შეუშრობელია დედის ცრემლები, რომელმაც თავისი 17 წლის შვილი მიწას მიაბარა! ასე როგორ დამტოვე, ჩემო ბიჭო!ცხოვრებამ არ დამინდო. შვილის სიკვდილის შემდეგ მე მოსიარულე ლეში გავხდი.. ჩემი ხელით ჩამოვხსენი ჩემი საყვარელი შვილი ყულუფიდან! რატომ დამსაჯე ღმერთო ასე? არავის განგაცდევინოთ უფალმა ასეთი სიმწარე! შორენა ყველაზე უბედური ადამიანია მსოფლიოში! მან თვითონ ჩამოხსნა ყულუფიდან თავისი პირველი შვილი, თავისი ხელით მიაყარა ცივი მიწა და თავისი გულიც მასთან ერთად დამარხა. მაგრამ ის კიდევ ცოცხალია, იმიტომ, რომ მას მოსავლელი ჰყავს ქალიშვილი და დედა. შორენა: ამ საშინელ დედამიწაზე მხოლოდ ერთი არსება – ჩემი ქალიშვილი მაჩერებს. ის მაშინ ხუთი წლისაც არ იქნებოდა. იმ დღეს ყველაფერი თავისი თვალით ნახა… ჩემს გოდების ხმა რომ გაიგო, მოირბინა, ხელები გაიშვირა ძმისკენ და უთხრა: „ლუკა, მოდი ჩემთან“ – და სულ ესაა… მას შემდეგ სიტყვაც არ უთქვამს! მას ჯერ კიდევ ეშინია იმ ოთახში შესვლის! და თუ ქუჩაზე გადავდივართ, მაშინ მას ხელში ვიყვან

კახეთში, ჯავარაშვილების ოჯახში, დიდი უბედურება ტრიალებდა წლების განმავლობაში. ბნელ კედლებში სიკვდილი დააბიჯებდა და ცდილობდა, ანგელოზი დები წაეყვანა. სამი ლურჯთვალება გოგონა ავადმყოფობისა და შიმშილისგან ისე იყო დაუძლურებული, რომ სამარიდან ამოღებულს ჰგავდნენ. მაგრამ, საბედნიეროდ, ბავშვების ბებომ თანასოფლელებს სთხოვა, რომ ჩერნოვეცკის ფონდთან დაეკავშირებინათ ის, რათა კეთილი ადამაინების ყურამდე მისულიყო ბავშვების გასაჭირი. თქვენ კი, კეთილო ადამიანებო, იმაზე ბევრად დიდი სასწაული მოახდინეთ, ვიდრე წარმოვიდგენდით. ახლა კი ფოტოებით გიამბობთ იმას, რასაც ვერცერთი სიტყვა ვერ გადმოსცემს. თავად დარწმუნდებით, რომ ბავშვების ბედნიერებას ჰორიზონტი არ აქვს.

Примите боль этих несчастных всем сердцем! Ведь им не прожить без нашей заботы, без нашей помощи! Они тихо умрут, даже не понимая, отчего умерли! Чиновники, которые не считают их людьми и такими же гражданами Грузии, как остальных, сами не знают, что с ними случится завтра!Все деньги, что мы во имя Господа нашего соберём на их содержание, пойдут на помощь этим несчастным! Предлагайте, друзья, чем помочь этим несчастным? Можем распределить помощь на ближайший год и помогать им продуктами и медикаментами. Что ещё можем сделать? Но на все нужны деньги! И немалые! Мы будем раз в три месяца отчитываться перед вами, друзья, о положении семьи на текущее время! Бог всем в помощь!

ირმა: თუ საშუალება იქნება, გთხოვთ, ოთახის ჭერის გადახურვაში დაგვეხმაროთ. შიშის ქვეშ ცხოვრებამ დამღალა, სულ ვფრთხილობ, არაფერი ჩამოვარდეს, არავინ დაშავდეს. გარდა ამისა, გთხოვთ, სააბაზანოს (საშხაპეს) კეთილმოწყობაში დაგვეხმაროთ. უკვე საგრძნობლად ცივა, მე კი ისევ ფარდულში, ტაშტში ვაბანავებ ჩემს შვილებს. ნოზაძეების ოჯახი დიდი ენთუზიაზმით და სიხარულით შეხვდა თქვენს საჩუქრებს! ამჟამად მათი ყოველდღიური პრობლემები ნაწილობრივ მოგვარებულია. განსაკუთრებულ მადლობას ვუხდით ყველას, ვინც მათ დაეხმარა! ჭერის გადახურვისა და აბაზანის კეთილმოწყობის პრობლემა კი კვლავაც მწვავეა. მათ ახლავე სჭირდებათ დახმარება.

