რეგულარული გადახდების ფუნქცია ხელმისაწვდომია
ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს!
ტელეფონის ნომერი:
ფასი (გაითვალისწინეთ):
1 call - ₾2 GEL
მობილური პროვაიდერები
დაეხმარეთ! გააგზავნეთ სმს
თქვენ შეგიძლიათ გადაარჩინოთ ვინმეს სიცოცხლე და დაუახლოვდეთ ღმერთს! გაგზავნეთ SMS ნომერზე 97100 შეწირეთ ₾3 GEL
კოპირებულია
– საცოდავად ჩურჩულებს ოთხი წლის ბიჭი და ტირილს იწყებს; ლოყებზე მლაშე ცრემლები ღვარად ჩამოსდის, მის თვალებში კი იმხელა ტანჯვა და მწუხარება იკითხება, რომ ამის დანახვაზე გული მიკვდება!
Bank of Georgia
Ბანკის კოდი:
კოპირებულია
ნომერი:
კოპირებულია
TBC Bank
Ბანკის კოდი:
კოპირებულია
ნომერი:
კოპირებულია
Liberty Bank
Ბანკის კოდი:
კოპირებულია
ნომერი:
კოპირებულია
საქველმოქმედო ნომერი: ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს!
ტელეფონის ნომერი:
0901200270– საცოდავად ჩურჩულებს ოთხი წლის ბიჭი და ტირილს იწყებს; ლოყებზე მლაშე ცრემლები ღვარად ჩამოსდის, მის თვალებში კი იმხელა ტანჯვა და მწუხარება იკითხება, რომ ამის დანახვაზე გული მიკვდება!
„ნუ ტირი! ხომ იცი, საჭმელი აღარ გვაქვს, ყველაფერი გაგვითავდა. ცოტაც მოითმინე, კარგი? და მერე ისეთ გემრიელობებს გაჭმევთ…“ – ამშვიდებენ ძმას უფროსი დები, მაგრამ ბავშვი ცრემლებს ვერ იკავებს. მას შია… ცხოვრებისეულ ვითარებას ჯერ ვერ აცნობიერებს, მაგრამ ასეთ პატარა ასაკში მას ისედაც არ უნდა უწევდეს იმაზე ფიქრი, თუ რა ჭამოს!
ეს ამბავი აფრიკის მშიერი ბავშვების შესახებ არ არის; ეს თანამედროვე საქართველოს რეალობაა. მაგრამ განა ჩვენს ქვეყანაში ასეთი რამ უნდა ხდებოდეს?
მაწონაძეების ოჯახს ხუთი შვილი ჰყავს: 15 წლის ლიკა, 14 წლის ლიზი, 12 წლის მარიამი, 7 წლის ირმა და 4 წლის ივანე. ისინი არც ახალ სათამაშოებზე ოცნებობენ, არც კარგ ნიშნებზე. მათ ყველაფერი ბევრად უფრო პროზაულად აქვთ – ეს ბავშვები საჭმელზე ოცნებობენ! ისინი სიცოცხლისთვის ყოველდღე იბრძვიან! უკვე მერამდენე თვეა მრავალშვილიან ოჯახს საჭმელად, ფაქტობრივად, არაფერი აქვს.
ირინა მაწონაძე, რომელიც ხუთ შვილს მარტო ზრდის, თვალცრემლიანი აღიარებს, რომ საჭმლის უქონლობა და კვების მუდმივი უკმარისობა უკვე აუტანელი გახდა. საბრალო ქალმა ჩვენს ფონდს იმ იმედით მიმართა, რომ მზრუნველი ხალხი მის შვილებსაც დაეხმარება.
მეგობრებო, საკვები პროდუქტები და თქვენი თანაგრძნობა მაწონაძეების ოჯახს ძალიან სჭირდება!
– ირინა, მოგვიყევით, რამ გაიძულათ ჩვენთვის მოგემართათ?
