„სხვა ბავშვები ამბობდნენ, რომ მამამ მათ ახალი ფეხსაცმელი და ტანსაცმელი უყიდა და მათ ახალი სათამაშოები აქვთ. მერე რა? მეც მექნება! იცით, გუშინ დამესიზმრა, რომ მამამ ნაყინი მიყიდა! ძააააალიან ბევრი ნაყინი! მთელი 100 კილო! გაღვიძება არ მინდოდა!“ – გვეტრაბახება 3 წლის მარიანა. – „თეთრებიც იყო, ვარდისფერებიც – ალბათ მარწყვის…“

დახმარება რომ ეთხოვათ, წმინდა იაკობს, მამა გაბრიელს, დიდმოწამე გიორგის, ნიკოლოზ საკვირველთმოქმედს და მთავარანგელოზ მიქაელს თუ დაეხმარებოდით?

– ზღურბლიდანვე მკითხა პატარა ბარბარემ (6 წლის) და თავისი უძირო და ანგელოზივით წმინდა, ყავისფერი თვალებით პირდაპირ სულში ჩამხედა…

თუ ეს სიმართლეა, – თქვენს მეგობრებს და ფონდის მეგობრებს სთხოვეთ, რომ ჩემთან და დედაჩემთან ერთად ილოცონ – გამჭოლი მზერით მიყურებს ნაადრევად გაზრდილი, ლამაზი ნინო, – ლაგვილავას მრავალშვილიანი ოჯახის უფროსი შვილი! – მაშინ ხომ ღმერთი აუცილებლად შეისმენს ჩვენს ლოცვას? ხომ ასეა? – მისი დიდი და ცრემლიანი, ლამაზი, ქართული თვალები ვედრებით მიყურებენ!

„თუ ბავშვთა სახლში მომათავსებენ, გამოვიქცევი და დედას და ჩემს ძმებს მოვუვლი! – ძალიან სერიოზულად ამბობს ლამაზი ბიჭი, ნიკა, რომელიც ნანგრევების ზღურბლთან გვხვდება. ამ მეგობრულ ოჯახში ხომ სწორედ ის ასრულებს უფროსი კაცის როლს?!

„დედიკო, ვიგუდები… ჰაერი არ მყოფნის სუნთქვისთვის… დედიკო, მიშველე…“ ყოველდღე, ბავშვის ხველა სულს მიფლეთს…