თქვენმა თანადგომამ ფრთები შეგვასხა!

„ბებია, ბებოოოო! ჩვენთან ისევ მოვიდნენ!“ - ჩვენს შესახვედრად გამორბის მშვენიერი გოგონა, ნინი, ამ დიდთვალება თოჯინას კი უკან მისი ბებო - ნინო მოჰყვება. „თქვენმა ფონდმა ყველანაირ მოლოდინს გადააჭარბა და სურვილები აგვისრულა!“ - ზღურბლიდანვე მადლობის სიტყვებად იღვრება ქალი.

მეგობრებო, სულ ახლახან ჩვენ პატარა, მშვენიერი გოგონას - ნინის სევდიანი ამბავი მოგიყევით.  პოსტს სათაურად ერქვა: „მშვენიერ, სამი წლის ობოლს მხოლოდ სიმსივნით დაავადებული ბებია ჰყავს, სათამაშოების ნაცვლად კი - ქუჩიდან აყვანილი, საბრალო, თეთრი ლეკვი“ (https://chernovetskyifund.ge/ge/projects/648-nazarashvili)

რა თქმა უნდა, თქვენ, - ჩვენო კეთილო და გულისხმიერო მკითხველებო, - ნანგრევებში მცხოვრები, ეულად დარჩენილი პატარა გოგონას და მისი მძიმედ ავადმყოფი ბებოს გასაჭირს გულგრილად ვერ მოეკიდებოდით და გვერდს ვერ აუვლიდით!

„ვინც გვირეკავს, ბევრი მათგანი არა მხოლოდ გვეხმარება, არამედ სიტყვებითაც გვამხნევებს. ამ განწყობის ფონზე გინდება, რომ აქტიური იყო, იცოცხლო, საკუთარ დაავადებას გაუმკლავდე. ეს უბრალოდ ფრთებს გასხამს ადამიანს! არ ვიცი, მადლობა როგორ გადაგიხადოთ! - ნინო ბებია ემოციებს ვერ მალავს, მას სიხარულისა და მადლიერების გრძნობა ავსებს. - დაე, უფალმა ჯანმრთელობა და კეთილდღეობა მოგცეთ და ყოველგვარი უბედურებისგან დაგიცვათ!“

ამ ხალხს სიხარული და სიცოცხლის ხალისი სწორედ თქვენმა კეთილშობილებამ და გულისხმიერებამ დაუბრუნა! პატარა ნინის სამჯერ მეტი სათამაშო აქვს, ვიდრე მან ითხოვა, მისი ბებო კი, დახმარებისა და მხარდაჭერისთვის, თქვენი დალოცვით არ იღლება!

პატარა ნინი ტვირთს ვერ ერევა, მას ჩვენთვის ერთდროულად ყველაფრის ჩვენება სურს. თოჯინით და ხელჩანთით თვითმგორავზე დადგომა არ გამოსდის... და გოგონა ხელახლა ცდილობს.

-  ნინი, რა მაგარი სათამაშოები გაქვს! მეც მათამაშებ?

-  დეიდა, აი იქ, ზემოთ! ბევრია!  

-  კარადაზე? უი, დავინახე, დავინახე! თოჯინების დიდი მარაგი გქონია!

-  დეიდა, ჩამოიღე! ვითამაშოთ!

ბებო - უფროსი ნინო იღიმის: „მანდ მე დავაწყვე. იმდენი რამ გვაჩუქეს, ჩემი შვილიშვილი იბნევა, აღარ იცის, რასთან ითამაშოს. ვეუბნები: შვილო, მოდი, დღეს ამ თოჯინებთან ითამაშე, ხვალ - სხვებთან“. თქვენ ჩვენი ცხოვრება თავდაყირა დააყენეთ, ისეთი სიხარული მოგვანიჭეთ! თავად უფალმა დამაყენა თქვენკენ მომავალ გზაზე, როდესაც თქვენს ფონდს მივწერე“.

სამი წლის, პატარა ნინის ისტორიამ, რომელსაც ხელში თეთრი, უსახლკარო ლეკვი ეჭირა და რომელსაც სიმსივნით დასნეულებული ბებო ზრდის, ჩვენი მკითხველები სულით ხორცამდე შეძრა. ასეთი ანგელოზი ნახევრად დანგრეულ სახლში ცხოვრობს! ბებოს მდგომარეობა კი დღითიდღე უარესდება. ხალხი, - ვისაც როგორ შეეძლო, - სასწრაფოდ შეუერთდა სამაშველო აქციას.

