ამ ბავშვებმა, თქვენი წყალობით, ღიმილი ისევ ისწავლეს!

სულ ცოტა ხნის წინ, არაგვიშვილების ოჯახში ძალიან სევდიან სურათს შევესწარით: სამი მშიერი და შეშინებული ბავშვი დედის გვერდით, რომელიც სიმსივნით იტანჯება... იმ დროს, ერთადერთი ახლობელი ადამიანის დაკარგვის შიშმა,მათი ყველა სხვა გრძნობა და საჭიროება გადაფარა. რა თქმა უნდა, ფონდის კეთილ მეგობრებს მათი გულშემზარავი ამბისთვის გვერდი ავლა არ შეეძლოთ:

https://chernovetskyifund.ge/ge/projects/finished/602-aragvishvili/

მათ ახლა ვეღარ იცნობთ! ცხრა წლის ბექა, 11 წლის ამელია და 16 წლის გიორგი ისევიღიმიან, ხოლო მათი დედა -ია გამოჯანმრთელების გზაზე დგას. თქვენმა დახმარებამ და მხარდაჭერამ მათგულშიიმედი ჩაუსახადა საბრალო ქალს ფეხზე დადგომისადა შვილების კეთილდღეობისთვის ხელახლაბრძოლის ძალა მისცა!

„ახლა, დედას ჩვენთვის ღვეზელების გამოცხობა შეუძლია! - უხარია 11 წლის ამელიას. - ან თუნდაც უბრალოდ პურის გახუხება ღუმელში! იცით, რა გემრიელია? მოდით, ღვეზელზე დაგვეწვიეთ!“

მეგობრებო, თქვენი თანაგრძნობისა და გულმოწყალების წყალობით, კიდევ ერთი ქართული ოჯახი გაბედნიერდა!

  – ია, მოგვიყევით, როგორ შეიცვალა თქვენი ცხოვრება მას შემდეგ, რაც თქვენ შესახებ სტატია გამოვაქვეყნეთ?

ია: შეიცვალა? ალბათ ხუმრობთ, არა? თქვენ ჩვენი ყოველდღიური ცხოვრება უბრალოდ თავდაყირა დააყენეთ! არც კი ვიცი, როგორ გადაგიხადოთ მადლობა. ისეთი გაწამებული ვიყავი ავადმყოფობისგან და მუდმივი დარდისგან, რომ ჩემს შვილებს არაფერი აქვთ... სრულიად სასოწარკვეთილმა, დახმარებისთვის თქვენს ფონდს მივმართე. იმედიც კი არ მქონდა, რომ ასეთ შესანიშნავ საჩუქრებს მივიღებდით; რომ ბოლოს და ბოლოს, ბავშვები გემრიელად ჭამას შეძლებდენ და იმაზე ფიქრი აღარ მომიწევდა, რომ მათ ზამთრისთვის ტანსაცმელი არ აქვთ...

უბრალოდ, თვალებს ვერ ვუჯერებდით, როდესაც თქვენმა თანამშრომლებმა მაცივარი, გაზქურა, სარეცხი მანქანა და საკვები პროდუქტები მოგვიტანეს! ჩვენთვის ამ ყველაფრის ყიდვას ვერასდროს შევძლებდით... ახლა კი! ოჰ, ღმერთო! დიდი მადლობა! ეს ყველაფერი ჩვენია! ავადმყოფობამდე, მეტნაკლებად, თავს ვართმევდი, ყოველ შემთხვევაში, არ ვშიმშილობდით, მაგრამ კიბო!.. სწორედ ამ დაავადების გამო აღმოვჩნდით ასეთ სიღარიბეში, რადგან მხოლოდ შემწეობით ბავშვებს ვერ გამოკვებავ... მაგრამ როდესაც საჭმელი მოგვიტანეთ, შვილებისთვის ღვეზელების გამოცხობაც კი შევძელი!

ღმერთო, ვერც კი წარმოიდგენთ, როგორ უხაროდათ, როდესაც სახლი უგემრიელესი არომატით აივსო. მათ იმდენი ხანია, ნორმალურად არ უჭამიათ...

