ბესო: სხვებს არ ვგავარ და ჩემი ცხოვრებაც უინტერესო იყო. ჩემს მაგივრად ყველაფერს დედაჩემი აკეთებს და თანაც, მთელი დღე წყეულ ეტლში მიწევდა ჯდომა. ახლა კი, ჩემს ცხოვრებას აზრი მიეცა. მიხარია დილით რომ ვიღვიძებ, კომპიუტერს ჩავრთავ ხოლმე, მთელი ჩემი სამყარო იქ არის. ფილმებს ვუყურებ, თამაშებიც არის, შემიძლია ვინმეს დაველაპარაკო! ისეთი ბედნიერი ვარ. თითქოს, უკვე აღარ ვარ ავად, თითქოს უკვე გამოვჯანმრთელდი!