ლიზი: იმიტომ, რომ ჩემს ძმებს აქვთ „ცებერალური“, არა, ცერებრალური დამბლა. იცით, ეს ცუდი რაღაცაა. გულიც სტკივათ და თავიც.

ლიზი: არა, უბრალოდ ასე გამომდის. მეცადინეობაც არ გამომდის.

ლიზი: მე ძალიან მინდა ბარბის თოჯინების სახლი. იქ ყველაფერი ისეთი პატარაა და საყვარელი. პატარა დივანი, პიანინო და საწოლი. ბავშვებს ძალიან გაუკვირდებოდათ, ასეთი ძვირადღირებული სათამაშო რომ მქონდეს. და კიდევ, ძალიან გაუკვირდებათ, ახალი თმის სამაგრებით და ახალი კაბით თუ დამინახავენ.

ლიზი: დეიდა, გაღიმებას ასე მალე ვერ შევძლებ. ჩემი ძამიკოები ძალიან ცუდად არიან. შეგიძლიათ მათ დაეხმაროთ? მაშინ შევძლებ მხიარული რომ ვიყო.