ყველა კაცი ადამიანი არაა! მითუმეტეს ყველას არ აქვს უფლება იყოს მშობელი. ეს ულამაზესი გოგონა, სამი თვის რომ იყო, მამამ სახლიდან გააგდო. ლიზი და მისი დედიკო ქუჩაში დარჩნენ, უსახლკაროდ და უპუროდ. ყველა კარზე აკაკუნებდნენ, პურის ნაჭერს ითხოვდნენ. ღვთის ნებით, კეთილმა ქალმა შეიფარა. ლიზის და თეონას ისტორია სავალალოდ დასრულდებოდა, მათ გზაზე, შემთხვევით ღვთისნიერი ადამიანი – გივი რომ არ გამოჩენილიყო.

ეს ცქვიტიშვილების ოჯახის სახლია. და აქ, ადამიანები ცხოვრობენ: მამა ოთარი, დედა ნათია და მათი ორი პატარა ბიჭუნა – სამი წლის გაბრიელი და ერთი წლის ოთარი. აგვისტოში კი, ოჯახის ახალი წევრი, ნანატრი გოგონა გაჩნდება. სად უნდა დააწვინონ? რა უნდა ჩააცვან? რა უნდა აჭამონ? დედამ, ნათიამ, ჯერჯერობით ამ ელემენტარულ კითხვებზე პასუხი არ იცის. „ორი ხომ გამოვკვებე, მესამე შვილსაც გამაზრდევინებს უფალი,“ – ამბობს ის.

„ნუთუ ასე ხდება: რომ მშია – მუცელი მტკივა, რომ შევჭამ, მაინც მტკივა? – მეკითხება ნიკა და გულის ტკივილით ამატებს: – ალბათ იმიტომ, რომ ყოველდღე არ მაქვს საჭმელი.“ მეშინია, ვკითხო ბიჭუნას, მერამდენე დღეა, არაფერი უჭამია. ისევ ნიკამ დაარღვია მძიმე სიჩუმე: „ბოლოს როდის ვჭამე კანფეტი, აღარც კი მახსოვს.“

ამ დანგრეული სახლის კედლები ზაფხულშიც ვერ თბება, სული გეყინება მის სიახლოვეს. იქიდან მუდამ კვნესა და გოდება ისმის. ამ დაწყევლილ სახლში ხუთნი ცხოვრობენ: ოთხი და და მათი საერთო „ბავშვი“ – 29 წლის გიორგი. უფრო სწორად, იქ კი არ ცხოვრობენ, იტანჯებიან. ამ დაწყევლილი სახლის არცერთ ბინადარს, ცხოვრებაში არ გაუმართლა. ისინი, ერთდროულად მკვდრებიც და ცოცხლებიც არიან…

“ჩემს ოჯახს ძალიან უჭირს. დედა სულ მარტოა ამდენი პრობლემის წინაშე. მინდა, მოვითმინო შიმშილი, სიცივე… და იმ ყველაფრის გარეშე ცხოვრება ვისწავლო, რაც არ მაქვს, თუმცა აუცილებელია არსებობისთვის… მეუბნებიან, რომ ნაადრევად გავიზარდე, რადგან ასე ვიბრძვი… მაგრამ, რა ვქნა?! არ მინდა, დედა უფრო მეტად შევაწუხო… ერთხელ, როდესაც უფრო პატარა ვიყავი, შიმშილისგან ხმამაღლა რომ არ მეტირა, პირზე სკოჩი გადავიკარი… ვიფიქრე, ასე, ჩემს ხმას არავინ გაიგებდა…“ – გული მოგვიკლა საოცრად უჭკვიანესი გოგონას, ნათიას ამ სიტყვებმა. ღმერთო, ნუთუ შეიძლება, ჩემს საქართველოში მოზარდები ასეთ თემებზე საუბრობდნენ?! მათ ხომ ყველაფერი უნდა ჰქონდეთ ნორმალური ცხოვრებისათვის?!

შენობა, რომელიც უნდა დაინგრეს… მალე, ის საერთოდ აღარ იარსებებს. შესაძლოა, მისმა ბინადრებმაც აღარ იარსებონ. მათ არსაით აქვთ გასაქცევი, არავინ ელის. კაციშვილი არ უდგას მხარში. რამე რომც დაემართოთ, ძალიან გვიან თუ შეიტყობს ვინმე. ალბათ მაშინ, როდესაც სოციალური დახმარების ჩარიცხვის დღეს, ნათია აღარ მივა მაღაზიაში ვალის გადასახდელად.