ამ ოჯახში ავად არის სამივე შვილი. იშვიათი გენეტიკური დაავადება აქვთ. დავეხმაროთ მათ ამ ვერაგი დაავადების დამარცხებაში!

კეთილო ადამიანო, დაუყოვნებლივ გააზიარე ეს პოსტი! დაეხმარე შენს მეგობრებსაც მონაწილეობა მიიღონ ღვთისნიერ საქმეში!

 გენეტიკურმა დაავადებამ, რომლისგანაც საშველი არ არის, დაისადგურა ამ ოჯახში. 

ტკივილი, გაუსაძლისი ტანჯვა და სიკვდილი - ეს არის მათი ცხოვრების სცენარი. ამ დაავდებით სამი „ბავშვი“ იტანჯება და ის მათ სიცოცხლეს ართმევს! უფროსი შვილი, 29 წლის ზაქრო წლებია ვერ დგება საწოლიდან, 22 წლის ანას, გაჭირვებით, მაგრამ ჯერჯერობით, გადაადგილება შეუძლია. მთელი დღის განმავლობაში სკამზე ზის, ხმას არ იღებს, მერე კი მოულოდნელად კივილს იწყებს, ხელებს იშენს თავში. დედა ვერ ხვდება, რა ელანდება მას. ერთი წლის წინ, ჯერ კიდევ ჰქონდა იმედი, რომ დაავადება გვერდს აუვლიდა მის უმცროს შვილს, მაგრამ მასაც უკვე ასტკივდა ზურგი და სიარულიც უჭირს. თამარი მალე იღლება. რა უნდა ქნას საბრალო დედამ? კიდევ რამდენ ხანს გაუძლებს მისი გული საკუთარი შვილების ტანჯვის ყურებას?

 ინგა: 16 წლის ვიყავი, ზაქრო რომ შემეძინა! თავადაც ბავშვი ვიყავი, დედა რომ გავხდი! იცით, რა ბედნიერი ვიყავი?! მეგონა, რომ გაიზრდებოდა და და-ძმასავით ვიქნებოდით... ახალგაზრდა ბებია ვიქნებოდი! მაგრამ, ჩემს ოცნებებს არ ეწერა ახდენა.

 - როდის მიხვდით, რომ ზაქროს პრობლემები ჰქონდა?

 ინგა: ვერ დადიოდა... ვერ ლაპარაკობდა, მეგონა, რომ განვითარებაში ჰქონდა ჩამორჩენა. სამ წლამდე ხელით დამყავდა. მერე ზაქრომ პირველი ნაბიჯების გადადგმა დაიწყო, დედა დამიძახა. იცით, რა ჭკვიანი ბავშვი იყო? ლექსებს ამბობდა, მღეროდა. სკოლაშიც კი დადიოდა. მეგონა, რომ უფრო გაიხსნებოდა თანატოლებთან. მაგრამ, ჩემმა საბრალო ბიჭმა სულ რამდენიმე დღე იარა სკოლაში, მერე კი, დირექტორმა გამომიძახა და მითხრა, რომ ბავშვები დასცინოდნენ ჩემს საბრალო ბიჭს, ის კი ტიროდა.

 - საბრალო ბავშვი. არ გიცდიათ, სპეცსკოლაში რომ მიგეყვანათ?

 ინგა: გზის ფული არ გვქონდა. სოფელში ვცხოვრობთ და იმის საშუალებაც არ იყო, კვირაში რამდენიმე დღე მაინც რომ გვეტარებინა. სანამ გავარკვიეთ, რა სჭირდა, ყველანაირი სახსრები ამოვწურეთ. 20 წლის წინ, გენეტიკური ანალიზების ჩატარება ძალიან ძვირი იყო და საკმაოდ რთულიც. მაშინ, სახელმწიფო პროგრამებიც არ არსებობდა. ყველაფერი ფასიანი იყო. ჩვენს ქვეყანაში ავადმყოფობის უფლება მხოლოდ მდიდრებს აქვთ, დანარჩენები კი სიკვდილისთვის ვართ განწირულები. და თუკი რამდენიმე ადამიანია ოჯახში ავად, ეს საერთოდ კატასტროფაა!

 - სამი შვილი გყავთ, იქნებ, რომელიმეს გვერდი აუარა ამ სენმა?

 ინგა: ღმერთს ვევედრებოდი, ვნატრობდი, ვოცნებობდი, ჩემი უმცროსი გოგო თამარი ჯანმრთელი რომ ყოფილიყო. მაგრამ, უკვე რამდენიმე წელია, შემზარავ ცვლილებებს ვატყობ. ზუსტად ასე დაეწყოთ ყველაფერი ზაქროს და ანას. ზაქროს მდგომარეობა ყველაზე მძიმეა. უკვე 8 წელია, ვერ დგება. ვერ ლაპარაკობს, მაგრამ გვაგებინებს, რამე თუ სტკივა. მთელი დღის განმავლობაში წევს და ერთ წერტილს უყურებს, თავს აქნევს და საშინელ ხმებს გამოსცემს. მიკვირს, ჩემი შვილების ასეთი ტანჯვის შემხედვარე, აქამდე ჭკუიდან როგორ არ შევიშალე.

