG0000000470458000
(დანიშნულება: ცირა თოდუა)
ვებ-გვერდიდან: 
სწრაფი ჩარიცხვის ტერმინალებიდან:  OPPA, TBCpay დაExpressPay.
ფონდის დამატებითი ვალდებულებებსა და უფლებებს შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე: https://goo.gl/GY2Gus)
            ჩვენ უკვე დავეხმარეთ უამრავ გაჭირვებულს! გავუმართოთ ხელი ცირას, რომანსა და მათ შვილებს, არავინაა დაზღვეული ბედისწერისგან! ვინ იცის, იქნებ სრულიად უცხო ადამიანების დახმარება თავადაც დაგვჭირდეს!
ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს – 0901 200 270

ვაშა!ახალი საწოლები გვაქვს!

 „დაღამებისას, დაძინება არ გვინდოდა, იმიტომ რომ ჩვენს საწოლებს ობის სუნი ასდიოდათ და იზნიქებოდნენ, დილით კი ზურგი გვტკიოდა; ახლა კი, ისეთი საწოლები გვაქვს, როგორიც ყველა სხვა ბავშვს“ – მითხრეს მშვენიერმა გოგონებმა, ანიმ და მარიამმა და ახალი საწოლებისკენ წამიყვანეს.

  და ეს არ არის ერთადერთი ბედნიერება, რომელიც თქვენ, მეგობრებო, მათ სახლში შეიტანეთ! ახლა ისინი თავს ძალიან კარგად გრძნობენ და იციან, რომ სასწაულები მათთვისაც ხდება, ვისაც ფული არ აქვს!

  „წამოდით, რაღაცას გაჩვენებთ, ჩვენს საგანძურს! – გვეუბნება დავითი, – მე მას ძალიან ვუფრთხილდები! ის ისეთი მაგარია! სულ ახალი! ახალი ნივთი არასდროს გვქონია. წარმოგიდგენიათ? ახლა, მე და ჩემს დებს შეგვიძლია, ონლაინ გაკვეთილებს დავესწროთ და მეზობლებში სირბილი და მათთვის ნებართვის თხოვნა აღარ გვიწევს, რომ 15 წუთი ვიმეცადინოთ“.

  „მე ფონდის ყველა მეგობრის მადლობელი ვარ. დახმარების იმედი კი მქონდა, მაგრამ არ ველოდი, რომ ამდენი ადამიანი დაგვეხმარებოდა“, – თვალცრემლიანი ამბობს ცირა. თუმცა, თქვენი წყალობით, მეგობრებო, ამ ცრემლებში ბედნიერების მარცვალიც არის იმის გამო, რომ მის შვილებს ახალ საწოლებზე სძინავთ, სუფთა მაგიდასთან მეცადინეობენ, ჭამენ და საკუთარ სახლში იღვიძებენ – ყოველ შემთხვევაში, ახლა.

ცირა, მოგვიყევით, როგორ შეიცვალა თქვენი ცხოვრება მას შემდეგ, რაც თქვენ შესახებ სტატია გამოვაქვეყნეთ?

ცირა:ყველაზე მთავარი, რაც ჩვენს ცხოვრებაში შეიცვალა ის არის, რომ ახლა, ჩემი შვილები რბილ საწოლებზე იძინებენ და ღამით, მშვიდად ძილი შეუძლიათ. ჩვენი საწოლები უბრალოდ საშინელება იყო. არც კი ვიცი, რამდენი წლის იყვნენ, მათ უკვე ობის სუნი ასდიოდათ, რომელსაც ვერაფრით ვაშორებდი. ბავშვებსაც ძალიან უხერხულად ეძინათ, ყოველდღე წელი სტკიოდათ და ძალიან განვიცდიდი, რომ შეიძლება, ჯანმრთელობის პრობლემები შეჰქმნოდათ. მაგრამ ახლა, მსგავსი პრობლემები აღარ არსებობს.

