შეხედეთ ამ ანგელოზ გოგონას, როგორი ცხარე ცრემლებით ტირის. გგონიათ, სათამაშო ძირს დაუვარდა ან კანფეტი უნდა და ამის გამო ტირის? ეჰ, ნეტა მართლა ასე იყოს. გოგონა იმის გამო ტირის, რომ ბოთლში რძე გაუთავდა და კიდევ შია. დიახ, კიდევ შია, მაგრამ… ღმერთო, როგორი ძნელია ამ სიტყვების დაწერა, მაგრამ სიტყვები საჭირო არც არის, რადგან ეს კადრები ყველა სათქმელზე მეტს ამბობს. ეს მანუკიანების მრავალშვილიანი ოჯახია. შვიდი მცირეწლოვანი ბავშვი… შვიდი პატარა ანგელოზი, უფლის მიერ დედამიწაზე მოვლენილი. შვიდი ბავშვის სევდიანი თვალები… რატომ? რატომ? დედამიწა, როგორ ითმენ ამდენ უსამართლობას?! ზოგს ყველაფერი იმდენად ბევრი აქვს, რომ სიხარულის შეგრძნებაც კი აქვთ დაკარგული. ზოგი ადამიანი კი მხოლოდ იმაზე ოცნებობს, რომ თბილი საწოლი ჰქონდეს. კეთილო ადამიანებო, ამ ბავშვების მთავარი ოცნება სათბურის გადახურვაა. იმ შემთხვევაში, თუ ამ მშრომელ ბავშვებს სათბური ექნებათ, მაშინ ოჯახისთვისაც მოიყვანენ პროდუქციას და მცირეოდენის გაყიდვასაც შეძლებენ. საარსებო წყარო გაუჩნდებათ მანუკიანებს და ვინ იცის, იქნებ ერთ დღეს ამ ბავშვებიდან რომელიმე ისეთი მეწარმე გამოვიდეს, რომ თავად დაეხმაროს გაჭირვებულ ბავშვებს. თუმცა მანამდე ჯერ ჩვენ უნდა გავუწოდოთ მანუკიანებს დახმარების ხელი. ეს ანგელოზი ბავშვები ამ სიკეთეს არასდროს დაგვივიწყებენ. და მერე, როცა მრავალი წელი გავა და ჩვენ სადღაც ზემოთ, სხვა სამყაროში, უფლის წინაშე წარვდგებით, მამა ღმერთი სასუფევლის კარს გაგვიღებს და იმ წამიდან მარადიულად უფლის მფარველობის ქვეშ ვიქნებით…

დედა, მისი დაავადებული შვილები და მეუღლე სიკვდილის პირას არიან! წამლების ყიდვის საშუალების არქონა და ბავშვების სკოლაში დამცირება! მეგობრებო, უფალი გვაძლევს შესაძლებლობას, გული და სული გავუხსნათ მას! ვაკეთოთ სიკეთე და ჩვენს თანამემამულეებს დავეხმაროთ: დიდსა თუ პატარას, ვისაც მთელი თავისი ცხოვრების განმავლობაში ერთი ბედნიერი დღეც კი არ ახსოვს. ყელში ბურთი მეჩხირება. აქ სიტყვები ზედმეტია.

ხუთ კვადრატულ მეტრში, ბნელ ოთახში, ჟანგიან საწოლს მიჯაჭვულია ირმა და იტანჯება… ქალს არც ქმარი, არც შვილები ჰყავს. დედ-მამაც დაეღუპა. დიახ, ასე სრულიად მარტოა საბრალო ქალი და საწოლიდან ადგომა წყლის დასალევადაც კი არ შეუძლია. ირმა სრულიად ჯანმრთელი იყო, თუმცა, საყვარელი დედის გარდაცვალებამ მასზე ისე იმოქმედა, რომ ვერაგი დაავადება განუვითარდა. ქალს გადაადგილების პრობლემები ჯერ კიდევ 2009 წლიდან შეექმნა. თუმცა, უფულობის გამო, ექიმთან ვერ მივიდა. საბრალო ირმას ჯანმრთელობის მდგომარეობა დედის გარდაცვალების შემდეგ დამძიმდა. 2019 წელს კი, საბრალო ქალს, გაფანტული სკლეროზის დიაგნოზი დაუსვეს ექიმებმა. 

