- ჟანა, კითხვის დასმა მინდოდა, მაგრამ ყველაფერი უკვე  წავიკითხე შენს ლამაზ და დიდრონ თვალებში... მოწყენილი ხარ?..

        ჟანა: დიახ, ძალიან მოვიწყინე... 

        - იქნებ დაგეხმარო, თუ გამანდობ, რა ხდება შენს გულში? 

        ჟანა: დედიკო სულ მეუბნებოდა, რომ გაიზრდები ველოსიპედს გიყიდიო. აი, გავიზარდე, მაგრამ ველოსიპედი მაინც არ მაქვს... მალე სკოლაში წავალ და ველოსიპედის ტარებაც კი არ ვიცი... არც სათამაშოები მაქვს, რომ გავერთო. 

         - დედიკოს ძალიან უნდა, რომ ყველა სურვილი აგისრულოს, მაგრამ ჯერჯერობით, ამის საშუალება არ აქვს. მაგრამ, დედიკო ისეთი კეთილია და კარგი, რომ რაღაცას აუცილებლად მოიფიქრებს და გაგახარებს... 

        ჟანა: ჩემი დედიკო ყველაზე კარგია, მაგრამ ვიცი საშუალება არ აქვს, შვიდი ბავშვის სურვილები რომ  აასრულოს... ამიტომ, დედიკოც მოწყენილია ხოლმე, მეც მოწყენილი ვარ და ჩემი და-ძმებიც... 

         - რა საჩუქარი გაგიხარდება ყველაზე მეტად? 

         ჟანა: გოგოს ველოსიპედი, ვარდისფერი ან იასამნისფერი... კიდე-ე-ე-ვ... ის, ყველანი ბედნიერები რომ  ვიქნებით ჩვენს სახლში... 

        - ჟანა, რა არის ბედნიერება? 

        ჯანა: ბედნიერება არის, როდესაც არავის შია. კიდე-ე-ე-ვ...  სახლში რომ არ ცივა ... 

        - ჟანა, ვფიქრობ, ჩვენს ქვეყანაში ბევრი კეთილი ადამიანია, რომელიც შენს გაბედნიერებას შეძლებს...