ირინა:ჩემი შვილები შიმშილობენ! საჭმლის უქონლობა ჩვენს ოჯახში ყველაზე დიდი პრობლემაა. ხუთი შვილი მყავს, რომლებსაც მარტო ვზრდი. უკვე ოთხი წელია ვცდილობ პრობლემებს გავუმკლავდე, მაგრამ მათი რაოდენობა უფრო და უფრო იზრდება. გაუსაძლის პირობებში ვცხოვრობთ! მაგრამ ცუდი პირობები და ყველა უსიამოვნება გავიწყდება, როცა ბავშვებისთვის საჭმელად არაფერი გაქვს. არის დღეები, როცა სახლში ერთი ნამცეციც კი არაა, ბავშვები კი მშივრები არიან… უფროსებს ესმით მაინც, მაგრამ ივანე ძალიან პატარაა; როცა შია, ტირის; მაგრამ ზოგჯერ ისეც ხდება, რომ ერთ ნაჭერ პურსაც კი ვერ ვაძლევ… ვცდილობ შვილებისთვის მტკიცედ ვიდგე და ფარ-ხმალი არ დავყარო, მაგრამ კარგად მესმის, რომ ყველა სირთულეს მარტო ვერ გავუმკლავდები.
– ეს თქვენი სახლია, თუ ნაქირავებია?
ირინა: არა, ჩვენი არაა, ნაქირავებია. ბინაში ყოველთვიურად 150 ლარს ვიხდი; ასევე, კომუნალურ გადასახადებსაც. სახლში ნორმალური ცხოვრებისთვის საჭირო არანაირი პირობა არაა…
– აქ როგორ აღმოჩნდით?
ირინა:ოთხი წლის წინ ქმარს დავშორდი. საამისოდ სერიოზული მიზეზი მქონდა. იმ დღეების გახსენება ძალიან მიჭირს… ჩემმა ქმარმა დალევა დაიწყო, ალკოჰოლზე დამოკიდებული გახდა და გვცემდა. ერთხელ ისე დათვრა, კინაღამ მომკლა. ბავშვებს ძალიან შეეშინდათ, ჩემი ლიზი კი, – რომელიც იმ დროს მხოლოდ ათი წლის იყო… ღმერთო! ჩემმა საბრალო გოგონამ ჩემი გამოსარჩლება გადაწყვიტა, ყოფილმა ქმარმა კი ამის გამო ისე მაგრად სცემა, პირდაპირ თავში ურტყამდა… არ შემიძლია, არ შემიძლია ამის გახსენება! (ტირის.) დღემდე გული მტკივა…
– და დაშორდით…
ირინა:დიახ, იმავე დღეს! ნივთები ჩავალაგე, ბავშვებს ხელი მოვკიდე და მივატოვე. ექვსი თვე თავშესაფარში ვცხოვრობდით. დაწესებულების ყველა პერსონალი ძალიან დაგვეხმარა. ამ ექვსი თვის განმავლობაში ჩემი ლიზი ფსიქოლოგთან დადიოდა. ბავშვი ჭკუაზე არ იყო, ოთახიდან გამოსვლისაც კი ეშინოდა, არ ლაპარაკობდა… დღემდე ცოტა მოუსვენრადაა… მოკლედ, თავშესაფრის შემდეგ დედაჩემთან გადავედით საცხოვრებლად, მაგრამ მასთან ისეთი სივიწროვე იყო, იქ ცხოვრება ძალიან გაგვიჭირდა, ამიტომ გადავწყვიტე, ეს სახლი მექირავებინა.
– თქვენი მეუღლე როგორ გაიცანით?
ირინა: მეგობრებმა გამირიგეს. ერთმანეთი მაშინვე მოგვეწონა. რევაზი მეარშიყებოდა, ისეთი თავაზიანი იყო… შემდეგ დავქორწინდით. თავიდან ყველაფერი კარგად იყო, ერთმანეთის გვესმოდა, ყველაფერში მეხმარებოდა; მერე კი, რაღაც მომენტში, თითქოს გამოცვალეს. ზოგჯერ მგონია, რომ ჩემ წინაშე კარგი ქმრის როლს თამაშობდა; ან იქნებ მართლა ალკოჰოლმა შეცვალა? უკვე აღარ ვიცი! ჩვენი გოგონას ცემისთვის რევაზი ორი წელი იჯდა ციხეში.
