რეგულარული გადახდების ფუნქცია ხელმისაწვდომია

სახლში / პროექტები /

სიმდიდრე და სიღარიბე მუდამ ჩვენ გვერდითაა!

calendar დეკემბერი 28, 2020

ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს!

ტელეფონის ნომერი:

info

ფასი (გაითვალისწინეთ):

1 call - ₾2 GEL

მობილური პროვაიდერები

Mobile provider
Mobile provider
Mobile provider

დაეხმარეთ! გააგზავნეთ სმს

sms

თქვენ შეგიძლიათ გადაარჩინოთ ვინმეს სიცოცხლე და დაუახლოვდეთ ღმერთს! გაგზავნეთ SMS ნომერზე 97100 შეწირეთ ₾3 GEL

კოპირებულია

პოსტის გაზიარებაც დახმარებაა!

facebook google messanger viber telegram

„ოთხივეს იატაკზე გვძინავს და ერთმანეთს ვათბობთ. მეშინია, ჩემი გოგოები ავად არ გახდნენ. იატაკიდან სიცივე ძვალ-რბილში ატანს“, – მწარედ ტირის დედა, ლელა (41 წლის). საბრალო ქალი და მისი სამი მშვენიერი გოგონა – მარიამი (5 წლის), ეკატერინე (9 წლის) და ლიზი (11 წლის) გადარჩენისთვის თავგანწირვით იბრძვიან. ისინი იძულებულები არიან, სრულიად ცარიელ, ნაქირავებ ბინაში იცხოვრონ, ყოველგვარი პირობების გარეშე და შიშველ იატაკზე იძინონ! ამის წარმოდგენა ევროპულ ქვეყანაში როგორ შეიძლება?!
ჩვენი თანამემამულე, ლელა ელბაქიძე სამი გოგონას მარტოხელა, ავადმყოფი დედაა. ჩვენ, მეგობრებო, მისი უკანასკნელი იმედი ვართ!

ჩვენი ფონდის ანგარიშები:

Bank of Georgia

Bank logo

Ბანკის კოდი:

BAGAGE22 BAGAGE22

კოპირებულია

ნომერი:

GE64BG0000000470458000 GE64BG0000000470458000

კოპირებულია

TBC Bank

Bank logo

Ბანკის კოდი:

TBCBGE22 TBCBGE22

კოპირებულია

ნომერი:

GE15TB7194336080100003 GE15TB7194336080100003

კოპირებულია

Liberty Bank

Bank logo

Ბანკის კოდი:

LBRTGE22 LBRTGE22

კოპირებულია

ნომერი:

GE42LB0115113036665000 GE42LB0115113036665000

კოპირებულია

საქველმოქმედო ნომერი: ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს!

ტელეფონის ნომერი:

0901200270

„აი, გავყიდი თმას და ბავშვებს გემრიელ საჭმელს ვუყიდი“, – გვარწმუნებს უბედური დედა, როდესაც საუბარს ვიწყებთ.

ლელა, ჩემო კარგო, ასე ნუ დარდობთ. მოგვიყევით, რა დაგემართათ?

ლელა: ვერასდროს ვიფიქრებდი, რომ ბავშვებთან ერთად, მარტო დავრჩებოდი. ჩვენ მდიდრები ვიყავით. მეუღლესთან ერთად, სიხარულითა და სიყვარულით, თბილისში ვცხოვრობდით.

 „კაცი ბჭობდა, ღმერთი იცინოდაო“ – ამ საშინელი ანდაზის არასდროს მჯეროდა, მაგრამ როდესაც მეუღლე გაკოტრდა, მან დალევა დაიწყო და ჩვენი კუთხის გარეშე დაგვტოვა. მას საკუთარი მაღაზია ჰქონდა, მაგრამ მერე, გაკოტრდა და მთელი ბოღმის გადმონთხევა ჩემზე და ბავშვებზე დაიწყო.

ვალებში ჩავარდა, უღმერთოდ სმას მიჰყო ხელი… ყოფილა, ავეჯიც კი დაუმტვრევია და ჩემთვის უსვრია… (ტირის.) დიდხანს ვითმენდი, ვცდილობდი, მის მდგომარეობაში შევსულიყავი, ვფიქრობდი, რომ ეს დროებითი იყო, რომ ყველაფერი დალაგდებოდა და უწინდელივით, მშვიდად ვიცხოვრებდით. ძალიან მიყვარს ოცნება და იმდენ კარგ რამეზე ვოცნებობდი… მაგრამ როდესაც გარშემო ყველაფერმა ნგრევა დაიწყო, არც კი ვიცი, ეს ყველაფერი როგორ გადავიტანე. ჩემმა მეუღლემ საქართველოს მეორე მხარეს, სოფელ მარტვილში, მშობლების სახლში წაგვიყვანა. ჩვენი პატარა გოგონა, მარი, მაშინ მხოლოდ თვენახევრის იყო.  

მაგრამ ახალ ადგილზე ჩემს მეუღლეს არაფერი გამოუვიდა და მან სმას კიდევ უფრო უმატა! ჩხუბიც უფრო და უფრო ძლიერდებოდა!  

მერე, პატარა მარი ავად გახდა – მუდმივად სიცხეები და გულის რევები ჰქონდა. მარი სასწრაფოდ თბილისში ჩამოვიყვანე და კლინიკაში დავწექით. გახსენებაც კი მზარავს, ექიმებმა ის ძლივს გადაარჩინეს!

