„სულ ხელში აყვანილს ვატარებ, ოღონდ დამეხმარეთ, რომ უწამლოდ არ მომიკვდეს შვილი!“
2022 მაისი 18
959
ლადო ორი წლის იყო, როდესაც პირველად დაიძახა „დედა!“ ოცდასამი წელია, ნინო ამ სიტყვის გაგონებას ისევ ელოდება, მაგრამ ლადოს მდგომარეობა დღითიდღე მძიმდება...
„ლადო, კიდევ ერთხელ დამიძახე „დედა“, ჩემო შვილო, ჩემო ვაჟკაცო! მე ხომ ამაზე დღედაღამ ვლოცულობ?!“ - ეუბნება ნინო ხელში აყვანილ ოცდახუთი წლის ვაჟს და თან, როგორც თოთო ბავშვს ისე ეფერება - „უფალს ვევედრები, მისი მდგომარეობა ოდნავ მაინც გამომჯობინდეს, რომ ცოტა მოძრაობა, სიტყვების წარმოთქმა შეძლოს, მაგრამ... უკან მივექანებით. ჩვენი სახსრებით და შესაძლებლობებით, რას გავხდებით იმ ვერაგ დაავადებასთან, რომელსაც ცერებრული დამბლა ჰქვია.“
საქველმოქმედო ნომერი:
შეგროვებულია
3,826 ₾
(
234 დონორი )
გვანცა ტარუღაშვილი
ერთი წლის წინ
5 ₾
ავალიშვილი ქეთევან
ერთი წლის წინ
20 ₾
მარინა სარალიძე
ერთი წლის წინ
5 ₾
კვიმსაძე თეა
ერთი წლის წინ
2 ₾
მარინა ნებიერიძე
ერთი წლის წინ
50 ₾
გვანცა გუჩაშვილი
ერთი წლის წინ
5 ₾
მსგავსი პროექტები:
ავადმყოფი ზრდასრულები
სასწრაფოდ სჭირდება დახმარება
„ძალიან მეშინია, ისე არ მოვკვდე, რომ მეგობრები და შვილები არ მყავდეს“
ეტლს მიჯაჭვული ახალგაზრდა გოგონა, სოფიკო ყოველდღე ევედრება ღმერთს, ტკივილისგან იხსნას, მეგობრები და შვილები გამოუგზავნოს, ვისთანაც ლაპარაკს შეძლებს და არ დასცინებენ თავისი...
შეგროვებულია
4,191.8 ₾
დაეხმარა
429
|