ციალა: დიაბეტის გამო, მეხსიერება ძალიან დამიქვეითდა... მხოლოდ ის მახსოვს, რომ ობოლი ვიყავი. მახსოვს, როგორ გარდაიცვალა მამაჩემი, როგორ დავმარხე დედა, მეუღლე, ძმა და მისი შვილი. მახსოვს, ჩემს შვილს, ახალგაზრდა გოგოს სიმსივნე რომ აღმოაჩნდა და მკერდი მოჰკვეთეს... ახლა კი, მეც ასეთ დღეში ვარ! და თანაც, ასეთ საშინელ სიღატაკეში!
ციალა: ალბათ, მაქვს, მაგრამ ისეთი ვერაგია ჩემი დაავადება, ყველაფერი მავიწყდება. უფრო სწორად, ყველაფერი კარგი, რაც იყო ჩემს ცხოვრებაში. ხანდახან ვფიქრობ, იქნებ, არც ყოფილა? მახსოვს...