ამ სიტყვებით შემოგვეგება თამარი (10 წლის) - პატარა, ლამაზი გოგონა მოწყენილი თვალებით. „იცით, ის მთლიანად შავდება... მე კი ისე მეშინია, გავრბივარ, შორეულ კუთხეში ვიკუნტები და ვტირი... ოღონდ დედას არ უთხრათ, კარგი? თქვენ ხომ კეთილი ხართ?! დედამ თქვა, რომ თქვენ ჩვენს დასახმარებლად მოხვიდოდით!“ - გულუბრყვილოდ მიყურებს თვალებში ბავშვი...