– ქალბატონო ნინო, რა იგრძენით, როდესაც სატელეფონო ზარები და სტუმრიანობა დაიწყო? თქვენი ახალი მეგობრების შესახებ მოგვიყევით.

ნინო:განა ამის სიტყვებით აღწერა შეიძლება? ძალიან აღელვებული ვარ. ადრე, დახმარებისთვის სხვა ორგანიზაციებს რომ მივმართავდი, პასუხად მხოლოდ გულგრილობას ვიღებდი, ერთხელ გამკიცხეს კიდეც. „აი, ბავშვს დედა საერთოდ რომ არ ჰყავდეს ან მას ის წლების წინ რომ მიეტოვებინა, მაშინ კი ბატონო, მაშინ დაგეხმარებოდით“, - ასეთი რამის მოსმენაც კი მომიწია. ისე მეწყინა, გახსენებაც კი არ მინდა.

მაგრამ ახლა, ჩვენ გულწრფელად, ადამიანურად დაგვიდგნენ მხარში. მე ამას არასდროს დავივიწყებ.

ბევრი გამოგვეხმაურა. მათი სახელები კარგად არ მახსოვს და რამე რომ არ შემეშალოს, არ ჩამოვთვლი; მაგრამ უზომოდ მადლობელი ვარ ყველასი! მე ყველა კეთილი ადამიანისთვის ვილოცებ. ღმერთმა ყველას ჯანმრთელობა და კეთილდღეობა მოგცეთ და ყოველგვარი უბედურებისგან დაგიცვათ!

ჩვენ ბავშვის ტანსაცმელი, საკვები და სათამაშოები მოგვიტანეს, ფულითაც დაგვეხმარნენ. საჩუქრებს გადმოგვცემდნენ კიდეც და თავადაც მოდიოდნენ.

ჩვენ ერთი ოჯახი გავიცანით, ყველანი ერთად მოვიდნენ - ქმარი, ცოლი და შვილები. ქალს ალა ჰქვია, რუსულად და ინგლისურად თავისუფლად საუბრობს. მათ ჩემი შვილი და ნინის დედა - ანი სამსახურში მოაწყვეს. პანდემიის გამო, ჩემი გოგო უმუშევარი დარჩა. ამ კეთილი ხალხის რეკომენდაციით, ანი სამუშაოდ საშენში - ძაღლების თავშესაფარში აიყვანეს. გულწრფელად შეძრული ვიყავი, როდესაც ჩვენმა ახალმა მეგობრებმა ანის დაბადების დღე (9 დეკემბერი) გადაუხადეს - სანთლებიანი ტორტი, ყველაფერი როგორც წესი და რიგია. ეს ყველაფერი გულიდან მოდის და საოცრად თბილი და სასიამოვნო გრძნობაა!  

სათამაშოების მაღაზიამ „თოი შოპ დისნეი“ სათამაშოების ორი უზარმაზარი შეკვრა გადმოგვცა. სადაზღვეო კომპანია „არნი“-ს თანამშრომლებმა ძალიან ბევრი ტკბილეული და სურსათი მოგვიტანეს.

კიდევ ერთმა ოჯახმა ჩემს ნინის თვითმგორავი მოუტანა. მათი შვილი ნინიზე ერთი ორი წლით დიდი თუ იქნება. ოჰ, როგორი მხიარულება იყო იმ საღამოს, ჩემი შვილიშვილი ამ თვითმგორავს ოთახში წინ და უკან აგორავებდა და თან ყვიროდა: „ბებო, ნახე, შენთან მოვდივარ!“ თამაშით გული რომ იჯერა, ძალაგამოცლილს, ღრმად ჩაეძინა. სახლში ახლაც თვითმგორავით დადის. ჩვენთან, ეზოში, დიდად ვერ გაისეირნებ - კეთილმოწყობილი არ არის და მიწაც გორებად ყრია. არც გარეთ ვუშვებ და არც თავად გავდივარ - კორონავირუსის ძალიან მეშინია. 

ერთი-ორი თვე სურსათით უზრუნველყოფილები ვართ. სრულიად უცხო ადამიანები პირთამდე სავსე ჩანთებით მოდიოდნენ, ასე რომ ზამთრის შესახებ შეგვიძლია აღარ ვიდარდოთ. ჩვენ კარტოფილი, ხახვი, ფქვილი, ბრინჯი, წიწიბურა, მაკარონი, ვერმიშელი, შვრიის ბურღული გვაქვს.

