უსახლკაროდ დავრჩი, საკუთარმა ოჯახმა ქუჩაში გამომაგდო, პურის ერთ ნაჭერს მთელი დღე ვიზოგავდი, რომ შიმშილით არ მოვმკვდარიყავი და ყოველდღიურად დამემეტკიცებინა ყველასთვის, რომ მეც - უსინათლო ქალს, მქონდა ღირსეული ცხოვრების უფლება - მოკლედ თუ ვიტყვით, ჩემი ცხოვრების ისტორია ასე ჟღერს. რაღაც მომენტში, ჩემი მდგომარეობა ძალიან დამძიმდა. ოჰ, როგორ შეუძლია სიღარიბეს და მარტოობას გატეხოს ადამიანი! ღმერთო, არ მინდა იმ შავბნელი დღეების გახსენება... მერე კი, თქვენ გამოჩნდით.

გინდათ გულწრფელად გითხრათ? კი, უფეხო მოხუცი ვარ, მაგრამ აზროვნების უნარი და სინდისი ჯერ კიდევ არ დამიკარგავს! ჩემი მეუღლე, როგორც იტყვიან, მიწევს ხელ-ფეხის მაგივრობას... სრულიად უმწეო ვარ მის გარეშე. ასე რომ, თქვენ ფრთები აჩუქეთ ჩემს მფარველ ანგელოზს! როგორ იღლებოდა, საბრალო, ყოველდღე, დღეში რამდენჯერმე ჩემს ტანსაცმელს ცივ წყალში რეცხავდა. მე კი, თავს დამნაშავედ ვგრძნობდი, ვფიქრობდი, თავადაც არ ვცხოვრობ და მასაც ვაწვალებ. ჩუმად ოცნებაღა დამრჩენოდა... სარეცხ მანქანაზე როგორ უნდა გვეფიქრა, როცა ხანდახან, პურის ფულიც კი არ გვაქვს... ბედნიერი ვარ? სიხარულის ცრემლებს ძლივს ვიკავებ, ღმერთმა დაგლოცოთ თქვენს ოჯახებთან ერთად, ამ სიკეთისა და მზრუნველობისთვის, ამინ!

ოთარი: მხოლოდ მეუღლისთვის ვცოცხლობ. ნელ-ნელა მას ყველაფერი ავიწყდება, ჩემს გარდა. ჩვენი გოგოს სახელიც კი დაავიწყდა, მე კი მუდამ ვახსოვარ. დამყვება და მეუბნება, რომ ეშინია, ჩემს გარეშე არ დაიკარგოს... შეშის დაჭრაც კი ვისწავლე დამჯდმა, მაგრამ ყველაზე მეტად რეცხვა მიჭირდა. სარეცხი მანქანა ჩემი ხსნა იყო. როგორ ვიტანჯებოდი, სარეცხს რომ ვრეცხავდი, ვერც კი წარმოიდგენთ! ვილოცებ, ღმერთმა ყველას აშოროს ასეთი სიბერე! ჯანმრთელობა მისცეთ და არავინ და არაფერი დაავიწყდეთ! უფალი გფარავდეთ!

გამარჯობა, ჩემო მსოფლიოში ყველაზე გულისხმიერო და კეთილო ადამიანებო! თითქმის მთელი საუკუნეა ვცხოვრობ, როგორ ფიქრობთ, რამდენი რამის გადატანა მომიხდა? სხვადასხვანაირი ადამიანები შემხვედრია, მაგრამ ყოველთვის მწამდა, რომ კარგი ადამიანები მეტია! იქნებ, სწორედ ამ რწმენით დავიმსახურე ის, რომ ჩერნოვეცკის ფონდი ჩემი მძიმე ცხოვრებით დაინტერესდა, იზრუნა ჩემზე, დამეხმარა ყველაფრით, რაც ასე ძალიან მჭირდებოდა... თითოეული თქვენგანი, ვინც გულგრილი არ არის სხვა ადამიანების ტკივილის მიმართ ღვთის რჩეულია... დამიჯერეთ, ეს სიკეთე ასმაგად დაგიბრუნდებათ თქვენც და თქვენს შვილებსაც! გეფიცებით, სიცოცხლის ბოლომდე ვილოცებ თქვენთვის!