თქვენ ჩვენ სწორედ ის გვაჩუქეთ, რაც ყველაზე მეტად გვჭირდებოდა, რადგან ავადმყოფობის გამო, უმარტივეს საშინაო საქმეებსაც კი ვეღარ ვართმევდი თავს... და ყველა საზრუნავი ბავშვებს დააწვათ კისერზე. თავს დამნაშავედ ვგრძნობდი, რომ მათ ნორმალური ბავშვობა არ ჰქონდათ და ეს ძალიან მტანჯავდა. სარეცხმა მანქანამ ჩვენი ერთ-ერთი მთავარი პრობლემა გადაჭრა, რადგან მე ხელით რეცხვა არ შემიძლია... და ბავშვებისთვის წვნიანის გაკეთებას თუ მოვახერხებდი, მაცივრის გამო, ის ზამთარშიც კი ფუჭდებოდა. რაღაა სათქმელი? თქვენ ჩვენი ყოფა-ცხოვრება მნიშვნელოვნად შეამსუბუქეთ და უდიდესი ბედნიერება გვაჩუქეთ!

– ყველაზე მეტად რა დაგამახსოვრდათ? მათი სახელები თუ გახსოვთ, ვინც თქვენ დაგეხმარათ?

ია: მადლობელი ვარ ყველასი, ვინც ჩვენს გასაჭირს გამოეხმაურა, ვინც ჩვენს უბედურებას გვერდი არ უქცია... ამით, თქვენ ჩემს შვილებს აგრძნობინეთ, რომ ჩვენ მარტო არ ვართ, რომ ჩვენი ბედი ფონდის მეგობრებისთვის სულ ერთი არ არის...

ჩვენ ერთი არაჩვეულებრივი ქალბატონი გვეწვია. ისეთი აღელვებული ვიყავი, სამწუხაროდ, მისი სახელი ვერ დავიმახსოვრე. მან ჩემს შვილებს ტანსაცმელი მოუტანა და 50 ლარი აჩუქა! ამისთვის, მისი უზომოდ მადლიერები ვართ. 

ახალგაზრდა კაციც გვეწვია, გიორგი. გვითხრა, რომ ეკლესიის მრევლმა ჩვენთვის თანხა შეაგროვა და ბავშვებს პროდუქტები, ფლომასტერები, გასაფერადებლები, სათამაშოები და ტკბილეული მოუტანა... და რაც მთავარია - თბილი ქურთუკები და ფეხსაცმელი! სულ ახალი, ხარისხიანი! ზურგიდან მძიმე ტვირთი მომეხსნა! ზამთრისთვის სამი ბავშვის ჩაცმა მარტივი საქმე არ არის, მით უმეტეს, ჩვენს მდგომარეობაში. სამწუხაროდ, არ მახსოვს, ეს საჩუქრები რომელი ეკლესიის მრევლისგან მივიღეთ, მაგრამ მერწმუნეთ, მათთვის ყოველდღე ვილოცებ! ამ ნივთებთან ერთად ხომ ხალხმა სულიერი სითბოს პატარა ნაწილი გაგვიზიარა, ყურადღება და ზრუნვა გვაჩუქა! მინდა, ყველა მათგანს მადლობა ვუთხრა! უფალმა დალოცოს თქვენი შვილები!

– ჩვენს პოსტს ადგილობრივი ხელისუფლება თუ გამოეხმაურა? თქვენი მდგომარეობით თუ დაინტერესდნენ და რამით თუ დაგეხმარნენ?

ია:იცით, რადგან სახელმწიფომ ჩემი ოპერაცია, მკურნალობა და რეაბილიტაციის კურსი მთლიანად დააფინანსა, ჩივილი ცოდვაა. დიდი მადლობა მათ ამისთვის! ახლა, როდესაც უკეთესობა მეტყობა, უკვე შემიძლია სამსახურში დაბრუნებაზე და შვილების თუნდაც ელემენტარულით - საკვებითა და ტანსაცმლით დამოუკიდებლად უზრუნველყოფაზე ვიფიქრო. 

– მიხარია იმის მოსმენა, რომ თქვენი ჯანმრთელობის მდგომარეობა გაუმჯობესდა, ია. ახლა თავს როგორ გრძნობთ?

ია: დიდი მადლობა. ყველაზე საშინელი უკან მოვიტოვეთ. ოპერაციამ ნორმალურად ჩაირა, ახლა რეაბილიტაციის კურსს გავდივარ და მიუხედავად იმისა, რომ ჯერ კიდევ საკმაოდ სუსტად ვარ, უკვე მტკიცედ გადავწყვიტე, გამოვჯანმრთელდე, სამსახურში დავბრუნდე და ჩემი შვილების კეთილდღეობისთვის ვიბრძოლო! მით უმეტეს, რომ თქვენ და ფონდის მეგობრებმა ბევრი დადებით ემოცია გვაჩუქეთ და ამანაც არც თუ ისე უმნიშვნელო როლი ითამაშა ჩემი ფიზიკური მდგომარეობის გაუმჯობესებაში! 

