გოგონა, რომელიც მხოლოდ შორიდან უყურებს სხვების ნორმალურ ცხოვრებას

პატარა ანა-მარიას არაფერი აქვს. დედას და მამას იმდენად უჭირთ, რომ ზოგჯერ, პურსაც კი ვერ ყიდულობენ. გოგონა კი, მხოლოდ სხვების ხელში ხედავს ლამაზ ნივთებს და გემრიელობებს. ძველ რკინის საწოლზე სძინავს, რომელიც მოუხერხებელია, სცივა...  როდესაც ანა-მარიამ ნამდვილი პატარა საწოლი დაინახა, საზღვარი არ ჰქონდა მის გულის ტკივილს! თვალებიდან ცხარე ცრემლები წასკდა, რომელიც მის სათუთ კანს და დედის გულს წვავდა. ანა-მარიამ ისიც ახლახან გაიგო, რომ გოგონებს ლამაზი სათამაშოები და თოჯინები აქვთ, როდესაც ქუჩაში დაინახა, რომ მეზობელ ბავშვებს ოქროსთმიანი პრინცესა ეჭირათ ხელში. ძლივს აუხსნა დედიკოს, რომ მასაც უნდოდა „პატარა გოგონა, გრძელი თმით - რომ ითამაშოს“, დედამ კი, ისევ ტირილი დაიწყო და თქვა: „საშუალება არ მაქვს “.

მაგრამ ჩვენ ხომ, გვაქვს საშუალება? ჩვენ შეგვიძლია, ამ პატარა თვალცრემლიანი ანგელოზის სურვილები რომ ავასრულოთ და კიდევ ერთი პატარა გავახაროთ!

(დანიშნულება: ანა-მარია ოზაშვილი)