 - ზოგადად როგორ იქცევა ანა?

 ინგა: მასაც უმძიმეს ფორმაში აქვს დაავადება. 5 წლამდე ვერც დადიოდა, ვერც ჯდებოდა. დაბადებისთანავე დაუზიანდა სმენა. ყველაფერთან ერთად, საერთოდ არ ესმის. ზაქრო ბავშვობაში მაინც ლაპარაკობდა, ანას კი ერთი სიტყვაც არ უთქვამს მთელი თავისი ცხოვრების განმავლობაში! ახლა დადის, მაგრამ სულ დევნა უნდა. აი, ახლა მშვიდად ზის, მერე კი უცებ ღრიალს იწყებს და ხელებს ირტყამს თავში. შეიძლება ცხვირ-პირი დაიმტვრიოს.

 - მესამე შვილის გაჩენის გადაწყვეტილება როგორ მიიღეთ?

 ინგა: ვაიმე! ვერც კი წარმოიდგენთ, რის ფასად დამიჯდა. თითქოს იცი, რომ ბავშვი განწირულია, მაგრამ რაღაცის იმედი მაინც გაქვს. ყველა მირჩევდა აბორტის გაკეთებას. მაგრამ მუცლად მყოფ შვილს ვერ მოვკლავდი. თამარსაც ეს დაავადება აღმოაჩნდა, მაგრამ იოლ ფორმაში. სკოლაშიც დადის და კარგადაც სწავლობს. სახლშიც მეხმარება, მაგრამ ძალიან მალე იღლება. ყველაფერი კარგად იყო, მაგრამ ერთი წლის წინ, ხერხემალი გაუმრუდდა, სიარული გაუჭირდა. თან, ველოსიპედიდან გადმოვარდა, ცხვირ-პირი დაიმტვრია და კიდევ უფრო გართულდა მდგომარეობა. ტვინის შერყევა ჰქონდა, კბილები ჩაემტვრა. მანამდე, თავის და-ძმას აჭმევდა კიდეც, ახლა კი ძალიან დარდობს და ამასაც ვეღარ აკეთებს. საკუთარ თავში ჩაიკეტა, არ გველაპარაკება. იცით, რა მითხრა ერთხელ? „ვიცი, რომ ზაქროს და ანას დავემსგავსები. ვიცი, რომ ასე, ტანჯვაში უნდა მოვკვდე.“ ამ სიტყვებმა გული მომიკლა.

 - ღმერთო ჩემო, ის ხომ, ამ ყველაფერს ხედავს და ესმის?! როგორ უმკლავდებით ასეთ მდგომარეობას?

 ინგა: ვერ გეტყვით. ჩემი მეუღლეც უნარშეზღუდულია, დაზიანებული აქვს ხერხემალი და ვერ მუშაობს. რამდენიმე წლის წინ, ინფარქტი გადაიტანა, ერთი წლის წინ კი - ინსულტი, ძლივს გადარჩა. ნამდვილ ჯოჯოხეთში ვცხოვრობთ! სახლიდან რამდენიმე წუთითაც კი არ შემიძლია გასვლა. ჩემი „ოჯახური ბედნიერების“ ტყვე ვარ. 16 წლის ასაკში დავკარგე ბავშვობა, არც ახალგაზრდობა მქონია და უკვე წარმომიდგენია, როგორი სიბერე მელის. ჯერ, სიბერემდე რა მაცოცხლებს? კიდევ რამდენ ხანს გავუძლებ, არ ვიცი.

 - თქვენი საარსებო წყარო რა არის, ინგა? 4 მძიმე ავადმყოფი ერთ ოჯახში, იმდენი მედიკამენტები სჭირდებათ, შეძლებული ოჯახიც ვერ გაუმკლავდება...

 ინგა: სოციალურ შემწეობას ვიღებთ - 500 ლარს, ბავშვების პენსიებს, თითოს 340 ლარი ერიცხება, მეუღლესაც პენსია აქვს - 175 ლარი. თითქოს, ჯამში არ არის პატარა თანხა, მაგრამ ბანკში იმხელა ვალები დაგვიგროვდა - თვეში ვიხდით 750 ლარს... 3 წელი კიდევ უნდა ვიხადოთ ასე. პროცენტის შემცირება ვთხოვე, ავუხსენი რატომ ვერ ვიხდი ამხელა თანხას, მაგრამ აზრი?! არავინ მისმენს. ეს თანხა კი ჩემი შვილებისთვის გამოვიტანე. ექიმებისთვის, მკურნალობისთვის, წამლებისთვის. კიდევ, ბეტონით პანდუსი დავასხით, ზაქრო ჰაერზე რომ გაგვეყვანა. მხოლოდ შენი იმედი მაქვს, ღმერთო! ნუ მიგვატოვებ!