სანამ საავადმყოფოში ვიყავით, ქმარმა მიგვატოვა და მას შემდეგ, ჩვენს ცხოვრებაში აღარ ყოფილა. და ახლა, არც კი ვიცი, ჩვენს მდგომარეობას რა დავარქვა…

– ლელა, ყოფილი მეუღლე ბავშვების ცხოვრებაში თუ იღებს რაიმე მონაწილეობას? რამით გეხმარებათ?

ლელა: სამწუხაროდ, წლების განმავლობაში, ის არაფრით დაგვხმარებია. ეჰ, ნეტა იცოდეთ, როგორ განიცდის ჩემი პატარა გოგო! (ტირის.) ქუჩაში რომ შეხვდეს, მას ვერც კი იცნობს. ეჭვიანად და სევდიანად ადევნებს თვალს, სხვა ბავშვები ბაღიდან მამებს როგორ გამოჰყავთ. რამდენჯერმე ისეთი შემთხვევაც ყოფილა, რომ მარი, აივნიდან, უცნობ მამაკაცებს ეძახდა: „შენ ხარ მამაჩემი?“ ამას ჭკუიდან გადავყავარ. ჩემმა პატარამ ასეთი ტკივილი რით დაიმსახურა? ახლა კი, ამ კითხვის დასმა დაიწყო: „მამაჩემი ზეცაშია?“. ეკატერინეც ღრმად განიცდის.  

  თქვენმა ოჯახმა თუ დაგიჭირათ მხარი რამენაირად? ნათესავებთან რა ურთიერთობა გაქვთ?

ლელა:დიახ, რა თქმა უნდა. მე ხომ თავიდან მშობლების სახლში დავბრუნდი? მაგრამ იქ, ხუთ ოთახში 13 კაცი აღმოვჩნდით – ბავშვები, მოხუცები… დედ-მამა – პენსიონერები არიან, ძმა თავის შვილებს ძლივს ინახავს; ამიტომ, დროთა განმავლობაში, მე მათ გამოვეყავი და ბავშვებთან ერთად, ნაქირავებ ბინაში გადმოვედი. მათ შეუძლიათ, მხარი მორალურად დამიჭირონ, მაგრამ ფინანსური დახმარება – მეტად ძნელი ამოცანაა.

  წამოსვლის შემდეგ, თავს რით ირჩენდით?

ლელა: ყველაფერს ვაკეთებდი, რაც შემეძლო. დამლაგებლად მოვეწყვე, 250 ლარად ეკონომიკის სამინისტროს შენობა და ეზო მომყავდა წესრიგში. მარის რომ საფენები ჰქონოდა. სხვა სამუშაოებზეც ვმუშაობდი, მაგრამ ახლა ძალიან გაგვიჭირდა. ჯანმრთელობამ მიმტყუნა და მომიწია, მუშაობა საერთოდ დამევიწყებინა.

უფრო ზუსტად, რა გაწუხებთ, ლელა?

ლელა:ოპერაცია უკვე წარსულს ჩაბარდა – აგვისტოში გამიკეთეს.  ერთ დღეს, სისხლში ამოსვრილს გამეღვიძა.  ბავშვები აღარ შევაშინე, თავი როგორღაც წესრიგში მოვიყვანე და გაგუას კლინიკაში წავედი. სისხლდენის მიზეზი გინეკოლოგიური პრობლემები აღმოჩნდა – საშვილოსნოს ყელის პოლიპი, ენდომეტრიოზი. სახელმწიფომ ოპერაცია და წამლები დააფინანსა. ანალიზების პასუხები დადებითია (თფუ-თფუ), უბრალოდ ექიმთან უნდა წავიღო. დაველოდები, სანამ ტრანსპორტი ამუშავდება.

– სახელმწიფო სხვა მხრივაც თუ გეხმარებათ?

ლელა: ჩვენ სოციალურად დაუცველები ვართ, ასე რომ დახმარებას ვიღებთ და 90 ლარიანი კვების ბარათიც გვაქვს. კორონავირუსის დროს, საკვები მოგვიტანეს. ჩივილი ცოდვაა! ბავშვებს მაკარონს, წიწიბურას, კარტოფილს ვაჭმევ და ისინი მშივრები არ იქნებიან… მაგრამ მათ შემწვარი ხორცი უნდათ… ზედმეტი თხოვნების თავიდან ასარიდებლად, მარი მაღაზიაში არ დამყავს. ის ყველაფერ ტკბილს ეტანება და მას ვერც აუხსნი… შემიძლია, ლიზიკო გავგზავნო – ყველაფერს სიის შესაბამისად მოიტანს, ზედმეტს არაფერს. მისთვის ახსნა უკვე შეიძლება. ჩემი საწყალი, დიდი გოგონა! (ისევ ტირის.)

მერია ბინის ქირის დიდ ნაწილს გვიხდის (300 ლარი 400-დან). სხვაგვარად, ქუჩაში აღმოვჩნდებოდით. აქ ერთი წლით ვართ.

ლელა, კი, მაგრამ ამ თითქმის ცარიელ ბინაში როგორ ცხოვრობთ? აქ ხომ მესაკუთრის სარეცხი მანქანისა და მაცივრის გარდა არაფერია?!

