„უფალო, თუ ვერ განვიკურნები, მომკალი, რადგან ამდენი ტანჯვის ატანა აღარ შემიძლია! — 17 წლის ლუკა გულწრფელად და მთელი გულით წარმოთქვამს ამ სიტყვებს ხატის წინ მუხლებზე დაჩოქილი. „ექიმებმა მითხრეს, რომ, თუ მალე არ გავიკეთებ ოპერაციას, სიცოცხლის ბოლომდე საწოლს მიჯაჭვული დავრჩები. ჩემს მშობლებს ფული რომ ჰქონოდათ და ოპერაცია გაეკეთებინათ, დღეს სხვანაირი ცხოვრება მექნებოდა. ჩემი ბავშვობის ოცნებაა, ჩემი სამშობლოს სამსახურში ვიდგე, მაგრამ ჩემი ინვალიდობის გამო ამ ოცნებას ვერასდროს ავისრულებ. დღეს თავს უსარგებლო ადამიანად ვგრძნობ. ფეხი ისე მტკივა, რომ სიკვდილი მინდა. მარტო 2 მეტრის გავლა შემიძლია დამოუკიდებლად! რანაირი ჯარისკაცი გამოვა ჩემგან?!“

საკუთარი შვილების საწამებელი ოთახი! თუ ჩვენი სიყვარულით არ გავათბობთ მათ, ძალიან მალე გამოუსწორებელი უბედურება მოხდება! გვთხოვს, რადგან არ სჯერა, რომ მთელი ოჯახი სამუდამო ტანჯვისთვის გაწირა უფალმა. მისი მეუღლე, ავთანდილი, ოჯახური ძალადობის გამო ერთხელ უკვე აღმოჩნდა ციხეში. მთვრალი მხეცი, რომელიც შიშის ატმოსფეროს ქმნიდა, მისი ცოლი და შვილები კი — რუსუდანი და ტარიელი — შიშისა და ძალადობის მუდმივი მსხვერპლი იყვნენ! როგორც კი მხეცი ციხიდან განთავისუფლდა, კვლავ აღმოჩნდნენ მის ტყვეობაში. რუსუდანი უკვე 23 წელია თავის სამყაროში ცხოვრობს. მას მეგობრები არასდროს ჰყოლია და მხოლოდ საკუთარ თავს ესაუბრება „ტარიელს ყველაფრის ეშინია. სიტყვა „მამის“ გაგონებაც კი მასში შიშს იწვევს, ხელები უკანკალებს და ენა ებმის“

ერთი წლის წინ ამ ქვეყანას მოევლინა გოგონა, სიკეთისგან გაბრწყინებული, დიდი, ქართულ ზღვასავით ლურჯი თვალებით! ბოროტმა ძალებმა ვერ აიტანეს ანგელოზის დაბადება და გადაწყვიტეს, რომ გოგონა ნელი და მტკივნეული სიკვდილით მომკვდარიყო: ბავშვს აქვს ჰიდროცეფალია, შოკი, გულის უკმარისობა, ეპილეფსია და თავის ტვინის მძიმე დაზიანება! ნუცა სიცოცხლისთვის იბრძვის! მაგრამ ჩვენი მხარდაჭერის გარეშე ბავშვის სიკვდილი გარდაუვალია

ნუცა სრულიად ჯანმრთელი დაიბადა და ასე გრძელდებოდა პირველი თვე. დედა ყოველთვის ამ ლამაზი გოგოს გვერდით იყო! დღეს კი დარწმუნებულია, რომ დაბადების შემდეგ ის ექიმებს საავადმყოფოში ხელიდან დაუვარდათ. მაგრამ ასეთ რთულ ვითარებაშიც კი ახალგაზრდა დედა ადამიანობას ინარჩუნებს და არავის ადანაშაულებს. ოღონდ ნუცა ცოცხალი ჰყავდეს! ოღონდ მან თავი უკეთ იგრძნოს! და არაფერი ეტკინოს!

