მარია: ისეთი სიცხეა, სუნთქვა მიჭირს. სამამულო ომი გამოვიარე, ვიბრძოდი, სანგარშიც ვიმალებოდი, მაგრამ მაშინ ამტანი ვიყავი. როცა ახალგაზრდა ხარ, არაფერი გაშინებს. ადრე ყველაფრის მოთმენა შემეძლო, ახლა კი სიცხისგან ტირილი მინდება.

- ეს ხომ ადვილად მოგვარებადია?

მარია: ჩვენთვის პენსიონერებისთვის ყველაფერი ძალიან ძნელად მისაღწევია. თუ წამლებისთვის ფული გვრჩება - ეს უკვე დიდი მიღწევაა. მაგრამ თუ ჩემთვის „სიგრილეს“ მოიტანთ - მე უბედნიერესი ვიქნები!

- იქნებ ვინტილატორის გარდა კიდევ რამე გინდათ?

მარია: კი, რამე გემრიელობაზე არ ვიტყოდი უარს. და წამლები მჭიდება - სხვა რაღა უნდა გვინდოდეს მოხუცებს? ზაფხულში რომ გრილოდეს, ზამტარში რომ თბილოდეს და რომ ვახსოვდეთ!