იცით, როგორია როდესაც ოთხ კედელ შუა ხარ გამოკეტილი, დაავადებულ, უმწეო სხეულში, მშიერი... თქვენ რომ გამოჩნდით, თითქოს, გავცოცხლდი. თქვენ დამიბრუნეთ სიცოცხლე. მე რეალისტი ვარ და ვიცი, რომ ვერ განვიკურნები, მაგრამ ახლა, ჩემი ყოველი დღე ბევრად უფრო ბედნიერია, ვიდრე მთელი ეს 20 წელი - გაჭირვების, შიმშილის და ავადმყოფობის წლები! ფონდი დამეხმარა ყველაფრით, რაც ყველაზე მეტად მჭირდებოდა: სამედიცინო მომსახურება, ავეჯი, საკვები... თქვენ მთელი ჩემი სამყარო შეცვალეთ და ახლა, მთელი ჩემი სამყარო, ჩემი ოჯახი თქვენ ხართ! ლოცვის სიტყვები არ ვიცი, მაგრამ ღმერთს ყოველდღე ჩემი სიტყვებით ვთხოვ, მუდამ ჯანმრთელი გამყოფოთ!

იცით, რაღაც მომენტში მე და დედაჩემმა თითქოს როლები გავცვალეთ, მე გავხდი მისი მშობელი. მას ყოველდღიური მოვლა და მზრუნველობა სჭირდება, უჩემოდ ვერაფერს შეძლებს... ჩემი თავი და დაავადებები სულ გადამავიწყდა. ასე დავრჩით მე და დედა ამქვეყნად სულ მარტო - ავადმყოფი, მოხუცები რომელიც არავის სჭირდება. ჩერნოვეცკის ფონდმა იმედი გვაჩუქა, გვერდში დაგვიდგა ყველაზე რთულ პერიოდში, როდესაც დედაჩემისთვის საფენების კი არა, საჭმლის საყიდელი ფულიც კი არ მქონდა! ჩემო კარგებო, თქვენ ხელი გაგვიმართეთ, მე და დედაჩემი შიმშილს გადაგვარჩინეთ! არასდროს მინახავს უფლის სიყვარულის ამაზე დიდი გამოხატულება! თითქოს მზრუნველი მშობლები და მოსიყვარულე ოჯახი ვიპოვეთ! დიდი მადლობა თითოეულ თქვენგანს, ჩემო ძვირფასებო!

ციალა: სანამ თქვენ გამოჩნდებოდით ჩემს ცხოვრებაში, სიკვდილამდე დარჩენილ დღეებს ვითვლიდი, ღმერთს ვთხოვდი, რაც შეიძლება მალე რომ წავეყვანე. ახლა კი, მადლობას ვუხდი ყოველი ახალი დღისთვის! წარმოგიდგენიათ? ახლა, ტელეფონი მაქვს! ნებისმიერ დროს შემიძლია დარეკვა, შემიძლია ადამიანებთან საუბარი! მადლობელი ვარ ღმერთის და ყველა კეთილი ადამიანის! თქვენ ბედნიერი სიბერე მაჩუქეთ! მე ყველა თქვენგანისთვის ვლოცულობ!

ოდიში, მიჭირს ემოციების გამოხატვა, ღიმილს გადავეჩვიე... ყველანაირი იმედი გადაწურული მქონდა, როდესაც ჩერნოვეცკის ფონდი გამოჩნდა ჩემს ცხოვრებაში... იცით, მართლა როდის შემეშინდა? ჩემს ფარდულში ვიწექი, რაღაც შრიალი მომესმა, შემეშინდა, რომ ისევ ვირთხა შემოძვრა და მიკბენს... ორი დღის უჭმელი ვიყავი, თავი საშინლად მტკიოდა, კაციშვილი არ მყავდა გვერდით და სასწრაფოსაც ვერ გამოვიძახებდი - ტელეფონი მქონდა გაფუჭებული. თუკი არსებობს ამქვეყნიური ჯოჯოხეთი, ნამდვილად გავლილი მაქვს მისი რამდენიმე წრე. ისე დამეხმარეთ, როგორც აქამდე არავინ დამხმარებია... მილიონჯერ მითხოვია და დამიმცირებია თავი. ფონდმა ტელეფონიც კი მაჩუქა, სამყაროსთან კავშირი რომ არ დავკარგო და მარტო დარჩენის არ შემეშინდეს. სხვას რომ ეთქვა ეს ჩემთვის, არც დავიჯერებდი!