  ლელა:უფლის შეწევნით! მთავარია – ქუჩაში არ ვართ. ღმერთი თუ ინებებს, ყველაფერი დალაგდება. უბრალოდ საწოლები გვჭირდება. ოთხივეს იატაკზე გვძინავს და ერთმანეთს ვათბობთ. მე გავცივდი, ხველა დამეწყო; მაგრამ ნუ შეშინდებით – „კორონა“ არ არის. მეშინია, ჩემი გოგოები ავად არ გახდნენ. იატაკიდან სიცივე ძვალ-რბილში ატანს. ჭურჭელი იატაკზე მიდევს, ჩანთებში. ვჭამთ, ვრეცხავთ და ისევ ჩანთებში ვალაგებთ. მაგიდა და სკამები არ გვაქვს. ვიღლებით იმით, რომ ნორმალურად ვერსად ვჯდებით. მაგრამ სხვა რა გზაა? ჩემმა ნაცნობმა მაგიდის გაზქურა მათხოვა (ორი ქურატით). ახლა, ცხელ კერძებსაც ვჭამთ, მაგრამ მანამდე, მხოლოდ მშრალ საკვებზე გავდიოდით იოლად. ჩემს მდგომარეობას რომ ხედავენ – ხალხი მეხმარება. მშობლები – სკოლიდან, საბავშვო ბაღიდან… ტანსაცმლის პრობლემა არ გვაქვს. თუ კარგ მდგომარეობაშია, რატომაც არ უნდა გამოვართვათ? ჩემი შვილების ტანსაცმელს, რაც აღარ ეტევათ, მე თვითონაც ვჩუქნი.  

  თქვენს მშვენიერ გოგონებზე ამდენს ვსაუბრობთ. მგონი, დროა, სიტყვა მათაც მივცეთ. პატარავ, მოდი ჩვენთან! (მარი გვიახლოვდება.) შენს თოჯინას გამაცნობ?

მარი (5 წლის): ეს ლოლია. ის ახლა ავად არის, დეიდა, ახველებს, ყელი სტკივა და მე მას ვმკურნალობ. არ მიჯერებს, ფეხშიშველი დარბის, მერე კი, მე მას ნემსები უნდა ვუკეთო.

– პატარა ექიმი ყოფილხარ! შენს სხვა პაციენტებს მაჩვენებ?

მარი: სხვები არ მყავს, მხოლოდ ეს სათამაშო მაქვს; მაგრამ მე დედასაც და დებსაც ვმკურნალობ. როდესაც დედა თავს ცუდად გრძნობს, მე მეძახის. მე მას შუბლზე ხელებს ვადებ და ის მეუბნება, რომ გამოკეთდა… მაგრამ მე მას ხველისთვის წყალს ვაძლევ, ის კი მაინც ახველებს.

– ჩემო პატარავ, სათამაშოებიდან რას ისურვებდი?

მარი: ახალ, ლამაზ თოჯინას… და გორგოლაჭებს. მე მათზე სიარული ვიცი. დროებით რომ მაძლევდნენ, ძირს არ ვვარდებოდი.  

– იცი, რომ ძალიან ლამაზი გოგონა ხარ? დებიც ძალიან ლამაზები გყავს. კარე ძალიან გიხდება.

მარი: მე გრძელი თმა მქონდა, დეიდა. ისევ წელამდე რომ გამეზრდება, მე მის გაყიდვას შეძლებს და ჩვენ გემრიელ რაღაცებს ვიყიდით. შემწვარ ქათამს, შოკოლადს, ძეხვს…

ლელა:ოჰ, ეს ჩემი გადაწყვეტილება იყო… (ოხრავს.) უბრალოდ იძულებული გავხდი. სოციალური დახმარება დროებით შეგვიჩერეს, იქ თავისი პროცედურები აქვთ. შემდეგ, ისევ ანახლებენ; მაგრამ ეს პერიოდი რამენაირად უნდა გვეცხოვრა. ამის გამო, თავს ძალიან ვკიცხავ.

ეკატერინე, შენ რაზე ოცნებობ, პატარავ?

ეკატერინე (9 წლის): მინდა, რომ ჩვენი სახლი გვქონდეს, რომ ჩემს ოთახში ჩემი ნახატების დაკიდება შემეძლოს. საღამოს კი საწოლზე ვიწვე და მათი ყურებით ვტკბებოდე. ამ სახლში, კედლებზე არაფრის დაკიდება არ შეიძლება. ის ჩვენი არ არის, ჩვენ აქ სტუმრად ვართ. ძალიან მინდა, რომ ყველაფერი ლამაზი იყოს, აქ კი ნესტიანი და დაობებული კედლებია, გასაკრავი ქაღალდის გარეშე. მეგობრებს სტუმრად ვერ დაპატიჟებ. თუმცა, მე კარგი მეგობრები მყავს და მათთვის სულ ერთია, როგორი სახლი მაქვს. საშობაო მორთულობას ვაკეთებ, რომ ჩემს დებს და დედას განწყობა ოდნავ მაინც ავუმაღლო.

ანუ, მხატვარი ხარ?

ეკატერინე:ვხატავ და ბევრს მოსწონს… მაინტერესებს, სხვა მხატვრები როგორ ხატავენ, როგორ ქმნიან თავიანთ ნამუშევრებს; მაგრამ გამოფენებზე არასდროს ვყოფილვარ… იცით, კარგად უნდა დავფიქრდე, რა პროფესია ავირჩიო, რომ ცხოვრებაში არ გამიჭირდეს, რომ ასეთ სიღარიბეში არ ვიცხოვრო. დილამდე, ფეხები მეყინება და სიცივისგან სულ მეღვიძება ხოლმე. მე ასე არ მინდა.