–რა სახსრებით ცხოვრობთ? შემოსავალი რამდენი გაქვთ?
ირინა:სოციალურ დახმარებას ვიღებთ, 400 ლარს და ბავშვთა კვების 150 ლარიან ვაუჩერს. ეს არის მთელი ჩვენი შემოსავალი…
– ეს ფული რაზე გყოფნით?
ირინა:თითქმის არაფერზე! ამ სახლის ქირა და კუმუნალურები გადასახდელი მაქვს; ხუთი შვილი მყავს, რომლებსაც ბევრი რამ სჭირდებათ… მაგრამ ყველაფერი გავიწყდება, როცა საჭმელი არ გაქვს და მთელი დღე მშიერი ხარ. ყველაზე საშინელი კი ის არის, როცა შენს შვილებს მშივრებს ხედავ, რომლებიც იმის გამო ტირიან, რომ ჭამა უნდათ.
– ბავშვებს რას აჭმევთ?
ირინა:წვნიანებს და ბურღულეულს. თითოეულ გრამს ვწონი და ვითვლი, რომ მეორე დღისთვისაც გვეყოს. საშინელებაა! ზოგჯერ სახლში საერთოდ არაფერია! ზოგჯერ მთელი ჩვენი დღიური რაციონი ჩაი და პურია.
– ნათესავებიდან არავინ გეხმარებათ?
ირინა:სამწუხაროდ, არა.ყველას თავისი პრობლემები და საზრუნავი აქვს. თუ საშუალება აქვთ, სურსათს ჩემი და-ძმები მიგზავნიან. დედა პენსიონერია, თვითონ ძლივს გააქვს თავი; მამა კი უკვე ორი წელია, რაც გარდაიცვალა. მე და ჩემი შვილები სულ მარტო ვართ…
– მთავრობისთვის დახმარების თხოვნით არ მიგიმართავთ?
ირინა:ბევრჯერ, მაგრამ უშედეგოდ. სულ უარს მეუბნებიან! ამბობენ, რომ ბიუჯეტში ფული არაა, რომ დაგვეხმარონ. ჰოდა, თქვენს ფონდს მივმართე. სხვა არავინ მყავს, ვისაც დახმარებას ვთხოვდი. თქვენ ჩემი ბოლო იმედი ხართ!
– რა სახის დახმარება გჭირდებათ პირველ რიგში?
ირინა:საჭმელი არ გვყოფნის! ეს არის ყველაზე მნიშვნელოვანი, რაც ახლა ჩემს შვილებს სჭირდებათ! თუ შეძლებთ, რომ საკვები პროდუქტებით დაგვეხმაროთ, ძალიან გაგვახარებთ!
– და სახლში რა გჭირდებათ?
ირინა: საწოლები არ გვყოფნის. რაც გვაქვს, ისიც იშლება. ახლა ექვსივეს ორ საწოლზე გვძინავს, ძლივს ვეტევით, მაგრამ სხვაგვარად არ გამოდის. შვილებს იატაკზე ხომ არ დავაწვენ, არა? სახლში წყალი არაა. ეზოში ჭაა – წყალს იქიდან ვიღებთ და სამზარეულოში შეგვაქვს. ძალიან გვჭირდება მაცივარი. გაკეთებულ საჭმელს ვერსად ვინახავ. რომ გაფუჭდეს, საჭმელად აღარაფერი გვექნება; არადა, ისეც მომხდარა, რომ სურსათი დამპალა, გადაყრა მომიწია და ორი დღე მშივრები ვიყავით. რომ არა მეზობლები და ნათესავები, რომლებიც მაშინ დაგვეხმარნენ, შეიძლება შიმშილით მოვმკვდარიყავით.