და როგორც იქნა, ჩემი შვილები ონლაინ გაკვეთილებს ესწრებიან! მანამდე, ჩემი უფროსი გოგონა, ანი, ერთ მეზობელთან გადიოდა სამეცადინოდ, მარი კი – მეორესთან. მათ, გაკვეთილების დროს, კომპიუტერს ვთხოვდით, დავითი კი კომპიუტერის, ან ნოუთბუქის გარეშე რჩებოდა. ვნერვიულობდი, რომ ის განათლების მიღებას ვერ შეძლებდა. არადა, მათი ყველა გაკვეთილი ერთდროულად მიმდინარეობდა. ახლა, სწავლა ჩვენს დავითსაც შეუძლია. მეცადინეობა ძალიან უყვარს და იმედი აქვს, რომ როდესაც გაიზრდება, უნივერსიტეტში ჩააბარებს და ხალხს დაეხმარება. იმედი მაქვს, ჩემი შვილები კეთილი ადამიანები გაიზრდებიან, როგორც ყველა ის, ვინც ჩვენ დაგვეხმარა.

არის თუ არა ვინმე კეთილმოსურნე ადამიანი, რომელიც ყველაზე მეტად დაგამახსოვრდათ? მათი სახელები თუ გახსოვთ?

ცირა:რა თქმა უნდა. კახა! თქვენი პოსტი მან დაახლოებით სამი თვის წინ წაიკითხა და ჩვენს თხოვნას გამოეხმაურა. პირველად, ვებ-გვერდზე მითითებულ ტელეფონის ნომერზე დამირეკა და მას შემდეგ, ის ყოველთვიურად გვეხმარება. არც კი ვიცი, მადლობა როგორ გადავუხადო. ის საოცრად კეთილი გულის ადამიანია. თანამშრომლებთან ერთად, ხელფასის ნაწილს გვერდზე დებს და ყოველთვიურად, ჩვენთვის სურსათი მოაქვს! ეს ძალიან გვეხმარება. მას ის პროდუქტები მოაქვს, რომლის ყიდვასაც ჩვენ ვერ ვახერხებდით: კარაქი, წიწიბურა, მაკარონი, პური და ორი ქათამიც კი. ეს დაახლოებით ორი კვირა გვყოფნის. ასევე, ყოველთვიურად მირეკავს და მეკითხება, სახლში თუ ვარ და საჭმელი მოაქვს. ვერც კი წარმოვიდგენდი, რომ ადამიანთა შორის ანგელოზებიც არიან! ძალიან დიდი მადლობა! მადლობა!

– ჩვენს პოსტს ადგილობრივი ხელისუფლების მხრიდან თუ მოჰყოლია რაიმე სახის გამოხმაურება?

ცირა: სინამდვილეში, ადგილობრივ ხელისუფლებას თქვენი ფონდიდან დაურეკეს. ისინი კი დამიკავშირდნენ, მაგრამ დახმარება ვერ შეძლეს. ბინის საბოლოოდ გამოსასყიდად კიდევ 3800 დოლარის შეტანაა საჭირო, სახელმწიფოს კი ამის გაკეთება არ შეუძლია, ხომ გესმით? თვითონ თანამშრომლები ხომ არ შეგვიშვებენ თავიანთ ბინაში საცხოვრებლად? ასე რომ არც კი ვიცი, ამ ვითარებაში რა გავაკეთო. პანდემიის გამო, ბანკმა ვადა წლის ბოლომდე გაგვიგრძელა, ყველა სესხის ვადამ გადაიწია, სხვაგვარად, ქუჩაში დიდი ხნის წინ აღმოვჩნდებოდით.

– თქვენი მეუღლე როგორ არის? მისი მდგომარეობა რამენაირად თუ გაუმჯობესდა?

ცირა: მისი მდგომარეობა მძიმეა: სამი ზურგის თიაქარი, რამაც, ფაქტობრივად, ხეიბრად აქცია. მან ხერხემალზე სამი ოპერაცია გადაიტანა, მაგრამ კი ხედავთ, რა მდგომარეობაშია. თუმცა, მკურნალობის შემდეგ, მცირე პროგრესი არის. მას შედარებით მეტხანს შეუძლია ჯდომა, თუმცა წოლითი რეჟიმი აქვს გამოწერილი. მოძრაობა და დგომა უჭირს, მაგრამ არ ნებდება. სამსახურს ვერ ვიწყებ, ბავშვებს მას ვერ დავუტოვებ. ზოგჯერ, შეტევები აქვს, რომლის დროსაც გადაადგილება და საგანგებო მანიპულაციების ჩატარება სჭირდება, ბავშვებს კი ამის გაკეთება არ შეუძლიათ.