– თუ შეიძლება, თქვენი ემოციების შესახებ მოგვიყევით…

ია:იცით, როდესაც თქვენს ფონდს დახმარებისთვის მოვმართე, ძალიან მეშინოდა და ცუდად ვიყავი, ავადმყოფობამ კინაღამ გამანადგურა... ბავშვებიც ძალიან შეშინებულები იყვნენ, რადგან მათ, ჩემ გარდა, არავინ ჰყავთ. მივხვდი, რომ დახმარების მოლოდინი არსაიდან უნდა მქონოდა და სასოწარკვეთილმა, მოწერა გადავწყვიტე იმ იმედით, რომ ჩემს შვილებს ცოტაოდენ საჭმელს მაინც მოუტანდნენ. ამდენ საჩუქარს და ასეთ მხარდაჭერას ნამდვილად არ ველოდით! ჩემს შვილებს ღიმილი ისევ ასწავლეთ და არც კი ვიცი, ამისთვის მადლობა როგორ გადაგიხადოთ!

-თუ შეიძლება, მათაც გავესაუბრები. გიორგი, როგორც ყველაზე უფროსმა, გვითხარი, საჩუქრებიდან ყველაზე მეტად რა მოგეწონა?

გიორგი (16 წლის): მე ის მახარებს, რომ დედაჩემი და ჩემი უმცროსი და-ძმა ბედნიერები არიან. დედა ისეთი გაწამებული იყო... ჩვენ გამო, ის ძალიან იტანჯებოდა და დარდობდა, ახლა კი - იღიმის! სამსახურსაც კი ვეძებდი, რომ მას რამენაირად დავხმარებოდი...

ია: 16 წლის ბიჭს მუშაობის უფლებას ვერ მივცემ... სჯობს, სწავლას მიხედოს! ის ბექას და ამელიას მოვლაში ისედაც ძალიან მეხმარება, როგორც ზრდასრული ადამიანი! მე მალე მოვღონიერდები და შევძლებ შვილების ელემენტარულით უზრუნველყოფას...

– და მაინც, გიო, იქნებ რამემ განსაკუთრებით გაგახარა?

    გიორგი: ჩვენ ჩასაცმელად საერთოდ არაფერი გვქონდა, ამიტომ ტანსაცმელი და ფეხსაცმელი ალბათ საუკეთესო საჩუქარი იყო.

  ამელია (11 წლის): მე კი ყველაზე მეტად სათამაშოები მომეწონა, რბილი დათუნიები... და გაზქურაც. სურსათი რომ მოგვიტანეთ, დედამ ღვეზელები გამოგვიცხო და დამპირდა, რომ საჭმლის მომზადებას მეც მასწავლიდა!

    ბექა (9 წლის): თოჯინები და გასაფერადებლები მეც მომეწონა! იმდენი ხანია, ჩვენთვის არავის არაფერი უჩუქნია! მე და დას ახალი ფლომასტერები გვაქვს და შეგვიძლია, ყოველდღე ვიჯდეთ და ვხატოთ! 

    ამელია: სხვათა შორის, ახლა, თუ ღვეზელებისთვის სურსათი არ გვაქვს, დედა უბრალოდ კვერს გვიხუხავს ღუმელში. იცით, რა გემრიელია?

  – ია, პირადად თქვენთვის რას ნიშნავს ეს დახმარება და მხარდაჭერა?

  ია: თქვენ ჩვენ გვერდით მაშინ აღმოჩნდით, როდესაც იმედი თითქოს ამოიწურა. მე და ჩემი შვილები ამ სამყაროში სრულიად მარტონი ვართ, არავინ გვყავს, ვისაც დახმარებას ვთხოვდით ... თქვენ კი გამოგვეხმაურეთ. თქვენი წყალობით, ხალხმა ჩვენი უბედურების შესახებ შეიტყო და დაგვეხმარა. ამისათვის თქვენი უზომოდ მადლიერი ვარ!

ვერც კი წარმოიდგენთ, რამდენად მნიშვნელოვანია იმის ცოდნა, რომ არსებობს ვიღაც, ვისთვისაც ჩვენი ტკივილი სულ ერთი არ არის... ალბათ ეს ყველაზე მთავარია ცხოვრებაში - იმის გაცნობიერება, რომ მარტო არ ხარ. კი ვიცი, რომ ახლა მხოლოდ ჩვენ არ გვიჭირს. პანდემიის გამო, ბევრი, საკმაოდ შეძლებული ოჯახიც კი მძიმე მდგომარეობაში აღმოჩნდა... და ორმაგად მადლობელი ვარ ყველასი, ვინც ამის მიუხედავად, ჩემს შვილებს, შესაძლოა, პურის უკანასკნელი ნაჭერი გაუყო, გროშებიგამონახა და ალალბედზე არ მიგვატოვა. ღმერთმა ყველას ბედნიერება და ჯანმრთელობა მისცეს!

