ისინი განწირულები არიან. თუ არ დავეხმარებით, გავწირავთ სიკვდილისთვის. მათი უყურადღებოდ დატოვება იგივეა, რაც ახალშობილის დატოვება უყურადღებოდ!
ისინი განწირულები არიან. თუ არ დავეხმარებით, გავწირავთ სიკვდილისთვის. მათი უყურადღებოდ დატოვება იგივეა, რაც ახალშობილის დატოვება უყურადღებოდ!
კეთილო ადამიანო, დაუყოვნებლივ გააზიარე ეს პოსტი! დაეხმარე შენს მეგობრებსაც მონაწილეობა მიიღონ ღვთისნიერ საქმეში!
ამ ნანგრევებში ცხოვრობს ოჯახი, რომელიც ტანჯვისთვის და მარტოობისთვის არის განწირული. დედა, მამა და მათი შვილი, სამივე არიან ავად. ძალიან მძიმედ ავად არიან. შესაძლოა, ჯანმრთელად გამოიყურებიან კიდეც, მაგრამ ამ დროს, საკუთარი თავის მოვლაც კი არ შეუძლიათ. მიუხედავად იმისა, რომ დიმიტრის მძიმე გონებრივი ჩამორჩენილობა აქვს, დედამისი ოცნებობდა იმაზე, რომ ის თავის სიყვარულს შეხვდებოდა და ოჯახს შექმნიდა. მისი ოცნება იყო ასეთივე მარტოსული, საზოგადოებისგან გარიყული გოგონას პოვნა. ვალეს მეზობელ სოფელში მისი მეორე ნახევარი - მაია აღმოაჩინეს. 34 წლის წინ, მათ შვილიც შეეძინათ - თამარი. რაოდენ სამწუხაროც არ უნდა იყოს, მასაც დედ-მამისგან მემკვიდრეობით გადაეცა ყველანაირი დაავადება: ვერ ლაპარაკობს, სიარული უჭირს და საერთოდ არაფერი ესმის.
სანამ ბებია, დიმიტრის დედა ცოცხალი იყო, უვლიდა თავის ავადმყოფებს. მისი გარდაცვალების მერე კი, სულ მარტო დარჩა ეს საბრალო ოჯახი. პატარა ბავშვებივით არიან და საკუთარ თავსაც ვერ უვლიან. მაგრამ, ღმერთმა გამოუგზავნა მათ კეთილი ადამიანები, ზოგს თავადაც ძალიან უჭირს, მაგრამ დიმიტრის, მაიას და თამარს, მარტოს არ ტოვებენ. სწორედ კეთილმა მეზობლებმა შეატყობინეს ჩვენს ფონდს ფანჩვიძეების ოჯახის სავალალო მდგომარეობის შესახებ და დაგვეხმარებიან იმაშიც, რომ მათთან კავშირი გვქონდეს.
- ზინაიდა, თქვენ რომ არა, ამ ოჯახის შესახებ ვერასდროს გავიგებდით. განდეგილებივით ცხოვრობენ, მოწყვეტილები არიან სამყაროს.
ზინაიდა (მეზობელი): არ თქვათ. განდეგილებივით ცხოვრობენ მართლაც. ამ ქვეყნად არავინ ჰყავთ. მხოლოდ ჩვენ, მეზობლებს შეგვტკივა გული. უბრალოდ დაიღუპებიან, ყოველდღე თუ არ მივაქცევთ ყურადღებას. მიზეზსაც კი ვერავინ გაიგებს. იმის შეხსენებაც კი სჭირდებათ, რომ უნდა ჭამონ.
- რამდენი ხანია, რაც ამ ოჯახს იცნობთ? ვინ ეხმარება, რომ იარსებონ?