ტკბილეულიც საკმარისად გვაქვს. ნინი პირველ რიგში მათ ჭამს ხოლმე, ამიტომ ნაწილ-ნაწილ ვაძლევ და სათავსოსაც საიდუმლოდ ვინახავ. (იღიმის.) თუმცა, მას ძნელად თუ გამოაპარებ რამეს, უნდა ყველაფერი იცოდეს და ყველაფერში მონაწილეობდეს. „მე, მე, მე!“ განსაკუთრებით საჩუქრის ყუთების გახსნა უყვარს. მაშინვე ყველაფერს ხსნის და ათვალიერებს.

– ახალი საწოლი უკვე მოსინჯეთ?

ნინო:ოო, მერე და როგორ! ჩემი ცელქი გოგო ისეთი შთაბეჭდილების ქვეშ იყო, რომ მასზე ხტუნვა დაიწყო. ის ხომ ზამბარიანია?! მას ისე უხარია, მეტი რომ აღარ შეიძლება. „ბებო, მოდი, შენც იხტუნავე!“ ეგ როგორ შეიძლება, შვილო? - ვეკითხები. ძლივს ნორმალურ საწოლს ვეღირსეთ, უნდა გავუფრთხილდეთ. დამიჯერა, ჩამოძვრა. ამ საწოლს ერთი ჯადოსნური ეფექტი აქვს. ადრე ბავშვს დასაძინებლად დღისითაც ვაწვენდი, მაგრამ ყოველთვის არ გამომდიოდა. ახლა კი, თამაშით რომ გულს იჯერებს, მიდის და თვითონ წვება. დღის ძილი რეგულარულია. აი, რამხელა ბედნიერებაა!  

საღამოს 9-10 საათზე დასაძინებლად ვწვებით. მე მალე ვიღლები. ამის დავიწყება რამდენადაც არ უნდა მინდოდეს, ავადმყოფობა თავს მაინც მახსენებს. ჩემი გოგო მომეხუტება, მე მას რაღაცას მოვუყვები, ვუმღერებ, ის კი გორგალივით მყუდროდ შეიკვრება და იძინებს.

ახალი საბნების და ბალიშების ამოლაგებაში ის მეხმარებოდა, თან ზედ ნებივრობდა. რამხელა მნიშვნელობა აქვს, როდესაც ბავშვის გულს ასე უხარებ! თქვენ დიად საქმეს აკეთებთ! მთელი გულით ვლოცავ თქვენს ფონდს და მის დამფუძნებელს! იცით, ზოგჯერ არც კი მჯერა, რომ ჩვენ ასეთი რამ შეგვემთხვა - ერთდროულად ამდენი თხოვნა და სურვილი აგვისრულდა!

როგორც იქნა, ფონდის წყალობით, მაცივარიც გვაქვს! აქამდე ისე ვწვალობდი, ვერც კი წარმოიდგენთ. განსაკუთრებით ზაფხულში! სიცხისგან ნებისმიერი სადილი რამდენიმე საათში ფუჭდება. ახლა, მისი შენახვა შემიძლია.  

თქვენ მიერ ნაჩუქარი სარეცხი მანქანის სახით კი სახლში ისეთი დამხმარე გამიჩნდა... მხოლოდ თეთრეულის გაფენა მჭირდება. მე თვითონ რეცხვის და გაწურვის ძალა აღარ მაქვს. სად შემიძლია?! წელის ტკივილი მოსვენებას არ მაძლევს, ნორმალურად მოძრაობა და საქმის კეთება არ შემიძლია. დილით ან შუადღეს ტკივილგამაყუჩებელი თუ არ დავლიე, არაფრის თავი არ მაქვს. აგერ, მეორე ოპერაციას ველოდები - გინეკოლოგიურს. საბუთები შეტანილია, მაგრამ ჯერ დაფინანსება არ არის. მგონი პანდემიის გამო ყველა გეგმიური ოპერაცია გადაიდო.

სარეცხი მანქანის დასაყენებლად და შესაერთებლად ოსტატი რომ მოვიდა, მერე კი პირველი საცდელი რეცხვა რომ დააწყებინა, ნინი მის წინ ისე მოეწყო, როგორც ტელევიზორთან (იცინის). მას ყველაფერი აინტერესებს: როგორ ტრიალებს თეთრეული ფანჯარაში, როგორ ღმუის მანქანა. ვეუბნები, შვილო, თითებს ფანჯარასთან ახლოს ნუ მიიტან, საშიშია.