მინდა, ბედნიერი ვიყო და დედაც გავახარო. ის ხშირად ტირის, რადგან ჩვენთვის არაფრის მოცემა შეუძლია, მაგრამ მე მხოლოდ ის მჭირდება, დღეში ათასჯერ მეუბნებოდეს, რომ ვუყვარვარ და მკოცნიდეს… და ის ასეც იქცევა. ის ყოველთვის ჩემ გვერდით არის და მხარს მიჭერს.

ლიზი (11 лет): დედისთვის ყველაფრის მოყოლა მეც შემიძლია. როდესაც ჩუმად ვარ, მან მაინც იცის, რა მჭირს.

ლელა:ამ ბოლო დროს, ლიზის მათემატიკა ძალიან უჭირს. ხშირად ტირის. კერძო მასწავლებლის ფული არ მაქვს, სკოლის მასწავლებელი კი იმ ბავშვებზე ამახვილებს ყურადღებას, რომლებიც მასთან მეცადინეობენ.

ეს რა წიგნი გაქვს, ლიზი?

ლიზი:შარლოტა ბრონტეს „ჯეინ ეირი“. ნახევარი უკვე წავიკითხე. ძალიან მომწონს. როდესაც ვკითხულობ, ყურადღება გადამაქვს და ცუდი მავიწყდება. ძალიან მინდა, დიდი ბიბლიოთეკა მქონდეს და ჩემი მობილური, რომ ონლაინ გაკვეთილებზე ჩემით შევდიოდე. ის კლასში ყველას აქვს.

დედა, ინტერნეტისთვის, მეზობლებთან გვგზავნის, მე კი სულ მათი შეწუხება მერიდება. თავი ერთი და იმავეს რომ არ მოვაბეზროთ, სხვადასხვასთან დავდივართ. მე და ეკატერინეს, ორს ერთი ლეპტოპი გვაქვს (მეორე, სკოლის ნაჩუქარი, გაფუჭდა) და ჩვენ მას რიგრიგობით ვიყენებთ. კარგია, რომ ჩემს დას დილით აქვს გაკვეთილები, მე კი შუადღეს, თორემ არც კი ვიცი, რას ვიზამდით.

კარანტინის დროს ყველა სახლშია, ჩვენ კი ქუჩაში დავსეირნობთ, რადგან სახლში მოწყენილობა, სევდა სუფევს და სამწუხაროდ, ტელევიზორიც კი არ გვაქვს. მაგრამ როდესაც წვიმს და ქარია, ოთახში ჯდომა გვიწევს. სიმართლე გითხრათ, დიდი განსხვავება არ არის. აქაც ისევე ცივა, როგორც გარეთ. ბევრი უნდა ჩაიცვა, რომ არ გაიყინო.

დედა მარის კითხვას და თვლას ასწავლის. მე რაღაცას ვკითხულობ, ეკატერინე კი ხატავს… მაგრამ მე განწყობა არ მაქვს. ცრემლები თავისით მოედინება. კარგად როდის ვიცხოვრებთ? ასე რატომ ვცხოვრობთ? დედას ეშინია, რომ სევდისგან ავად გავხდები, სულ მაწვალებს, საწოლზე თუ ვწევარ და ვტირი. მთელი გასული კარანტინი ვტიროდი. თქვენ ხომ ახალ წელს, ტელევიზორის საყურებლად, მეზობლებთან არ წახვალთ, არა? ჩვენ კი, ალბათ, წავალთ.

    ლელა: დედისთვის ამის მოსმენა და ყურება როგორია? (მძიმედ ოხრავს.) რა გავაკეთო?

  ლიზი, პატარავ, უკეთესის იმედი ყოველთვის უნდა გქონდეს და იცოდე, რომ თქვენ მარტო არ ხართ.

ლელა, ჩვენი მკითხველები – ეს არის ძალა, რომელსაც მთების გადადგმა შეუძლია. მოდით, ჩამოვთვალოთ ის ყველაფერი, რაც თქვენს ოჯახს სჭირდება, რათა ხალხმა თქვენი დახმარების აქციაში ჩართვა შეძლოს.

ლელა:ვიცი, ჩემო კარგებო, ვიცი! მე ხომ დიდი ხანია, თქვენთან ვარ. ვკითხულობ და ვხედავ, რამხელა სიკეთეს აკეთებდით და აკეთებთ. რამდენ სასოწარკვეთილ ადამიანს დაუბრუნეთ იმედი! თქვენი ცხოვრების შეცვლის შესაძლებლობების რომ მჯერა, სწორედ ამიტომ მივმართე ჩერნოვეცკის ფონდს.

ჩვენ ძალიან, ძალიან გვჭირდება საწოლები. იქნებ, ორი – ორადგილიანი, რომ შიშველ იატაკზე არ გვეძინოს. ძირითადი ავეჯი – მაგიდა, სკამები, ჭურჭლის კარადა. ასევე, გვჭირდება ტელევიზორიც. მზრუნველ ადამიანებს ლოცვებს ვუგზავნი და მჯერა, რომ ისინი შეისმენენ! უფალი გფარავდეთ!