 - უფალს რას სთხოვთ ხოლმე, ლოცვით რომ მიმრთავთ?

 ინგა: ახლა, მხოლოდ ერთს ვთხოვ, რომ ამ საშინელმა დაავადებამ ჩემს თამარს ნაკლები ზიანი მიაყენოს ვიდრე უფროს შვილებს. ვევედრები, ჩემს პატარა გოგოს მაინც აშოროს ეს ჯოჯოხეთი. საშუალება არ გამაჩნია, რომ კვლევები ჩავუტარო და ვუმკურნალო. ჩემი ერთადერთი იმედი თქვენ ხართ! ალბათ, ღმერთმა შეისმინა ჩემი ლოცვები და თქვენი თავი გამომიგზავნა! წამლებსა და პამპერსებზე თვეში 300 ლარი გვჭირდება. მერე, საჭმელი? რამდენი უნდა ვისესხო? კეთილ ადამიანებს როდემდე ვუყურო ხელებში?

 რთული წარმოსადგენია, რამხელა ტკივილი და უბედურება გამოიარა ამ ოჯახმა. სიკვდილი, ტანჯვა, ავადმყოფობა, რომელსაც ვერ გაექცევი - მათი ყოველდღიური ცხოვრება ეს არის. დედა 24 საათის განმავლობაში უყურებს საკუთარი შვილების ტანჯვას. უყურებს და იცის, რომ ყურადღება ერთი წამითაც რომ მოადუნოს, შეიძლება დაკარგოს ისინი. საშინელი აღსასრული შეიძლება ნებისმიერ წამს დადგეს. ჩვენ ამ ჯოჯოხეთური მექანიზმის შეჩერება შეგვიძლია. ეს საშინელი ჯაჭვი უნდა გავწყვიტოთ! თუ ერთად დავდგებით, ვილოცებთ და დავეხმარებით, რითაც შეგვიძლია!

თუ გსურთ, მოინახულოთ და დახმარება პირადად გაუწიოთ ამ ოჯახს, მათი მისამართია: მცხეთის მუნიციპალიტეტი, სოფელი პატარა ქანდა.

ყოველ ჯერზე, როდესაც ვინმეს დახმარება შეგიძლიათ, უბრალოდ დაეხმარეთ და გაიხარეთ, რომ ღმერთი თქვენი მეშვეობით პასუხობს ვიღაცის ლოცვებს!

გვჯერა, რომ ერთად ნამდვილად შევძლებთ მათ გადარჩენას!

არ დაგავიწყდეთ ამ პოსტის გაზიარება, რათა თქვენმა მეგობრებმაც შეიტყონ ამ ოჯახის გასაჭირის შესახებ! ეს ძალიან მნიშვნელოვანია!

მეგობრებო, კიდევ ერთი თხოვნა გვაქვს თქვენთან: თუკი შეიტყობთ, რომ თქვენს ნაცნობს ან მეზობელს სჭირდება დახმარება, გთხოვთ, გამოიჩინოთ გულისხმიერება და მოგვწეროთ ამის შესახებ ელექტრონულ მისამართზე: office-fsp@fsp.ge

ჩვენი ფონდის ანგარიში:

საქართველოს ბანკი #GE64BG0000000470458000

თი ბი სი ბანკი #GE15TB7194336080100003

ლიბერთი ბანკი #GE42LB0115113036665000 

 (დანიშნულება: ბერინაშვილების ოჯახი)

  თანხის ჩარიცხვა შესაძლებელია ჩვენი ვებგვერდის მეშვეობით: „TBC ბანკი“ (GeoPay), „საქართველოს ბანკი“ (e-commerce), „ლიბერთი ბანკი“ (PayGe), PayPal.

ё თანხის ჩარიცხვა ასევე შესაძლებელია ტერმინალებიდან:  TBCpay, ExpressPay, PayBox (OPPA). ჩვენს ფონდს იპოვით ქვეთავში “ქველმოქმედება“. ინფორმაციას ფონდის დამატებითი უფლება-მოვალეობების შესახებ შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე: https://goo.gl/GY2Gus

ერთად, ჩვენ  დავეხმარეთ უკვე ათასობით შეჭირვებულს. გავუმართოთ ხელი ამ ოჯახსაც! ვინ იცის, იქნებ სრულიად უცხო ადამიანების დახმარება ოდესმე თავადაც დაგვჭირდეს?! რადგან არავინ იცის, რას გვიმზადებს ცხოვრება ხვალ! 

 სპეციალურ ნომერზე:  0901200270   განხორციელებულ მხოლოდ ერთ ზარს ადამიანის სიცოცხლის გადარჩენა შეუძლია! დალოცვილები ყოფილიყავით!