თითქოს განგებ აწამეს თეიმურაზი: ჯერ სათითაოდ მოაჭრეს თითები, შემდეგ მთლიანი ტერფი, მერე კი ორივე ფეხი… ამერიკულ საშინელებათა ჟანრის ფილმებში, ყველაზე საშინელ ბოროტმოქმედებსაც კი, ასე არ აწამებენ. თეიმურაზს ჯერ თითები, მერე ტერფი, შემდეგ მუხლამდე და ბოლოს, მთლიანად მოჰკვეთეს ფეხები. ცხრაჯერ მოუწია დანის ქვეშ დაწოლა, ცხრაჯერ დაემშვიდობა ოჯახს ეს კაცი, რომელსაც გული ისედაც აწუხებს. ყოველი შემდეგი ოპერაცია, მისთვის შეიძლება უკანასკნელი ყოფილიყო!
ნათელა (მეუღლე): ჯოჯოხეთი გამოვიარეთ. ჩემი მეუღლე ორი წლის განმავლობაში აწამეს, ნაწილ-ნაწილ მოჰკვეთეს ხორცი. გული აწუხებს, დიაბეტი აქვს. წყეულმა ნარკოზმა კი, საბოლოოდ მოუსპო ნერვები. ვცდილობ, როგორმე დავამშვიდო, ის კი უარესად ბრაზდება. ჯანმრთელი კაცი იყო, ყოველთვის მუშაობდა და უცებ აღმოჩნდა ეტლში. განიცდის, აბა, რა იქნება?
გაჭირვება და ავადმყოფობა! მტერსაც არ უსურვებ! როდესაც ძალიან გჭირდება წამლები, ფული კი არ გაქვს!

მამამ ძალიან ბევრი ნაყინი შეჭამა და ახლა ყელი სტკივა. „ხედავთ, რა ცუდია ამდენი ცივი

ეს საბრალო ქალი ნაძირალა ქმარმა მაშინვე მიატოვა, როგორც კი გაიგო, რომ შვილს საშინელი თანდაყოლილი დაავადება —აუტიზმი ჰქონდა! გიორგი პატარა ბიჭუნასავით ეხუტება დედას. მისი სიყვარულის გარეშე ხომ ერთი დღეც კი ვერ იცოცხლებს! ეს მომხიბვლელი ვაჟკაცი, იმავდროულად, ძალიან უბედურია! ორი უსაზღვროდ უბედური ადამიანის ტკივილი: დედა და შვილი ამ დაუნდობელ სამყაროში სრულიად მარტო არიან დარჩენილნი, უსახსროდ, წამლებისა და საჭმლის გარეშე, რასაც თან ერთვის ბინის მეპატრონის სასტიკი მუქარა, რომ ძაღლებივით ქუჩაში გამოყრის. ეთერი (37 წლის): „უკანასკნელი ძალები მოვიკრიბე და, მიუხედავად მკერდის გაუსაძლისი ტკივილებისა, ვეჭიდები ამ უხალისო ცხოვრებას. მე რომ მოვკვდე, გიორგის რა ბედი ელის?! მამამისს და ჩემს მეორე შვილს, გოგოს, ხომ დიდი ხანია ჩვენი არსებობაც კი არ ახსოვთ“. ხანდახან ეთერი სევდით უყურებს ფოტოებს, სადაც ჯერ კიდევ ბედნიერია! გიორგის გარდა, ჰყავდა უსაყვარლესი გოგონა, ნინი. პატარა მერცხალა გოგო! რომ წამოიზარდა, დაახლოებით 14 წლის ასაკში გაბოროტდა!

საქართველოში ცხოვრობს ათასობით ასეთი უბედური ადამიანი… ქალები, ვინც კიბოს შიშველი ხელებით ებრძვის, უსახსროდ, ყოველგვარი მხარდაჭერის გარეშე. ქალები, რომლებიც მარტონი დარჩნენ, და არჩევანის წინაშე დადგნენ – ბოლომდე ძლიერნი დარჩნენ, თუ სული ტანჯვაში ამოხდეთ.

„ნუ გეშინია, ნუ გეშინია, მართლა კი არ ტირის ჩემი დედიკო, ეს თამაშია, – ამბობს 4 წლის ნინა. – „დედა-შვილობანას“ ვთამაშობთ, ოღონდ ახლა, დედაა ჩემი შვილი. ადრე კი, შვილი მე ვიყავი… ის ახლა, პატარა ბაიასავით არის. საერთოდ ვერ დადის და ძალიან ნელა ლაპარაკობს, ზუსტად ისე, როგორც პატარა ბაია, მაგრამ მე მისი მესმის. წყალი უნდა დავალევინო, საწოლზეც ვერ წვება თვითონ… ასე ვთამაშობთ ხოლმე.“
პატარა ულამაზესი ნინა ეშმაკობს, უბრალოდ არ უნდა, ფონდის ჟურნალისტს გული რომ ეტკინოს. დაიღალა იმით, რომ ყველა ტირის მის გარშემო! ბოლო ერთი წლის განმავლობაში, დეიდებისგან და ბიძიებისგან ისმენს მხოლოდ იმას, თუ როგორ ეცოდებათ იმის გამო, რომ მისი საყვარელი დედიკო, რომელიც სულ ცოტა ხნის წინ ხელში აყვანილს დაატარებდა, ცუდად არის, ძალიან ავად გახდა და სასოწარკვეთილებისგან, მხოლოდ კვნესა შეუძლია.

გიორგი იატაკზე დაეცა. სასწრაფომ საავადმყოფოში რომ მიიყვანა, ის მთელი სამი თვით ჩავარდა კომაში! ერთი წუთითაც არ დამიტოვებია მარტო, მიუხედავად იმისა, რომ ექიმების თქმით, ტყუილად ვფლანგავდი დროსა და ფულს! მაგრამ, ექიმების სიტყვებს რა მნიშვნელობა აქვს, როდესაც უფალი მე არ მტოვებდა! ჩემი რწმენა ურყევი იყო, დავხარჯე ყველაფერი, რაც კი რამ გამაჩნდა! გიორგიც მოვიდა გონს, ოღონდ უკვე თურქეთში! ჩემი შვილი ასზე მეტჯერ გარდაიცვალა საქართველოში, ადგილობრივ საავადმყოფოებში! და მეც მასთან ერთად! ასე გრძელდებოდა 7 წლის განმავლობაში, ყოველდღიურად! ვისაც შვილი ჰყავს დაკარგული ან საყვარელი ადამიანი, მიხვდება, როგორ ვიტანჯებოდი! “შანსი არ აქვს”, – მეუბნებოდნენ ქართველი ექიმები. „გწამდეს და გამაგრდი!“ პასუხობდა უფალი ჩემს დედობრივ ლოცვას. მან შეისმინა დედის ლოცვა და შვიდი წლის შემდეგ, თურქეთში ექიმებმა დაუსვეს დიაგნოზი! მათ ძვირადღირებული ოპერაცია ჩაუტარეს და ახლა, მხოლოდ ხელოვნური სუნთქვის აპარატი სჭირდება, რომელიც ასევე ძვირი ღირს! ჩვენ კი, მისი შეძენის საშუალება საერთოდ არ გაგვაჩნია!