***

მეგობრებო, არც კი ვიცი, ლელას და მისი გოგონების შესახებგამოქვეყნებული სტატიის წაკითხვის შემდეგ, როგორ შეიძლება, საკუთარი საქმეების კეთება განვაგრძოთ? როგორ შეიძლება, მშვიდად ვიწვეთ თბილ საწოლებში, როდესაც თვალწინ ეს სურათი გვაქვს: სამი პატარა გოგონა და მათი დედა შიშველ, ცივ იატაკზე. პატარა გოგონები ასე არ უნდა ცხოვრობდნენ, ეს სამართლიანობისა და გულმოწყალების ყოველგვარ ზღვარს სცილდება. მათი ჯანმრთელობა სწორედ ახლა ყალიბდება და ნუ დაგვავიწყდება, რომ ისინი მომავალი დედები არიან. თავად ლელაც – გულის სიღრმეში, პატარა, სასოწარკვეთილი გოგონაა, რომელიც უამრავი პრობლემის სიმძიმემ მოდრიკა. გთხოვთ, ეს ამბავი გულით დაინახოთ და გაიაზროთ, მათი ტკივილი გაიზიაროთ! და შეეცადეთ, რომ დაეხმაროთ! სხვაზე დარდი ნუ შეგაშინებთ, რადგან ეს მხოლოდ იმას ნიშნავს, რომ თქვენ კარგი და მზრუნველი ადამიანი ხართ. და ლელას სიტყვები, ლოცვა და ჩვენი მოწოდება სწორედ თქვენი მისამართით არის ნათქვამი.  

  შეგიძლიათ, მათ დაურეკოთ ან პირადად ეწვიოთ და შეძლებისდაგვარად დაეხმაროთ. მისამართი:თბილისი, გლდანი, IIIმკრ/რ-ნი, კორპ. 71, IIშესასვლელი, IIსართული, ბ. 33. ტელეფონი: 577 34 17 94

  ნუ დავრჩებით გულგრილნი ამ საწყალი ოჯახის გასაჭირის მიმართ! გამოვიჩინოთ გულმოწყალება და ზრუნვა, ერთად დავეხმაროთ, ვისაც როგორ შეგვიძლია, ვისაც რამდენად გვეყოფა სიყვარული და მოწყალება! სამწუხაროდ, მარტოობისა და ავადმყოფობისაგან დაზღვეული არავინაა.

უდიდესი თხოვნა გვაქვს, გააზიაროთ ჩვენი პოსტი, რათა ელბაქიძეების ოჯახის გასაჭირის შესახებ რაც შეიძლება მეტმა ადამიანმა შეიტყოს!

მეგობრებო, თქვენთან კიდევ ერთი თხოვნა გვაქვს – თუკი შეიტყობთ, რომ თქვენს ნაცნობს ან მეზობელს დახმარება სჭირდება, გააკეთეთ კეთილი საქმე და მოგვწერეთ ამის შესახებ ელექტრონულ მისამართზე: office-fsp@fsp.ge.

ჩვენი ფონდის ანგარიშია:

#GE15TB7194336080100003

#GE42LB0115113036665000

#GE64BG0000000470458000

(დანიშნულება: ელბაქიძეების ოჯახი).

თანხის გადმორიცხვა შეგიძლიათ ჩვენი საიტის მეშვეობითაც.

თანხის ჩარიცხვა ასევე შესაძლებელია ОРРА, TBCpay, ExpressPay ტერმინალებიდან. ქვეთავში “ქველმოქმედება“ მოძებნეთ ჩვენი ფონდი (ფონდის დამატებით უფლება-მოვალეობებს შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus).

ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს: 0901 200 270.

თქვენ ჩვენს ცხოვრებაში სინათლე შემოიტანეთ!

ახლა ჩემს შვილებს მომავალი აქვთ!

„პირველად დავიძინეთ დივანზე, იატაკის ნაცვლად“, – თვალები აუცრემლიანდა ლელას. სამი მზეთუნახავის დედა თავის ბედნიერებას ვერ იჯერებს! მისი პატარა მარი კი ტანვარჯიშის ილეთებს ახალ ტელევიზორთან გვიჩვენებს. 

„მულტფილმების ყურება ისე მიყვარს! ეს ჩემი ყველაზე დიდი ოცნება იყო!“ – თვალები უბრწყინავს გოგონას და ულევ ენერგიას აფრქვევს. – „ლიზის კი „ჰარი პოტერის“ ყურება უყვარს!“

ლიზი ცნობილი ექიმი გახდება და უამრავ ხალხს განკურნავს; ალბათ მათაც, ვინც ასეთ რთულ დროს მათი ოჯახი შიმშილით სიკვდილისგან იხსნა. 

უამრავი პროდუქტი, ტელევიზორი, რომელიც მხოლოდ ტკბილ სიზმრებში ესიზმრებოდათ, უზარმაზარი დივანი – ეს ყველაფერი ამ სამი უსაყვარლესი გოგონასათვისაა, რომლებმაც ცხოვრების ყველა სიმწარე და შოკისმომგვრელი სიღატაკე საკუთარ თავზე გამოსცადეს; მაგრამ ოჯახისთვის ამ მრავალწლიანი ტანჯვისთვის მთავარი ჯილდო მატერიალური სიმდიდრე კი არა, ის სიყვარული და სიკეთეა, რომელიც მათ ჩვენმა ქველმოქმედმა ადამიანებმა აგრძნობინეს. 

https://chernovetskyifund.ge/ge/projects/668-elbakidze

„ამოვისუნთქეთ! უკეთესობისკენ ცვლილებები გვაქვს და იმედი, რომ ყველაფერი კარგად იქნება. უფალი გფარავდეთ!“ – ლელა სიხარულს ვეღარ მალავს. მას ახლა საყრდენად მეგობრების მთელი ლაშქარი და ჩერნოვეცკის ფონდი ჰყავს, მათთან ერთად კი ნებისმიერი ბრძოლა გადარჩენისთვის წარმატებისთვის არის განწირული! 