სარეცხი მანქანაც გვჭირდება. ახლა ყველაფერს ხელით ვრეცხავ, ცივ წყალში. როცა სახლში ამდენი ბავშვია, რეცხვა ხშირად გიწევს. გოგონები ცდილობენ დამეხმარონ, მაგრამ არ მინდა, რომ თავიანთი პატარა ხელებით სარეცხ ფხვნილში რეცხავდნენ…
– თქვენი შვილების შესახებ გვიამბეთ.
ირინა:ლიკა უკვე დიდი გოგოა, ხატვა უყვარს. ის და ორი უფროსი გოგონა, – ლიზი და მარიამი, – საოჯახო საქმეებში ძალიან მეხმარებიან. რეცხვა, დალაგება, საჭმლის კეთება – არაფერი ეზარებათ, ყველაფერს აკეთებენ. ისინი რომ არა, ალბათ სახლში ვერაფრის გაკეთებას მოვასწრებდი. გოგონები ცეკვებზე დადიან, შეჯიბრებებში მონაწილეობენ; ირმა სულ თავის ძმას ეთამაშება და ართობს. ეს ჩემთვის უდიდესი დახმარებაა. ისე მინდა, რომ ჩემს შვილებს ნორმალური ბავშვობა ჰქონდეთ… მე კი მათთვის ყველაზე ძირითად ნივთებსაც კი ვერ ვყიდულობ. აღარც კი მახსოვს, ბავშვებს ტკბილი ან რამე გემრიელი ბოლოს როდის ვუყიდე. გული მიკვდება, მათთვის ყველაფერზე უარის თქმა რომ მიწევს. უფროსები უკვე დიდები არიან, ყველაფერი ესმით, მაგრამ ივანეს ვერ აუხსნი, რატომ არ გვაქვს საჭმელი. პატარაა, თანაც მორცხვი. როცა ვეუბნები, რომ უფულობის გამო სურსათის ყიდვა და საჭმლის გაკეთება ვერ შევძელი, მაშინვე ტირილს იწყებს. ეს ცრემლები ჩემთვის სიკვდილის ტოლფასია!
– ირინა, შეიძლება ბავშვებსაც გავესაუბრო? ლიკა, შენ შესახებ მომიყვები? რა გიყვარს? რაზე ოცნებობ?
ლიკა: ყველაზე მეტად ის მინდა, რომ ყველაფერი კარგად გვქონდეს! დედას ძალიან უჭირს; ცდილობს ცრემლები დაგვიმალოს, მაგრამ ხშირად ვხედავ, როგორ ტირის. ძალიან მინდა, რომ უფრო ხშირად იღიმოდეს!
– და შენთვის რას ისურვებდი?
ლიკა: დიდი გეგმები მაქვს, მინდა ცხოვრებაში ბევრს მივაღწიო, რომ აღარაფერი გვაკლდეს. მინდა, სტილისტი გავხდე. სხვადასხვა ვიდეოებს ვუყურებ და ბევრ წიგნს ვკითხულობ ამ თემაზე, ვცდილობ განვვითარდე. მაკიაჟის და ვარცხნილობების კეთება ძალიან მომწონს. იმედი მაქვს, ყველაფერი გამომივა!
– დარწმუნებული ვარ, რომ შეძლებ შენი ოცნების ასრულებას. ყველაფერს საუკეთესოს გისურვებ მთელი გულით! შენ, ლიზი, ვინ გინდა გამოხვიდე?
ლიზი: მინდა მზარეული გავხდე! როცა სახლში სურსათი გვაქვს, საჭმლის კეთება ძალიან მიყვარს; მაგრამ სამწუხაროდ, საჭმლის კეთების შესაძლებლობა ხშირად არ მეძლევა… ზოგჯერ სახლში მხოლოდ პური და წყალია, მხოლოდ ამას ვჭამთ. მე კი ძალიან მინდა მზარეული გავხდე და ჩემი ძმისთვის და დებისთვის უჩვეულო და ყველაზე გემრიელი კერძები ვაკეთო!
– ყველაზე კარგად რომელი კერძის მომზადება გეხერხება?
