მთელი ამ წლების განმავლობაში, ნანის ბევრი საწყენი სიტყვის მოსმენა მოუხდა, რომელიც ხანდახან, ფიზიკურ ტკივილზე უფრო მტანჯველია ადამიანისთვის. „მახინჯი“, „მოღრეცილი“… ყველას ვერც გაიხსენებს. ახლა, ის არის 65 წლის ძლიერი ქალი. მტკივნეული სიტყვების აღარ ეშინია, მაგრამ მწარე სიტყვებით მიყენებული ჭრილობები დღემდე არ მოუშუშდა.

ნონა (34 წლის): ბავშვობიდან ეტლს ვარ მიჯაჭვული. ძალიან მიმძიმს ამაზე საუბარი, მაგრამ სიარული საერთოდ არ შემიძლია. ვინმეს დახმარებითაც კი. რაც არ უნდა ვეცადო, ერთი ნაბიჯის გადადგმასაც კი ვერ მოვახერხებ. ოთხ კედელს შუა ვარ გამომწყვდეული და ფაქტობრივად, ვერსად გავდივარ. ამიტომ გადავწყვიტე, დამერეკა თქვენს ფონდში. იმდენი მეგობარი გყავთ, მინდა, მათ დავუმეგობრდე და მათი დახმარების იმედი მაქვს!

„დეიდა, ძალიან დავიღალე მუცელზე და მუხლებზე ხოხვით, – წუწუნებს ალექსანდრე. – სულ გადატყავებული და სისხლიანი მაქვს მუხლები. მუხლებზე მეტად კი, გული მტკივა! ძალიან მტკივა გული! მართლა! დედიკო ამბობს, რომ თურქეთში დამეხმარებიან. მაგრამ, ჩვენ ღარიბები ვართ! ფულის გარეშე კი, არავინ მიმკურნალებს! იქნებ, თქვენ დაითანხმოთ?“

უკვე ხუთი თვეა, ქართველი ექიმები ვერ უსვამენ დიაგნოზს საბრალო ბავშვს. 15 წლის გიორგის სიცოცხლის საათები დათვლილია! ხუთი თვის წინ სრულიად ჯანმრთელი ბიჭი მოულოდნელად ავად გახდა და მას შემდეგ ოჩხორაშვილების ოჯახში სიკვდილის ნაბიჯების ხმა სულ უფრო და უფრო მკაფიოდ ისმის. ბავშვი იხრჩობა. იმდენად ხმამაღლა ახველებს, გეგონებათ, ფილტვები დაუსკდა. ვეღარ ლაპარაკობს და ისეთ ხმას გამოსცემს, თითქოს გადაჭრილი აქვს ხმის იოგები. საკვებისა და წყლის მიღება მხოლოდ მილის მეშვეობით შეუძლია, მაგრამ ყველაფერს უკან იღებს. ჟანგბადის აპარატი ერთადერთია, რაც ბიჭს სიცოცხლეს უნარჩუნებს. მაგრამ, როდემდე?!!! ბავშვის სიცოცხლის წამზომი ჩართულია. ჩართეთ ვიდეო და მოუსმენთ სიკვდილის ხმას! ნიკოლოზის და გოგას დედა და მამა, რუსუდანი და გიორგი გერმანიაში წასასვლელად თანხის შეგროვებაში ითხოვენ დახმარებას! საბუთების მიღებისთანავე შეგატყობინებთ ოპერაციის ღირებულებას. ღმერთო, შენ უშველე, შენ დაეხმარე მათ! საქართველოში ხომ ისედაც ძალიან ცოტანი დავრჩით…

ჩვენი დახმარებით შესაძლებელია სასწაული მოხდეს დედ-მამისთვის, რომლებსაც ვერ წარმოუდგენიათ ცხოვრება შვილის გარეშე რამდენი ტანჯვა დაატყდა თავს ქავთარაძეების ოჯახს! ნიკუშას მამა მეორე ჯგუფის შშმ პირია. თვალი დაკარგა ოთხი წლის ასაკში უბედური შემთხვევის გამო. დედას კი ანევრიზმა აქვს. ხშირად კარგავს გონებას და თავი

ალექსი ტკივილით იხსენებს იმ ავბედით დღეს, როდესაც სასწაულით გადარჩა ცოცხალი. უფლის წყალობაა, მისი შვილი გიორგი რომ არ დაობლდა, რომ არ დაქვრივდა მეუღლე ქეთევანი. ღმერთო! ბეწვის ხიდზე დავდივართ ყოველდღე და ჩვენზე საერთოდ არაფერია დამოკიდებული! ალექსი: ის დღე ჩვეულებრივად დაიწყო. როგორც ყოველთვის, მინდორში წავედი. თურმე საშინელი განსაცდელი მელოდა წინ. გადარეული ხარი სრულიად მოულოდნელად დამესხა თავს. პირუტყვმა ცხენიდან გადმომაგდო და ჰაერში მათამაშებდა, ჩემს გათელვას ლამობდა თავისი უზარმაზარი ჩლიქებით. მეორედ დავიბადე იმ დღეს. მოდით, გავერთიანდეთ და გვერდში დავუდგეთ ალექსი დიმიტრიშვილის ოჯახს. რადგან, სხვებს როცა ვეხმარებით, საკუთარ თავზე ვზრუნავთ და ვუახლოვდებით ღმერთს.