მეგობრებო, მოდი მადლობა გადავუხადოთ უფალს წყალობისთვის და იმ ნათელი სიხარულისთვის, რომელიც მოძმისათვის ჩვენი დოვლათის გაზიარებით გვეძლევა! ყოველი კეთილი საქმით ჩვენ უფალს ვუახლოვდებით და მთელი ჩვენი ადამიანური ძალებით განვადიდებთ მას! 

– ლელა, მოგვიყევით, როგორ შეიცვალა თქვენი ცხოვრება თქვენ შესახებ პოსტის გამოქვეყნების შემდეგ? 

ლელა: ჩვენი ცხოვრება ყველანაირად შეიცვალა. მორალური მხარდაჭერა – თქვენი პოსტის წყალობით ბევრი მეგობარი შევიძინეთ; ტელეფონი დღემდე არ ჩერდება. მარტო არ ვართ, ეს კი მომავლის იმედს გვაძლევს. უღრმესი მადლობა თქვენ! და რა თქმა უნდა, თქვენი დახმარება… წარმოდგენაც კი არ გაქვთ, რას ნიშნავს დედისთვის შვილების სახეზე ღიმილის დანახვა. როცა ტელევიზორი მოგვიტანეთ, სიხარულისგან ლამის ჭერამდე დახტოდნენ… და როგორ იღიმოდნენ ძილში, როცა პირველად დაიძინეს დივანზე, იატაკის ნაცვლად?! (ლელას თვალებზე ცრემლები მოადგა.) ჩვენი პატარა ოთახი ისე შეიცვალა… საკვებისა და ჭურჭლის ჩანთებში ჩალაგება აღარ გვიწევს, რადგან ახლა მათი ადგილი ჩვენს ახალ სამზარეულოს კარადაშია. თქვენთვის და თქვენი მკითხველებისთვის მადლობის თქმით არასოდეს დავიღლები. დიდი მადლობა, თქვენ წინაშე ქედს ვიხრი! ღმერთი იყოს თქვენი მფარველი!

– ლელა, ახალი მეგობრებიდან ვინმეს განსაკუთრებით ხომ არ აღნიშნავდით? მათი სახელები თუ გახსოვთ? 

ლელა: მინდა მადლობა ყველას გადავხადო, გამონაკლისის გარეშე, ვინც ასე თუ ისე, ჩვენი ამბის წაკითხვის შემდეგ, უყურადღებოდ არ დაგვტოვა. თქვენთვის ყოველთვის ვილოცებ! მინდა განსაკუთრებით მაგდა აღვნიშნო, რომელმაც თავის მეგობართან, ნინოსთან ერთად გვინახულა; უამრავი საჩუქარი მოგვიტანეს, წასვლის წინ კი მაგდამ თავისი ტელეფონის ნომერი დატოვა და მთხოვა, როგორც კი რამე დაგჭირდებათ, პირდაპირ მე დამიკავშირდითო. მინდა აღვნიშნო ცნობილი ტელეკომპანიის თანამშრომლებიც, რომლებმაც პატარა მარის საჩუქარი გაუკეთეს – დიდი ხნის ნანატრი გორგოლაჭები აჩუქეს. ასევე, მინდა მადლობა გადავუხადო ნაძალადევის რაიონის ერთ-ერთი სკოლის მასწავლებელს და ბავშვებს, რომელმაც ჩვენ შესახებ პოსტი წაიკითხეს და დახმარება გადაწყვიტეს. მათი ვიზიტი ჩვენთვის ნამდვილ დღესასწაულად იქცა. ღმერთო, მახსოვს, არასოდეს დამავიწყდება და არასოდეს დავიღლები მადლობის თქმით მათთვის, ვინც მხარი დაგვიჭირა და რა თქმა უნდა, განსაკუთრებული მადლობა ფონდს! თქვენ გარეშე არაფერი მოხდებოდა. დიდი მადლობა!

– თქვენს გასაჭირს ადგილობრივი ხელისუფლება თუ გამოეხმაურა? ჩვენს პოსტზე რაიმე რეაგირება თუ მოახდინეს? 

ლელა: ადგილობრივი ხელისუფლება მანამდეც მეხმარებოდა; ისინი ბინის ქირის ნაწილს გვიხდიან და რა თქმა უნდა, თქვენი პოსტის გამოქვეყნების შემდეგაც დამეხმარნენ – სურსათის შეკვრა მოგვიტანეს. 

– რას ნიშნავს ეს დახმარება და მხარდაჭერა პირადად თქვენთვის?

ლელა: ჩვენი ცხოვრების ალბათ ყველაზე რთულ დროს სწორედ ამ დახმარებისა და მხარდაჭერის წყალობით გადავრჩით. სოციალური დახმარება შეგვიჩერეს და საარსებო წყაროს გარეშე დავრჩით, ფაქტობრივად შიმშილით სიკვდილისთვის განწირულები; მაგრამ თქვენი მხარდაჭერის წყალობით არა მხოლოდ გადავრჩით (ამდენი სურსათი დიდი ხანია აღარ გვინახავს), არამედ ჩვენი ცხოვრების პირობებიც შეიცვალა. პირველი საჭირო ავეჯი და ბავშვების მთავარი სიხარული – ტელევიზორი გვაქვს; აღარაფერს ვამბობ სათამაშოებზე, ტკბილეულზე და სხვა საჩუქრებზე. ამოვისუნთქეთ! უკეთესობისკენ ცვლილებები გვაქვს და იმედი, რომ ყველაფერი კარგად იქნება. უფალი გფარავდეთ!