ლიზი: სალათები გამომდის ძალიან გემრიელი. დედაც მაქებს და დებიც სულ მეუბნებიან, რომ გემრიელი ხელი მაქვს. ყველაზე გემრიელი ვინეგრეტი გამომდის.
ირმა: მე კი ყველაფერი მომწონს, რასაც ლიზი აკეთებს! საჭმელს დედასავით გემრიელად ამზადებს!
– პატარავ, გემრიელობებიდან ყველაზე მეტად რა მოგწონს?
ირმა: შოკოლადი! მაგრამ იმდენი ხანია არ მიჭამია… როცა გავიზრდები და ბევრი ფული მექნება, ბევრზე ბევრ შოკოლადს ვიყიდი და ყოველდღე შევჭამ!
მარიამი: მე კი ბევრ ძეხვს და არაჟანს ვიყიდი… და ხინკალს! ისეთი გემრიელია!..
– ირინა, ძალიან კარგი და საყვარელი შვილები გყავთ! ღმერთმა მათ ჯანმრთელობა და ყოველივე საუკეთესო მისცეს! ადამიანების სიკეთის გჯერათ?
ირინა: რა თქმა უნდა, მჯერა! ვიცი, რომ კეთილი ადამიანები არსებობენ და მჯერა, რომ შეუძლიათ დაგვეხმარონ. თქვენს ვებ-გვერდზე ამბებს ხშირად ვკითხულობ და ვხედავ თქვენ და კეთილი ხალხი ჩვენნაირ ოჯახებს როგორ ეხმარებით. ეს მაძლევს იმედს, რომ არც ჩემი შვილები დარჩებიან მშივრები და ბედნიერებას განიცდიან იმ ყურადღებით, რასაც თქვენ ჩუქნით!
***
მეგობრებო, ნუ მივატოვებთ მაწონაძეების შვილებს! ჩვენ მორალური უფლება არ გვაქვს, რომ უბედურ ბავშვებს არ დავეხმაროთ! მოდი ვილოცოთ ამ ოჯახისთვის და შევთხოვოთ უფალს, რომ მათი ცხოვრება უკეთესობისკენ შეცვალოს!
მაწონაძეების ოჯახს ბევრი რამ სჭირდება, მაგრამ პირველ რიგში, მათ ძალიან სჭირდებათ საკვები. დავეხმაროთ მათ გადარჩენაში!
მაწონაძეების ოჯახის მონახულება და შეძლებისდაგვარად დახმარება პირადად შეგიძლიათ. მათი მისამართია: ქარელი, მგალობლიშვილის ქ. №1
აუცილებლად გააზიარეთ ჩვენი პოსტი, რომ ამ ოჯახის გასაჭირის შესახებ შეიტყონ თქვენმა მეგობრებმაც! ეს ძალიან მნიშვნელოვანია!
მეგობრებო, თქვენთან კიდევ ერთი თხოვნა გვაქვს – თუკი შეიტყობთ, რომ თქვენს ნაცნობს ან მეზობელს დახმარება სჭირდება, გთხოვთ გამოიჩინოთ გულისხმიერება და ამის შესახებ მოგვწეროთ ელექტრონულ მისამართზე: office-fsp@fsp.ge
ჩვენი ფონდის ანგარიშია:
#GE15TB7194336080100003
#GE42LB0115113036665000
#GE64BG0000000470458000
(დანიშნულება: მაწონაძეების ოჯახი).
თანხის გადმორიცხვა შეგიძლიათ ჩვენი ვებ-გვერდის მეშვეობითაც.
ასევე, თანხის ჩარიცხვა შესაძლებელია Nova Technology, TBCpay და ExpressPay ტერმინალებიდან. ქვეთავში “ქველმოქმედება“ მოძებნეთ ჩვენი ფონდი (ფონდის დამატებით უფლება-მოვალეობებს შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus).
ერთი ზარი გადაარჩენს სიცოცხლეს: 0901 200 270
სულ ხარჯები:
5120.00₾დატოვა:
0.22₾