  – გვითხარით, იქნებ კიდევ გაქვთ რაიმე პრობლემა, რომლის გადაჭრაშიც ჩვენს მკითხველებს შეუძლიათ, რომ დაგეხმარონ?

  ია: თქვენ ჩვენთვის უკვე იმდენი გააკეთეთ, მეტი როგორ გთხოვოთ? ამის უფლებას სინდისი არ მომცემს ... მაგრამ, რადგან ჯერ კიდევ ძალიან სუსტად ვარ და ვერ ვმუშაობ, მაინც გთხოვ, რომ არ დაგვივიწყოთ ... საკვები, კი გესმით, რომ საკმარისი არასდროს არის...ბავშვები ტელევიზორზე ოცნებობენ, რადგან ჩვენი აღარირთვება, ისინი კი, კორონავირუსის გამო, სახლში არიან გამოკეტილები. მაგრამ ეს მხოლოდ სურვილია. მშვენივრად მესმის, რომ ახლა ყველას ძალიან უჭირს.

  კიდევ ერთხელ,მინდა,გულწრფელი მადლობა გადავუხადო თქვენს ფონდს და თქვენს ყველა კეთილ მეგობარს იმისთვის, რომ გვერდი არ აუარეს ჩვენს გასაჭირს და ჩემს შვილებს ისე მოექცნენ, თითქოს ისინი მათი შვილები ყოფილიყვნენ. ღმერთმა ყველა დაგლოცოთ! უფალი სიკეთით აუცილებლად გადაგიხდითიმისთვის, რომ ბედნიერება და იმედი გვაჩუქეთ!

***

თუკი გიმძიმთ საყოფაცხოვრებო სირთულეებისა და გადაუჭრელი საკითხების გამო, რამდენიმე წამით გადაიტანეთ ყურადღება ჩვენ FB პოსტებზე, ან უმჯობესია, დაურეკოთ ნებისმიერ ჩვენს ბენეფიციარს და ყველა თქვენი პრობლემა უმნიშვნელოდ მოგეჩვენებათ იმასთან შედარებით, ვისაც მისი ცხოვრების ყველაზე მძიმე მომენტში დაეხმარეთ.

ამასთან შედარებით ჩვენი პრობლემები არაფერია! აი, ნამდვილი გაჭირვება! ის თქვენ წინაშეა! უფალს მადლობა შესწირეთ იმისთვის, რაც გაგაჩნიათ! თქვენ უბედნიერესი ადამიანი ხართ! გახსოვდეთ ეს და დაეხმარეთ გაჭირვებულებს!

სამწუხაროდ, ამ და კიდევ უამრავი სხვა ოჯახის პრობლემები არ დასრულებულა, ამიტომ დროდადრო დაათვალიერეთ ხოლმე ამ საბრალო ხალხის ისტორიები ჩვენს ვებ-გვერდზე და ესაუბრეთ მათ. ყოველ ჯერზე, როდესაც მორიგი უბედური ადამიანის ნომერს აკრეფთ, თქვენ აუცილებლად იგრძნობთ უფლის კურთხევას! აუცილებლად! გთხოვთ, განაგრძოთ ამ ოჯახების დახმარება. სწორედ ეს არის საუკეთესო ღვთისმსახურება!

თქვენი სიკეთე – ეს არის შესაძლებლობა, თავადაც ყველაფერში ბედნიერი იყოთ!

კიდევ ერთხელ, დიდი მადლობა, მეგობრებო!  

ჩვენი ფონდის ანგარიშია:

#GE15TB7194336080100003
#GE42LB0115113036665000
#GE64BG0000000470458000
(დანიშნულება: არაგვიშვილების ოჯახი)

თანხის გადმორიცხვა შეგიძლიათ ჩვენი ვებ-გვერდის მეშვეობითაც:

https://chernovetskyifund.ge/ge/projects/finished/602-aragvishvili/

თანხის ჩარიცხვა ასევე შესაძლებელია OPPA, TBCpay, ExpressPay ტერმინალებიდან. ქვეთავში “ქველმოქმედება“ მოძებნეთ ჩვენი ფონდი (ფონდის დამატებით უფლება-მოვალეობებს შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus).

ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს: 0901 200 270

დაფიქრდით იმაზე, რომ გაჭირვებულთა დახმარებით და მათი ტკივილის გაზიარებით, ჩვენ საკუთარ სულზე ვზრუნავთ და ვუახლოვდებით უფალს!