– ბავშვებო, თქვენ რა საჩუქრები მოგეწონათ ყველაზე მეტად?

ეკატერინე (9 წლის): (საუბარში პირველი ერთვება.) ტელევიზორი – ეს ჩემი ყველაზე დიდი ოცნება იყო! 

– და რის ყურება გიყვარს?

ეკატერინე: ყველაფერს ვუყურებ, მაგრამ ყველაზე მეტად მულტფილმები მიყვარს.

– კიდევ რა მოგეწონა?

ეკატერინე: ნაირ-ნაირი ფანქრები, საღებავები და ფლომასტერები. 

– რის ხატვა გიყვარს?

ეკატერინე: ნატურმორტების. ჯერ ფანტაზიით ვქმნი, მერე ვხატავ.

– საყვარელი მხატვრები თუ გყავს?

ეკატერინე: დიახ!  ნიკო ფიროსმანი. ვოცნებობ მეც მხატვარი გავხდე. თქვენთვის საჩუქარს ვხატავ და ასევე, მინდა ყველაფრისთვის მადლობა გადაგიხადოთ.

ლიზი (11 წლის): მე კი დივანზე ჯდომა და ტელევიზორის ყურება მიყვარს, განსაკუთრებით ისტორიები ჰარი პოტერის შესახებ… და ბევრი სხვა საგანმანათლებლო გადაცემაც. 

– ლიზი, ეკატერინეს უნდა მხატვარი გახდეს. შენ ვინ გინდა გამოხვიდე?

ლიზი: ახლა ვცდილობ კარგად ვისწავლო, რომ ექიმი გავხდე და ხალხს დავეხმარო. დიდი მადლობა იმისთვის, რომ ასე ეხმარებით ყველას!

– რაზე ოცნებობ? 

ლიზი: ვოცნებობ ოდესმე საკუთარი ოთახი მქონდეს, სადაც წიგნების თაროები და ლამაზი, სარკიანი კომოდი იქნება…

(ჩვენთან პატარა მარი მორბის.)

მარი (5 წლის): დიდი მადლობა! გორგოლაჭები, ტელევიზორი და რბილი სათამაშოები ძალიან მომწონს… (გარბის და მაშინვე უკან ბრუნდება.) ტკბილეულიც… და კიდევ, ტანვარჯიშზეც ვივლი… (ისევ გარბის.)

– იქნებ კიდევ გაქვთ რაიმე პრობლემა, რომლის გადაჭრაში დახმარებაც ჩვენს მკითხველებს შეუძლიათ?

ლელა: ჩვენთვის იმდენი გააკეთეთ, დღემდე ძლივს ვიჯერებ, რომ ეს მე შემემთხვა. რა თქმა უნდა, ჩვენი ყველაზე დიდი პრობლემა საცხოვრებელია. იჯარის ხელშეკრულების ვადა სექტემბრამდეა, მერე კი… ამაზე ფიქრიც კი არ მინდა. ასევე, პატარა მაგიდის გაზქურა გვაქვს, რომელიც დროებით გვათხოვეს და როცა პატრონს დავუბრუნებთ, ცხელი საკვების გარეშე დავრჩებით… მაგრამ ყველაზე მთავარი, რისი თქმაც თქვენთვის მინდა, – დიდი მადლობა! თქვენს წინაშე ქედს ვიხდი და მადლობას გიხდით! თქვენ და ყველა ის კეთილი ხალხი, რომლებიც თქვენ გააერთიანეთ, ჭეშმარიტად კეთილშობილურ საქმეს აკეთებთ და რაც მთავარია, ადამიანს ისეთ რთულ დროს აძლევთ იმედს, როცა ის უკვე დაკარგულია. 

მინდა კიდევ ერთხელ გადავუხადო ყველას მადლობა! უფალი იყოს თქვენი მწყალობელი! 

***

მეგობრებო, დიდი მადლობა ყველას, ვინც ელბაქიძეების ოჯახს დაეხმარა! იმედი მაქვს, ამ მშვენიერ ოჯახს კიდევ არაერთხელ დავუჭერთ მხარს, რადგან მათ პრობლემები ჯერ კიდევ აქვთ. მათი მძიმე საცხოვრებელი პირობების შემსუბუქება ჩვენ შეგვიძლია. ოჯახს გაზქურა ესაჭირობა, რომ ცხელი საკვების გარეშე არ დარჩნენ. მათ ნებისმიერი დახმარება გაახარებთ.

ერთად, ჩვენ ბევრი ღვთისმოსაწონი საქმის კეთებას ვახერხებთ, მაგრამ ამის მიუხედავად, გვინდა კიდევ ერთხელ მივმართოთ ყველას: წაიკითხეთ ჩვენი პოსტები, მოუყევით მათ შესახებ თქვენს მეგობრებს; სხვების გასაჭირს გვერდს ნუ აუვლით, რადგან ამ ცხოვრებაში სამი ჭეშმარიტად ღირსეული საქმე არსებობს და ეს არ არის „ხის დარგვა, სახლის აშენება და ბავშვის აღზრდა“. ეს არის: პირველი – იმის დახმარება, ვისაც დახმარება სჭირდება, მეორე – იმის დაცვა, ვინც დაუცველია და ყველაზე მთავარი – იმედის მიცემა მისთვის, ვისაც ის დაკარგული აქვს! 