ჩვენო ძვირფასო მკითხველო, აი, ასე ბედნიერად დასრულდა ამ ანგელოზი გოგონას საშინელი ტანჯვა. ბედნიერი დასასრული მხოლოდ ზღაპრებში არაა. რეალურ ცხოვრებაშიც ხდება, უბრალოდ, იმ განსხვავებით, რომ რეალურ ცხოვრებაში საჭირო არაა პრინცი ან პრინცესა იყო, რომ ბოროტებაზე გაიმარჯვო. მთავარია, თუნდაც მცირედი სიკეთე გააკეთო და აუცილებლად, აუცილებლად გაიმარჯვებ ბოროტზე! მზესავით გოგო მარიამი სწორედ რომ თქვენ მიერ გაღებული სიკეთის შედეგად დაემშვიდობა ინვალიდის „სტატუსს“. წინ უამრავი ფერადი წელია… სიკეთე ყოველთვის იმარჯვებს!  

ცისანა და მისი ცერებრული დამბლით დაავადებული შვილი, რომელსაც ყველაფერი ესმის, მაგრამ ერთი სიტყვის თქმაც არ შეუძლია, მხოლოდ თვალებით გვემუდარება: „გთხოვთ, ასეთი მარტოსული და ტანჯვით აღსავსე ცხოვრებისგან გვიხსენით მე და დედაჩემი!“

წყეული სიკვდილი აკაკუნებს ძნელაძეების ოჯახის კარზე — ისინი ჯოჯოხეთში ცხოვრებისთვის არიან განწირულნი! მეგობრებო, სისხლი გაგეყინებოდათ ძარღვებში, რომ გაგეგოთ ამ ქალის განწირული კივილის ხმა, რომელიც მე შემომესმა, ფონდის კორესპონდენტს, როცა მათი სახლის კარი შევაღე. 55 წლის ცისანა ოთხი წლის განმავლობაში იტანჯება! „შემომხედეთ, შემომხედეთ! — მთხოვს ფონდის კორესპონდენტს ცისანა, თითქოს ხელის ერთი მოძრაობით სასწაულის მოხდენა შემეძლოს. — 55 წლის ქალი მომაკვდავ მოხუცად მაქცია ამ დაავადებამ!“

საბრალო, საბრალო! მისთვის ყოველი წუთი, ყოველი წამი სატანჯველია! საბრალო ქალი დღედაღამ საშინელ ტკივილებს ითმენს, რის გამოც მუდმივად მხოლოდ სიკვდილზე ოცნებობს.

კარინა: „მე და ჩემი გოგონა ასე ვვარჯიშობთ ყოველდღე. ჩვენი მკურნალობაც სულ ეს არის! ხანდახან საჭმლის ფულიც კი არ გვაქვს! მე კი დახეული ფეხსაცმლით დავდივარ!“
„უბედურება კიდევ ის არის, რომ მეც საშინელი თავის ტკივილი მაწუხებს! კონსულტაციაზე წასასვლელად კი ფული არ მაქვს! ხანდახან განძრევაც არ შემიძლია… და გული მიკვდება, შვილს რომ ვუყურებ!“
შვილის ჯანმრთელობის გამო, რის გაკეთება შეუძლია დედას? რაზეა წამსვლელი? რამდენი დღე უნდა იშიმშილოს ან დახეული ფეხსაცმლით იაროს, ოღონდ თავის ერთადერთ სიხარულს არ მოაკლდეს რამე? ნეტავ, რამდენი ხნის განმავლობაში შეძლებს ჯოჯოხეთურ, მომაკვდინებელ თავის ტკივილებს ყურადღება არ მიაქციოს?
„შვილი ჩემთვის მთელი სამყაროა. მის გარდა, არავინ მყავს, სრულიად მარტონი ვართ ამქვეყნად! არც კი ვიცი, თავის გატანას როგორ ვახერხებთ. მაგრამ ვფიქრობ, ღმერთს უყვარს ჩემი ჯულიეტა და არ მიგვატოვებს“.