მაცივარს აღებს - შიგნით სინათლე რომ ინთება, მოსწონს (იღიმის.)

–ქალბატონო ნინო, გვიხარია, რომ ყოველდღიურ ცხოვრებაში ნაკლები სირთულე გაქვთ და ამის გამო, ყველაფერი უფრო გაგიმარტივდათ. ადგილობრივი ხელისუფლების მხრიდან რაიმე სიახლე ან წინსვლა ხომ არ არის? რა რეაგირება ჰქონდათ პოსტზე? 

ნინო:(მძიმედ ოხრავს.) გავიგე, ხელმოკლე და სოციალურად დაუცველი ოჯახებისთვის სურსათის დარიგებას აპირებენ. წელს ცოტა შეშა მომიტანეს, თუმცა ჯერ არ მიხმარია. მაგრამ ჩემი მთავარი პრობლემა, რომლითაც მათ მივმართე, - სახლის ავარიული მდგომარეობა, - გადაუჭრელი რჩება. მის შეკეთებასა და გამაგრებაზე ერთი სიტყვაც არ ისმის. მინაშენი ოთახის გაკეთება ვთხოვე. არ ვიცი. სხვა საცხოვრებელი რომ გვქონდეს, აქედან დიდი ხნის წინ წავიდოდით.

ალბათ, ჯერ იმის შესაძლებლობა არ აქვთ, რომ ყურადღება მოგვაქციონ. ჩვენი რაიონის დეპუტატმა ჩვენი პრობლემების შესახებ იცის და კარგადაც გვექცევა. დაგვპირდა, რომ თუ რამე - პირველი ჩვენთან მოვლენ.  

ეს ძველი სახლია, ქვებით ნაგები. ას წელზე მეტი ხნისაა. არ ვიცი, კაპიტალური რემონტის გარეშე კიდევ რამდენ ხანს გაძლებს. ალბათ, ამ წელს გაატანს, შემდეგ კი - კაცმა არ იცის. ასეთ სახლში სითბოს შენარჩუნება ძალიან ძნელია. ყველა ხვრელიდან ქარი უბერავს.

– ვხედავ, თქვენი და შვილიშვილის სადღესასწაულო განწყობის შესაქმნელად, ნაძვის ხეც მოგირთავთ. გამოდის, ჯერ კიდევ გაქვთ უკეთესის მოლოდინი და იმედი.

ნინო:ამდენი ხალხის თანადგომამ ფრთები შემასხა. ამ განწყობის ფონზე გინდება, რომ აქტიური იყო, იცოცხლო, საკუთარ დაავადებას გაუმკლავდე. ვინც გვირეკავს, ბევრი მათგანიარა მხოლოდ გვეხმარება, არამედ სიტყვებითაც გვამხნევებს. ენერგიის მოზღვავებას ვგრძნობ. უნდა გაცინოთ - მიუხედავად იმისა, რომ ამას საქმესთან პირდაპირი კავშირი არ აქვს. ერთმა კახელმა დარეკა და... ხელი მთხოვა. ასე, პირდაპირ მომახალა. რა თქმა უნდა, სერიოზულად არ მიმიღია. მაგრამ ამბავმა გამახალისა. მე კი აქ მგონია, რომ მოხუცი და სნეული ქალი ვარ...

ნინი გვიახლოვდება, ორი თოჯინით ხელში.

– პატარავ, არ გითქვამს, შენს თოჯინებს რა დაარქვი?

ნინი (3 წლის):ბაია და მაია.

– ალბათ, ახლა დაკავებული ხარ და ლეკვთან თამაშის დრო აღარ გაქვს, არა?

ნინი: დეიდა, ბუბუ ჩემი მეგობარია.  იქ კი დედამისია - ჰავ-ჰავ.

ნინო: აჰ, დიახ! დედამისმა, - სოფლის ძაღლმა, - ახლა ჩვენს ეზოში დაიწყო შემოსვლა. ჩემი შვილიშვილი ამბობს: „ბებო, ახლა ჩვენ საჭმელი გვაქვს და შეგვიძლია მასაც ვაჭამოთ.“

ქალბატონი ნინო იცინის და ხელს იქნევს.

– ნინიმ თუ გთხოვათ, რომ თოვლის ბაბუსთვის მიგეწერათ?