ხოლო თუკი გიმძიმთ ყოფითი სირთულეებისა და გადაუჭრელი საკითხების გამო, რამდენიმე წამით გადაიტანეთ თქვენი ყურადღება ჩვენ FB პოსტებზე; ან უმჯობესია, დაურეკოთ ჩვენს ნებისმიერ ბენეფიციარს და ყველა თქვენი პრობლემა უმნიშვნელოდ მოგეჩვენებათ იმათთან შედარებით, ვისაც მისი ცხოვრების ყველაზე მძიმე მომენტში დაეხმარეთ. 

მათ პრობლემებთან შედარებით ჩვენი პრობლემები არაფერია! აი, ნამდვილი გაჭირვება! ის თქვენ წინაშეა! უფალს მადლობა შესწირეთ იმისთვის, რაც გაგაჩნიათ! თქვენ უბედნიერესი ადამიანი ხართ! გახსოვდეთ ეს და დაეხმარეთ გაჭირვებულებს!

სამწუხაროდ, ამ და კიდევ უამრავი სხვა ოჯახის პრობლემები არ დასრულებულა, ამიტომ დროდადრო დაათვალიერეთ ხოლმე ამ საბრალო ხალხის ისტორიები ჩვენს ვებ-გვერდზე და ესაუბრეთ მათ. ყოველ ჯერზე, როცა მორიგი უბედური ადამიანის ნომერს აკრეფთ, თქვენ აუცილებლად იგრძნობთ უფლის კურთხევას! აუცილებლად! გთხოვთ, განაგრძოთ ამ ოჯახების დახმარება. სწორედ ეს არის საუკეთესო ღვთისმსახურება!

თქვენი სიკეთე – ეს არის შესაძლებლობა, რომ თავადაც ყველაფერში ბედნიერი იყოთ!

კიდევ ერთხელ, დიდი მადლობა თითოეულ თქვენგანს, მეგობრებო!

ჩვენი ფონდის ანგარიშია:

#GE15TB7194336080100003

#GE42LB0115113036665000

#GE64BG0000000470458000.

(დანიშნულება: ელბაქიძეების ოჯახი).

თანხის გადმორიცხვა შეგიძლიათ ჩვენი ვებ-გვერდის მეშვეობითაც: https://chernovetskyifund.ge/ge/projects/668-elbakidze

თანხის ჩარიცხვა ასევე შესაძლებელია OPPA, TBCpay, ExpressPay ტერმინალებიდან. ქვეთავში “ქველმოქმედება“ მოძებნეთ ჩვენი ფონდი (ფონდის დამატებით უფლება-მოვალეობებს შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus). 

დაფიქრდით იმაზე, რომ ჩვენ სწორედ გაჭირვებულთა დახმარებით და მათი ტკივილის გაზიარებით ვზრუნავთ საკუთარ სულზე და ვუახლოვდებით უფალს!

ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს – 0901 200 270

თარიღი
სახელი
თანხა
სტატუსი
2021 იან 14
დივანი
400.00₾
2021 იან 14
ტელევიზორი
420.00₾
2021 თებ 17
სამზარეულოს კარადა
270.00₾
2021 თებ 26
ფონდის ზედნადები ხარჯები
370.00₾
2021 მარ 04
მაგიდა და სკამები
380.00₾
2021 მარ 31
პროდუქტები
105.00₾

სულ ხარჯები:

1945.00₾

დარჩა:

0.05₾
შემოწირულობის გაღება
თანხა
მანანა ქამადაძე
04.04.2021 20:00:00
₾2.00
გობაძე ლაშა
04.04.2021 20:00:00
₾10.00
მაკა გაგუა
04.04.2021 20:00:00
₾10.00
დავით გაროზაშვილი
04.04.2021 20:00:00
₾3.00
ქებურია კახაბერ
04.04.2021 20:00:00
₾7.00
ხუციშვილი გიორგი
03.04.2021 20:00:00
₾3.00
გიორგი სომხიშვილი
03.04.2021 20:00:00
₾15.00
ბუკია ირაკლი
02.04.2021 20:00:00
₾2.00
ზურაბ შაიშმელაშვილი
01.04.2021 20:00:00
₾1.00
Kazuo Takeshi
27.03.2021 17:21:03
₾50.00
ნინო ჩხიკვაძე
24.03.2021 20:00:00
₾1.70
კეთილი გული
03.03.2021 16:10:52
₾10.00
მარინე მამულია
02.03.2021 20:00:00
₾5.00
ზუხბაია ალექსი
22.02.2021 20:00:00
₾50.00
ზუხბაია ალექსი
18.02.2021 20:00:00
₾50.00
ზუხბაია ალექსი
16.02.2021 20:00:00
₾50.00
აზამ ასლანი
23.01.2021 20:00:00
₾50.00
ზურაბ შაიშმელაშვილი
20.01.2021 20:00:00
₾1.00
ირაკლი გაბაიძე
20.01.2021 20:00:00
₾10.00
თურმანიძე გიორგი
17.01.2021 20:00:00
₾10.00

შემოწირულია:

₾1,945.05

122 დონორი

აირჩიეთ თანხა:

Გადახდის საშუალება:

გამოწერა:

შემოწირულია:

₾1,945.05

122 დონორი

დასრულებული!

მათ ძალიან სასწრაფოდ სჭირდებათ თქვენი დახმარება