საკუთარი შვილების საწამებელი ოთახი! თუ ჩვენი სიყვარულით არ გავათბობთ მათ, ძალიან მალე გამოუსწორებელი უბედურება მოხდება! გვთხოვს, რადგან არ სჯერა, რომ მთელი ოჯახი სამუდამო ტანჯვისთვის გაწირა უფალმა. მისი მეუღლე, ავთანდილი, ოჯახური ძალადობის გამო ერთხელ უკვე აღმოჩნდა ციხეში. მთვრალი მხეცი, რომელიც შიშის ატმოსფეროს ქმნიდა, მისი ცოლი და შვილები კი — რუსუდანი და ტარიელი — შიშისა და ძალადობის მუდმივი მსხვერპლი იყვნენ! როგორც კი მხეცი ციხიდან განთავისუფლდა, კვლავ აღმოჩნდნენ მის ტყვეობაში. რუსუდანი უკვე 23 წელია თავის სამყაროში ცხოვრობს. მას მეგობრები არასდროს ჰყოლია და მხოლოდ საკუთარ თავს ესაუბრება „ტარიელს ყველაფრის ეშინია. სიტყვა „მამის“ გაგონებაც კი მასში შიშს იწვევს, ხელები უკანკალებს და ენა ებმის“

სიცივისგან გაყინულმა ობოლმა ბავშვებმა ეს ნესტიანი შეშა ნახეს და სახლში მიაქვთ, რომ ღუმელი დაანთონ. სანამ მამა ცოცხალი იყო, მას მიჰქონდა სახლში შეშა და დილით, სკოლაში წასვლის წინ, ბავშვებს თბილ ღუმელს ახვედრებდა. საყვარელი მამიკოს დაღუპვის შემდეგ კი ყველაფერი შეიცვალა გულიშვილების ოჯახში. ლაღი ბავშვობა თითქოს ერთ წამში გაქრა და ახლა ეს პატარა ანგელოზებიც მძიმე ცხოვრების ფერხულში ჩაებნენ. კეთილო ადამიანებო, ალბათ, თავად დარწმუნდით, რომ ეს კეთილშობილი ბავშვები ნამდვილად შეასრულებენ თავიანთ სიტყვას და როდესაც გაიზრდებიან, გვერდში დაუდგებიან შეჭირვებულ ადამიანებს, მაგრამ ახლა ამ პატარა ანგელოზებს თავად სჭირდებათ ჩვენი დახმარება. ბავშვები დანგრეულ სახლში ცხოვრობენ და ნატრობენ, რომ გაზის გამათბობელი ჰქონდეთ. ობოლ ბავშვებს დამტვრეულ საწოლზე სძინავთ და ლოგინში გადაბრუნებაც კი არ შეუძლიათ, რათა საწოლი საბოლოოდ არ ჩაიმტვრეს. უმამოდ დარჩენილ ბავშვებს ფეხსაცმელში წყალი შესდით და გემრიელი ვახშმის ნაცვლად, ჩაის სვამენ და ხმელი პურის ნატეხს ატანენ. ზამთრის ყინვიან ქარს კი ოთახშიც ვერ „ემალებიან“, რადგან გატეხილი ფანჯრები და ძველი ხის კარი, რომელიც ნორმალურად არც იხურება, ყინვასა და ქარს ბავშვების ოთახში „ეპატიჟება“. თითქოს მთელმა სამყარომ პირი შეკრა ობლების წინააღმდეგ. ვინ იცის, ალბათ, ბავშვების საბრალო მამა საფლავში ბრუნავს, მისი შვილები ასეთ გასაჭირში რომ არიან. მაგრამ, არა! ჩვენ ეს არ უნდა დავუშვათ! უმამოდ დარჩენილი პატარა ანგელოზების ერთადერთი იმედი მხოლოდ თქვენ ხართ, კეთილო ადამიანებო!