ნინო: ჩვენი თოვლის ბაბუები თქვენ ხართ! განა ასე არ არის? თქვენმა ფონდმა ყველანაირ მოლოდინს გადააჭარბა და სურვილები აგვისრულა. ის, რაც თითქოს რთული იყო, ახდა. ნინის სამჯერ მეტი სათამაშო აქვს, ვიდრე მან ითხოვა. ყველას მადლობა, ვინც ჩვენს გვერდით არის!

***

  ამ ოჯახში დღესასწაული მზრუნველი ხალხის წყალობით დადგა. პატარა ნინი ახლა დარწმუნებულია, რომ მათ საკვები აქვთ, რომ მას და მის ბებიას ყველაფერი აქვთ, რასაც ისინი მოისურვებენ. ეს მტკიცე რწმენა და ბედნიერება მას თქვენ მიეცით, მეგობრებო. მაგრამ ამ ოჯახის პრობლემები ამით არ მთავრდება. მოდით, რეალისტები ვიყოთ! ამ საყვარელ გოგონას, რომელმაც ყველა ადამიანის გული მოიგო, ვინც ის იხილა და მის არაჩვეულებრივ, კეთილ ბებიას იმდენი რამ სჭირდებათ! პატარა ნინის სჯერა და გველის, ყოველი სატელეფონო ზარი კი მას გულს უთრთოლებს. იყავით ის ჯადოქრები, რომლებსაც იგი თავისი ოცნების ზღურბლზე ფართოდ გახელილი, სუფთა თვალებით შეეგებება!

თუკი გიმძიმთ საყოფაცხოვრებო სირთულეებისა და გადაუჭრელი საკითხების გამო, რამდენიმე წამით გადაიტანეთ ყურადღება ჩვენ FB პოსტებზე, ან უმჯობესია, დაურეკოთ ნებისმიერ ჩვენს ბენეფიციარს და ყველა თქვენი პრობლემა უმნიშვნელოდ მოგეჩვენებათ იმათ პრობლემებთან შედარებით, ვისაც მისი ცხოვრების ყველაზე მძიმე მომენტში დაეხმარეთ.

მათ პრობლემებთან შედარებით ჩვენი პრობლემები არაფერია! აი, ნამდვილი გაჭირვება! ის თქვენ წინაშეა! უფალს მადლობა შესწირეთ იმისთვის, რაც გაგაჩნიათ! თქვენ უბედნიერესი ადამიანი ხართ! გახსოვდეთ ეს და დაეხმარეთ გაჭირვებულებს!

სამწუხაროდ, ამ და კიდევ უამრავი სხვა ოჯახის პრობლემები არ დასრულებულა, ამიტომ დროდადრო დაათვალიერეთ ხოლმე ამ საბრალო ხალხის ისტორიები ჩვენს ვებ-გვერდზე და ესაუბრეთ მათ. ყოველ ჯერზე, როდესაც მორიგი უბედური ადამიანის ნომერს აკრეფთ, თქვენ აუცილებლად იგრძნობთ უფლის კურთხევას! აუცილებლად! გთხოვთ, განაგრძოთ ამ ოჯახების დახმარება. სწორედ ეს არის საუკეთესო ღვთისმსახურება!

თქვენი სიკეთე – ეს არის შესაძლებლობა თავადაც ყველაფერში ბედნიერი იყოთ!

კიდევ ერთხელ, დიდი მადლობა ყველას, მეგობრებო!

ჩვენი ფონდის ანგარიშია:

#GE15TB7194336080100003

#GE42LB0115113036665000

#GE64BG0000000470458000.

(დანიშნულება: ნაზარაშვილების ოჯახი).

თანხის გადმორიცხვა შეგიძლიათ ჩვენი ვებ-გვერდის მეშვეობითაც: https://chernovetskyifund.ge/ge/projects/648-nazarashvili

თანხის ჩარიცხვა ასევე შესაძლებელია OPPA, TBCpay, ExpressPay ტერმინალებიდან. ქვეთავში “ქველმოქმედება“ მოძებნეთ ჩვენი ფონდი (ფონდის დამატებით უფლება-მოვალეობებს შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus).

ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს: 0901 200 270.

დავფიქრდეთ იმაზე, რომ გაჭირვებულთა დახმარებით და მათი ტკივილის გაზიარებით, ჩვენ ვზრუნავთ საკუთარ სულზე და ვუახლოვდებით უფალს!