ზინაიდა: აქ, დიდი ხანია ცხოვრობენ. დიმიტრის მშობლებიც აქ ცხოვრობდნენ. სანამ დედამისი ცოცხალი იყო, ყოველთვის ზრუნავდა მათზე. მაგრამ, მისი გარდაცვალების მერე, კინაღამ დაიხოცნენ. ერთი მეორეზე უარეს მდგომარეობაში არიან. შვილიც ავადმყოფი ჰყავთ. მას დახმარების გარეშე, სიარულიც კი არ შეუძლია. უფრო სწორად დადის, მაგრამ სად უნდა წავიდეს და რისთვის, არ იცის. ხანდახან, ისიც კი ავიწყდება, როგორ უნდა გადადგას ნაბიჯები. არადა, 34 წლისაა.
- დიმიტრი და მაია ბავშვობიდან გონებრივად ჩამორჩენილები არიან? როგორ გაიცნეს ერთმანეთი? როგორ გადაწყვიტეს ოჯახის შექმნა ან ბავშვის გაჩენა?
ზინაიდა: დიმიტრი ბავშობიდან ასეთია, ერთი-ორი წელი იარა სკოლაში, მერე კი მიხვდნენ, რომ ვერ ისწავლიდა. ფეხის პრობლემაც აქვს - ტერფების გამრუდება. დედამისი სულ იმას ამბობდა, რომ მისთვის მეუღლეს იპოვნიდა, მარტოდ რომ არ ეგრძნო თავი, ვინმემ რომ მიხედოს, როდესაც თვითონ იმ ქვეყნად წავა. ჩვენ ყოველთვის გვეგონა, რომ ხუმრობდა. მაგრამ, მეზობელ სოფელში გამოინახა გოგონა, მაია, ასეთივე პრობლემებით. დააქორწინეს, მერე თამარიც გაჩნდა. ეგონათ, რომ დაავადება გვერდს აუვლიდა, მაგრამ თავის მშობლებზე უფრო მძიმეა მისი მდგომარეობა.
მაია: კი, დიმა მაჩვენეს და მითხრეს: „ეს შენი ქმარია“. მე ამ დროს, წრეში ბურთს ვთამაშობდი. მერე კი, მისი მეუღლე გავხდი!
- მათ ყოველდღიურ ცხოვრებაზე როგორ აისახება ჯანმრთელობის პრობლემები?
ზინაიდა: აი, შეხედეთ, როგორ ცხოვრობენ. სრულიად უუნაროები არიან. არ იციან, რა არის ფული, რომ შეიძლება რაღაცის ყიდვა. საჭმლის მომზადება ან სახლის დალაგება არ იციან. მხოლოდ ჩვენი დახმარებით ბანაობენ. დამოუკიდებლად მხოლოდ ჭამა და საპირფარეშოთი სარგებლობა შეუძლიათ. თვალს ერთი წამით ვერ მოაშორებ.
მაია: წვნიანის მომზადება ვიცი. ღუმელზე წყალი დგას, პურს ჩაყრი და მზადაა წვნიანი!
- საშინელ პირობებში ცხოვრობენ. ყოველთვის ამ ნაგებობაში ცხოვრობდნენ?
ზინაიდა: არა! დაინგრა მათი სახლი. მეზობლებმა ერთად ავუშენეთ ეს ოთახი, ფანჯარა ჩავსვით. მაგრამ, გასაკეთებელი ჯერ კიდევ ბევრია. გაზი მაინც რომ შევიყვანოთ და გამათბობელი დავდგათ. ღარიბი უბანია, თვითონ იკლებენ, ამ საბრალო ადამიანებს რომ დაეხმარონ, მაგრამ თქვენც იცით, რომ ზამთარში ყველას მეტი აქვს ხარჯი. მეშინია, აქ არ გაიყინონ. ამიტომ მოგმართეთ თქვენ. ზოგი ფონდი მხოლოდ ბავშვებს ეხმარება, ზოგი - მხოლოდ კიბოთი დაავადებულებს, ჩერნოვეცკის ფონდზე კი გამიგია, რომ თქვენ ადამიანებს კატეგორიებით არ ანსხვავებთ, რომ ყველა შეჭირვებულს ეხმარებით.