ავადმყოფობამდე ის ყოველთვის მუშაობდა, ნებისმიერ საქმეს ეჭიდებოდა, რაც კი შესაძლებელი იყო, მაგრამ ახლა, მისთვის ფიზიკური დატვირთვა არ შეიძლება, 1კგ-საც ვერ წევს. მაგრამ ჩემი და ჩვენი შვილების გამო, ის არ ნებდება. გარდა ამისა, ახლა სულ უფრო და უფრო ცივა და მას მუდმივი წელის ტკივილები აქვს, წამლები სჭირდება; მაგრამ ვცდილობთ, ხელები არ ჩამოვყაროთ.

მისთვის შშმ პირის სტატუსის მოპოვებაც ვცადეთ, რადგან მას მუშაობა საერთოდ არ შეუძლია, მაგრამ უარი გვითხრეს. პასუხი ის იყო, რომ მას ხელ-ფეხის მოძრაობა შეუძლია, ასე რომ მისთვის შშმ პირის სტატუსისა და დახმარების მიცემა არ შეუძლიათ. ასე ვცხოვრობთ, ხელმოკლე ოჯახის დახმარებაზე – თვეში 500 ლარზე… ამ ფულით ოჯახის რჩენა ძალიან რთულია.

პირადად თქვენთვის რას ნიშნავს ეს დახმარება და მხარდაჭერა?

ცირა:რომ ვთქვა, მადლიერები ვართ მეთქი, მერწმუნეთ, ეს ჩვენს გრძნობებს ბოლომდე ვერ გამოხატავს. ჩვენ უკვე იმედი გვქონდა დაკარგული და სრულიად მარტონი ვიყავით ამ სამყაროში, მაგრამ მოულოდნელად თქვენ გამოჩნდით და ჩვენი ცხოვრება მნიშვნელოვნად შეიცვალა. უკვე იმედიც არ მქონდა, რომ ასეთი ხალხი არსებობდა – კეთილი და  გულთბილი. მაგრამ საქართველოში ასეთი ხალხი ბევრია და ბედნიერი ვარ, რომ ჩემი შვილები ქართველები არიან. მინდა, დახმარებისთვის, განსაკუთრებული მადლობა თქვენს ფონდს გადავუხადო. თქვენ ხალხს ჩვენ შესახებ მოუყევით, ახლა კი იმედი გვაქვს, რომ არ დავიკარგებით და შევძლებთ ჩვენი რთული მდგომარეობიდან თავის დაღწევას. მადლობას გიხდით იმისთვის, რომ ჩემს შვილებს თბილად სძინავთ და სკოლაში სწავლისა და განათლების მიღების საშუალება აქვთ. ჩემთვის ეს ყველაზე მთავარია.

იქნებ კიდევ გაქვთ რაიმე პრობლემა, რომლის გადაჭრაშიც ჩვენს მკითხველებს შეუძლიათ, რომ დაგეხმარონ?

ცირა: თქვენ ჩვენთვის ისედაც ბევრი გააკეთეთ. არც კი ვიცი, მეტი როგორ გთხოვოთ… მაგრამ მინდა, კიდევ ერთხელ მივმართო ყველა ადამიანს. ჩვენ ჯერ კიდევ გვაქვს საბინაო პრობლემა. ჩემს ქმარს მუშაობა არ შეუძლია, მე კი მას და ბავშვებს მარტო ვერ დავტოვებ, რადგან მას მუდმივი მოვლა სჭირდება. ერთი წამითაც არ დავფიქრდებოდი, ისე დავიწყებდი ნებისმიერ სამსახურს, მაგრამ უბრალოდ არ შემიძლია, ამის შესაძლებლობა არ გვაქვს. კეთილ ხალხს ვთხოვთ: თუ შეგიძლიათ, თუ გაქვთ ამის სურვილი, გულთან მიიტანეთ ჩვენი ტკივილი. არ მინდა, რომ ჩემმა შვილებმა ზამთარი ქუჩაში გაატარონ… იქნებ საცხოვრებლის მიღებაში დაგვეხმაროთ, როგორც ხელმოკლე ოჯახს? სოციალურ სააგენტოებსაც მივმართე, მაგრამ იქიდან დახმარება ვერ მივიღე. თუ საბუთებია საჭირო, მზად ვარ ყველაფერი შევაგროვო, ყველაფერს გავაკეთებ, ოღონდაც დახმარების და თუნდაც ძალიან პატარა, მაგრამ ასეთი საჭირო ბინის მიღების იმედი იყოს…

ყველანი უზომოდ მადლიერები ვართ იმისთვის, რომ გვეხმარებით. მთელი სულით და გულით, ყველას მადლობას გიხდით!