იუზა: რა სურვილები უნდა ჰქონდეს 85 წლის მარტოხელა მოხუცს? ნებისმიერი წვრილმანი გაუხარდება, რომელიც გაუხალისებს მარტოობას. საკუთარი არაფერი დამრჩენია, გარდა ღირსების ორდენის, ფეხბურთის სპორტის ოსტატის პასპორტისა და მეუღლის სურათების... მთელი ჩემი სიმდიდრე ეს არის. ცხოვრებაში ყველაფერი მაქვს გამოვლილი. ახლა, ეს ტელევიზორი მთელი სამყაროს სიმდიდრეს მირჩევნია! და იცით, რატომ? იმიტომ, რომ იმ ადამიანების ნაჩუქარია, ვინც გულით გრძნობს - მათი, ვისაც უფალი შეეხო!

60 წლის ვარ და ცოცხლად ვლპები, შეგუებული ვარ კიბოს, სიღარიბეს და შიმშილს. თითქოს, ერთი დიდი იმედგაცრუებაა, მთელი ჩემი ცხოვრება, შეცდომებისა და ტრაგედიების რიგი. მაგრამ თქვენ გამახსენეთ, რომ სულის სიღრმეში, ისეთივე პატარა გოგო ვარ, როგორიც ვიყავი მრავალი წლის წინ, ოცნებებითა და რწმენით აღსავსე, რომელსაც არ აქვს კიბო და მკერდი არ ულპება, და მაინც შეუძლია, რაღაცით გაიხაროს. თურმე, როგორ მაკლდა კეთილი სიტყვები, თქვენი ზარები, მხარდაჭერა, ჩემო ძვირფასებო. ბავშვივით გამიხარდა თბილი ფეხსაცმელი, რომელიც მაჩუქეთ, არაფერი მქონდა ამ სიცივეში რომ ჩამეცვა. მაგრამ ჩემთვის, ყველაზე დიდი ბედნიერება საჭმელია! ისე გამოვიზოგავ, რომ რამდენიმე თვე მეყოს. მადლობა, მადლობა... მილიონჯერ გიხდით მადლობას იმისთვის, რომ სიცივით და შიმშილით არ მოვკვდები ამ ზამთარს!

გახსოვთ, სიკვდილის განდევნა რომ გთხოვეთ? ძალიან ახლოს იყო! სიკვდილს შიმშილისა და ცრემლების მარილიანი გემო ჰქონდა, სიღარიბისა და ჭუჭყის სუნი, ვგრძნობდი, როდესაც სიცივისგან ვიყინებოდი და მეშინოდა, რომ ისე მოვკვდებოდი, ვერავინ გაიგებდა, რომ იმქვეყნად წავედი... არ ვიცი ეს ყველაფერი როგორ გადავიტანე, მაგრამ თქვენი წყალობით, ჩემი არსებობა ნამდვილ ცხოვრებას დაემსგავსა... იმდენი გააკეთეთ ჩემთვის, არ ვიცი, რით დავიწყო ჩამოთვლა, პროდუქტებით, მედიკამენტებით თუ ტექნიკით? მთელი ჩემი ცხოვრების განმავლობაში არ მიმიღია ამდენი საჩუქარი! მადლობა ფონდს ყველაფრისთვის, მადლობა თითოეულ თქვენგანს! თქვენ ჩემგან სიკვდილი განდევნეთ, ოღონდ გთხოვთ, აღარ მისცეთ მას ჩემთან მოახლოების უფლება!

მარია: მოხუცებს, სრული ბედნიერებისთვის რა გვჭირდება? ზამთარში, ფეხები და ზურგი სითბოში რომ გვქონდეს, ზაფხულში კი სიცხემ არ შეგვაწუხოს. პენსია კი, წამლების საყიდლად გვეყოს. სხვას არაფერს ვნატრობთ. მაგრამ ხანდახან, ნამდვილად გვინდა ჩაის რაიმე გემრიელობა რომ მივაყოლოთ! როგორ ფიქრობთ, კანფეტები მხოლოდ ბავშვებს უყვართ? ახლა ისე გამახარეთ, ყოველ საღამოს გაგიხსენებთ... ალბათ, ცხოვრების ბოლომდე მეყოფა! მიყვარხართ და გეხვევით ყველას!