გული დაგეწვებათ, როდესაც გაიგებთ, რა შეემთხვა ამ ახალგაზრდა ქალს: ირმა ჯანმრთელობას არასდროს უჩიოდა, ძიძად მუშაობდა. ერთ ავბედით დღეს ჩვეულებისამებრ დაიძინა, მაგრამ, რომ გაიღვიძა, განძრევა ვეღარ შეძლო. დამბლა დაეცა. საბრალო! 9 თვის განმავლობაში ქალი საწოლს იყო მიჯაჭვული. ლამის კივილი დაეწყო საშინელი ტკივილისა და უძლურებისგან… ექიმებმა სპონდილოზი – ხერხემლის დაზიანება დაუდგინეს. მისმა მეუღლემ ყველაფერი გაყიდა, რომ ოპერაცია გაეკეთებინა მისთვის. ქალის ცხოვრება დაუსრულებელ ტანჯვად და ტკივილად არის ქცეული, მამაკაცმა კი მთელი ცხოვრება მიუძღვნა მას. ღმერთმა ირმას არა მხოლოდ მძიმე განსაცდელი, არამედ მფარველი ანგელოზიც გამოუგზავნა — მეუღლე, ავთანდილი. მისი თავგანწირვა მართლაც პატივისცემას იმსახურებს. საწოლზე მიჯაჭვული, მძიმედ დაავადებული მეუღლის მოვლა, წამლების დაუსრულებლად მიღება, რეაბილიტაცია, უძილო ღამეები… უკვე ოთხი წელიწადია გრძელდება ასე. უსაზღვროა მისი სიყვარულის ძალა, როგორც ჩანს… ამჟამად, ოთახის ოთხი კედლით შემოიფარგლება ირმას სამყარო. მაგრამ, თუ დაეხმარებით, შესაძლებელია, ყველაფერი შეიცვალოს! ქალის მდგომარეობა რომ შემსუბუქდეს, აუცილებლად სჭირდება გამოკვლევების ჩატარება და დამხმარე თერაპია ძვირადღირებული მედიკამენტებით. სიარული რომ შეძლოს, რეგულარულ რეაბილიტაციას საჭიროებს. ირმას შეუძლია ტკივილის გარეშე ცხოვრება. აჩუქე იმედი მას!

როდესაც ოთარი და ციური შეუღლდნენ, ბევრჯერ წარმოიდგენდნენ ხოლმე საკუთარ თავს 40 წლის შემდეგ და მხიარულად კისკისებდნენ. ახალდაქორწინებული წყვილი სიბერეში საკუთარ თავს ხედავდა თბილ სახლში, ცხელი ჩაის ფინჯნით, ბევრი შვილითა და შვილიშვილით გარშემორტყმულს. ტკბილ სიბერეზე ოცნებობდნენ, ცხოვრების უკუღმართობამ კი სულ სხვანაირად დაატრიალა ამ ცოლ-ქმრის ბედი. მოემზადეთ, რასაც ახლა გიამბობთ, სულს აგიტირებთ!

კეთილო ადამიანებო, ნარეკისა და მისი საბრალო დედის ერთადერთი იმედი ახლა მხოლოდ თქვენ ხართ. დედა-შვილი ნამდვილი გმირები არიან! ყველასგან დავიწყებული გმირები! თუმცა, არა! ჩვენ მათ არ დავივიწყებთ. ჩვენ მათ არ მივატოვებთ გასაჭირში! ღვთისნიერო ადამიანებო, მხოლოდ თქვენი გულისხმიერებით არის შესაძლებელი, რომ ამ დედა-შვილის ისტორიის სევდიანი ფურცლები გადავფურცლოთ და ახალი ისტორია დავწეროთ მათთვის! სიკეთეს და სიყვარულს ხომ სასწაულების მოხდენა შეუძლია!