ლია: ერთადერთი, რასაც ახლა ვგრძნობ, არის ტკივილი, სხვა არაფერი. დავიღალე... ყოველდღე ვფიქრობ, რომ ხვალ ამ ყველაფერს ვეღარ გავუძლებ, მაგრამ ღმერთი საპირისპიროს მიმტკიცებს. ხანდახან, ვეკითხები მას: „ღმერთო, რატომ არ მიგყავარ შენთან? ჩემს მეუღლესთან?“ მაგრამ, რადგან ცოცხალი ვარ, ესე იგი, ასეა საჭირო. განადგურებული ვარ სულიერადაც და ფიზიკურადაც. შემომხედეთ, რაღა დავრჩი! სარკეში ჩახედვისაც კი მეშინია. 45 წლის ასაკში საცოდავ არარაობად ვიქეცი.

ლია: არაფერი მინდა, არაფერი... უბრალოდ, ფეხზე რომ წამოვდგე და გამუდმებით ეს ტკივილი ვიგრძნო. ის შიგნიდან მჭამს! მატერიალური აღარაფერი მაინტერესებს, მხოლოდ ჯანმრთელობა მინდა. პირველ რიგში, ექიმთან უნდა მივიდე, შემდეგ ვიმკურნალო. ვითხოვ თქვენს მხარდაჭერას იმისთვის, რომ კვლავ ფეხზე დავდგე და ეს ბორბლები თავიდან მოვიშორო. მიშველეთ!