“გული მტკივა, როდესაც დედიკო ტირის... შეიძლება, მე თვითონ მოგიყვეთ ყველაფერი? ჩემი უფროსი ძმა, ნიკო (12 წლის) ძალიან მიყვარს - ის ძალიან კეთილია; ერთი თვალით ვერაფერს ხედავს და შესაძლოა, საერთოდ დაბრმავდეს. მე კი ამის ყველაზე მეტად მეშინია... 

მამა არ გვყავს... მარტოები ვართ... დაეხმარებით ჩემს ძმას, ნიკოს?“– 7 წლის ლევანმა პირდაპირ სულში ჩამხედა თავისი ლამაზი, მაგრამ საოცრად მოწყენილი თვალებით.

ღმერთო! რამდენი უბედურების გადატანა მოუწია მის ნაზ დედიკოს... შვილების გამო იგი ნებისმიერ წამებას დაითმენს, მაგრამ ბავშვები?! ეს ბავშვებიქართველები არიან! მარტოები?! გაწვდილი ხელებით?! მათხოვრები?! ნუთუ ასეთი რამ შესაძლებელია, როდესაც მოსიყვარულე დედა ჯერ კიდევ ცოცხალია?! 

4 წელია, რაც ქეთი და მისი შვილები სხვის კუთხე-კუნჭულში ეძებენ თავშესაფარს...

ქეთი ბოსტოღანაშვილი ორი შვილის - ლევანისა (7 წლის) და ნიკოლოზის (12 წლის) მარტოხელა დედაა. მათ არაფერი აბადიათ... სახლის ფლოსტებიც კი - იმიტომ, რომ სახლი არ აქვთ... 

„ღმერთო, რა საშინელებაა! ჩემი შვილი შეიძლება დაბრმავდეს, სანამ მე - როგორც ჩიტი გალიაში, სისხლის უკანასკნელ წვეთამდე ვიბრძვი სიღარიბისგან თავის დასახსნელად... ორი ბავშვით ხელში, ქუჩაში რომ არ აღმოვჩნდე... თქვენ ჩემი ხსნა და იმედი ხართ - მხოლოდ თქვენ, ფონდის მეგობრებო! თქვენი სიკეთე გადაარჩენს ბავშვებს და დაუბრუნებს მათ ბავშვობას!“