იმედი მაქვს, კვლავ შევძლებთ თქვენს დახმარებას. ახლა მინდა, ორიოდე კითხვა თქვენს შვილებს დავუსვა. დავით, ახალი ნივთები მოგეწონა?

დავითი (9 წლის): ჩვენს კომპიუტერზე ვგიჟდები! სულ განვიცდიდი, რომ გაკვეთილებს ვერ ვესწრებოდი. სწავლა ძალიან მიყვარს. ყველა გაკვეთილზე იყო, ჩემ გარდა. განა ასე შეიძლება? კარგად რომ ისწავლო, ყოველთვის მასწავლებელს უნდა უსმინო, მაგრამ ჩვენ ამის შესაძლებლობა არ გვქონდა. მე და დები მეზობლებთან დავდიოდით და რიგრიგობით ვუსმენდით გაკვეთილებს. ახლა კი შეგვიძლია, ერთად ვისწავლოთ და ამის გამო ძალიან ბედნიერი ვარ. მინდა გავიზარდო და სიკეთე ვაკეთო, მოხუცებს დავეხმარო, რადგან ისინი საკუთარ თავს თავად ვერ ეხმარებიან… ისინი სრულიად მარტონი არიან და მათ მე დავეხმარები.

დავით, კომპიუტერის გამო დებთან თუ ჩხუბობ?

დავითი:არა, რა თქმა უნდა. განა ასე შეიძლება? რიგრიგობით ვიყენებთ. ნივთების გამო არასოდეს ვიჩხუბებთ. დედა ამბობს, რომ ერთმანეთი უნდა გვიყვარდეს, ერთმანეთს პატივი უნდა ვცეთ და ყოველთვის ყველაფერი გავუზიაროთ. ასე რომ, ჩვენ არასოდეს ვიჩხუბებთ.

ანი, შენ რა გაგიხარდა ყველაზე მეტად?

ანი (13 წლის):მე ყველაფერი გამიხარდა! ჩემი და მარის საწოლი ძალიან მომწონს, მასზე ძალიან კარგად გვძინავს, წელიც აღარ გვტკივა. დედას საჭმლის კეთებაში ხშირად ვეხმარები, ამიტომ ძალიან გამიხარდა სამზარეულოს მაგიდა და სკამები. ჩვენ ეს ძალიან გვჭირდებოდა. ახლა, როდესაც რამეს ვჭრი, შემიძლია ვიჯდე და ყველაფერი ისე ვაკეთო. ნოუთბუკი კი – ჩვენი ოცნებაა! ის სუპერ-მაგარია! წარმოდგენაც კი არ შემეძლო, რომ გვექნებოდა! ჩვენი საჩუქრები და ახალი მეგობრები ძალიან მიხარია!

მადლობა თქვენ, მეგობრებო, ვინც ამ ოჯახის გვერდით იდექით, ვინც მათ ამ თვეების ჩვეულზე ოდნავ მეტად გამარტივებაში დაეხმარეთ. თქვენი ნებისმიერი დახმარება – ეს არის მხარდაჭერა, როგორც ფინანსური, ასევე მორალური, რომელიც მრავალტანჯული თოდუას ოჯახისთვის არათუ საჭირო, არამედ აუცილებელიცაა. 

***

თუკი გიმძიმთ საყოფაცხოვრებო სირთულეებისა და გადაუჭრელი საკითხების გამო, რამდენიმე წამით გადაიტანეთ ყურადღება ჩვენ FB პოსტებზე, ან უმჯობესია, დაურეკოთ ნებისმიერ ჩვენს ბენეფიციარს და ყველა თქვენი პრობლემა უმნიშვნელოდ მოგეჩვენებათ იმასთან შედარებით, ვისაც მისი ცხოვრების ყველაზე მძიმე მომენტში დაეხმარეთ.

  ამასთან შედარებით ჩვენი პრობლემები არაფერია! აი, ნამდვილი გაჭირვება! ის თქვენ წინაშეა! უფალს მადლობა შესწირეთ იმისთვის, რაც გაგაჩნიათ! თქვენ უბედნიერესი ადამიანი ხართ! გახსოვდეთ ეს და დაეხმარეთ გაჭირვებულებს!

  სამწუხაროდ, ამ და კიდევ უამრავი სხვა ოჯახის პრობლემები არ დასრულებულა, ამიტომ დროდადრო დაათვალიერეთ ხოლმე ამ საბრალო ხალხის ისტორიები ჩვენს ვებ-გვერდზე და ესაუბრეთ მათ. ყოველ ჯერზე, როდესაც მორიგი უბედური ადამიანის ნომერს აკრეფთ, თქვენ აუცილებლად იგრძნობთ უფლის კურთხევას! აუცილებლად! გთხოვთ, განაგრძოთ ამ ოჯახების დახმარება. სწორედ ეს არის საუკეთესო ღვთისმსახურება!

  თქვენი სიკეთე – ეს არის შესაძლებლობა, რომ თავადაც ყველაფერში ბედნიერი იყოთ!

მეგობრებო, კიდევ ერთხელ, დიდი მადლობა თითოეულ თქვენგანს!

ჩვენი ფონდის ანგარიშია:

#GE15TB7194336080100003

#GE42LB0115113036665000

#GE64BG0000000470458000

(დანიშნულება: თოდუების ოჯახი)

თანხის გადმორიცხვა შეგიძლიათ ჩვენი ვებ-გვერდის მეშვეობითაც: https://chernovetskyifund.ge/ge/projects/finished/606-todua/

თანხის ჩარიცხვა ასევე შესაძლებელია OPPA, TBCpay, ExpressPay ტერმინალებიდან. ქვეთავში “ქველმოქმედება“ მოძებნეთ ჩვენი ფონდი (ფონდის დამატებით უფლება-მოვალეობებს შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus).

ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს: 0901 200 270.

დაფიქრდით იმაზე, რომ გაჭირვებულთა დახმარებით და მათი ტკივილის გაზიარებით, ჩვენ ვზრუნავთ საკუთარ სულზე და ვუახლოვდებით უფალს!

თარიღი
სახელი
თანხა
სტატუსი
2020 სექ 10
საწოლი
1300.00₾
2020 სექ 22
ლეპტოპი
890.00₾
2020 ოქტ 05
ფონდის ზედნადები ხარჯები
640.00₾
2020 ოქტ 20
სამზარეულოს ინვენტარ
370.00₾

სულ ხარჯები:

3200.00₾

დატოვა:

0.00₾
შემოწირულობის გაღება
თანხა
გიორგი
15.12.2020 20:00:00
₾5.00
ქებურია კახაბერ
14.12.2020 20:00:00
₾7.00
ქებურია კახაბერ
13.12.2020 20:00:00
₾7.00
ჯიჯელავა გიგა
13.12.2020 20:00:00
₾1.00
ნინო ნიშნიანიძე
26.09.2020 20:00:00
₾3.00
ნინო ნიშნიანიძე
25.09.2020 20:00:00
₾3.00
ნინო ნიშნიანიძე
16.09.2020 20:00:00
₾3.00
გიორგი გიგატაძე
09.09.2020 20:00:00
₾10.00
ნინო ნიშნიანიძე
09.09.2020 20:00:00
₾7.00
გოგა ჯახია
08.09.2020 20:00:00
₾10.00
ბექა ხაბულიანი
08.09.2020 20:00:00
₾10.00
გიორგი რაზმაძე
07.09.2020 20:00:00
₾5.00
თათია მინდაძე
07.09.2020 20:00:00
₾8.00
ლალიაშვილი მაკა
06.09.2020 20:00:00
₾20.00
მარიამ გვასალია
06.09.2020 20:00:00
₾10.00
გეგა ტოფაძე
06.09.2020 20:00:00
₾50.00
კეთილი გული
04.09.2020 17:39:48
₾5.00
კეთილი გული
04.09.2020 00:15:04
₾10.00
შოთა სუხიშვილი
03.09.2020 20:00:00
₾10.00
სალომე ჭურაძე
02.09.2020 20:00:00
₾15.00

შემოწირულია:

₾3,200.00

178 დონორი

აირჩიეთ თანხა:

Გადახდის საშუალება:

გამოწერა:

შემოწირულია:

₾3,200.00

178 დონორი

დასრულებული!

მათ ძალიან სასწრაფოდ სჭირდებათ თქვენი დახმარება