„დიმიტრის ტერფების გამრუდება აქვს, ძლივს გადაადგილდება ორი ჯოხის დახმარებით“
- მკურნალი ექიმი თუ ჰყავთ, სადმე არიან აღრიცხვაზე? იქნებ, რაიმე სამედიცინო დახმარება სჭირდებათ?
ზინაიდა: ექიმებთანაც ჩვენ დაგვყავს, მეზობლებს. თამარისთვის შშმ პირის პენსია რომ დაენიშნათ, პოლიკლინიკაში მე წავიყვანე. ისე მეშინოდა, უცებ ცუდად არ გამხდარიყო. მაინც, სხვის შვილია, რთულია ამხელა პასუხისმგებლობის აღება. მაგრამ, როდესაც სხვა გზა არ არის, უნდა იმოქმედო. ალბათ, მალე მასაც დაენიშნება პენსია.
- დიმიტრი და მაია როგორ უვლიან შვილს? თავად ასეთ მდგომარეობაში არიან და როგორ ზრუნავენ მასზე?
ზინაიდა: მუდამ ერთად დადიან, წიწილებივით. ეზოში წყლის მოსატანადაც კი, ერთად გადიან ხოლმე. ძალიან ცოდოები არიან... ვუყურებ და ვფიქრობ ხოლმე, თითქოს, კარგი უნდოდა დედას დიმიტრისთვის და რა გამოვიდა? მაგრამ, მე ვინ ვარ, რომ განვიკითხო? ადამიანს ხომ, უფლის ნების გარეშე თმის ღერიც კი არ ჩამოვარდება. ალბათ, ის საბრალო ქალი ფიქრობდა, რომ უკეთესად აეწყობოდა მათი ცხოვრება, მაგრამ ასე გამოვიდა ყველაფერი.
- როგორც ვხვდები, მხოლოდ მეზობლების დამსახურებაა, ეს ოჯახი დღემდე რომ ცოცხლობს. სახელმწიფო თუ გეხმარებათ რამით?
ზინაიდა: ყველა იცნობს ამ ოჯახს. რაიმე დახმარება რომ გვჭირდება, მივმართავთ ხოლმე. ძალიან კარგი მერი გვყავს, გოჩა ქიმაძე. ეხმარებიან, რითაც შეუძლიათ.
- ჩვენ რით შეგვიძლია დახმარება?
ზინაიდა: თუ შეძლებთ, რომ მოუწესრიგოთ ერთი ოთახი მაინც, საღორეს რომ არ ჰგავდეს, შეიყვანთ გაზს და შეუძენთ გამათბობელს, უსაზღვროდ ბედნიერები იქნებიან. სახურავიც შესაკეთებელია, წყალი რომ არ ჩავიდეს წვიმის დროს. დანარჩენს ისევ ჩვენ ვუყიდით. მაგრამ, თუ ზამთრისთვის რაღაც პროდუქტით მაინც მოამარაგებთ, რა თქმა უნდა, აღარ გაგვიჭირდება ასე ძალიან.
მალე ზამთარი დადგება და ამიტომ ახლა, როგორც არასდროს ისე უწევთ ბრძოლა სიცოცხლისთვის. უსუსურები, უსაზღვროდ მარტოსულები, თავადაც ვერ აცნობიერებენ, რამხელა შიშსა და ტკივილს განიცდიან ყოველდღიურად.
გულთან ახლოს უნდა მივიტანოთ მათი მარტოობა და ტანჯვა. ყველაფერი უნდა გავაკეთოთ იმისთვის, რომ დავეხმაროთ, ცოტაოდენი ბედნიერება მაინც და ღირსეული ცხოვრება რომ ჰქონდეთ. სცადეთ, ერთი წუთით მაინც შეიგრძნოთ მათი ტანჯვა და მარტოობა. ამ ცივ, უკუნეთ სიბნელეში ნუ მივატოვებთ. გთხოვთ, შეუერთდით ჩვენს მისიას და ზამთრის გადატანაში დაეხმაროთ ამ ოჯახს.
თუ გსურთ, მოინახულოთ ოჯახი და დახმარება პირადად გაუწიოთ, მათი მისამართია: ადიგენის მუნიციპალიტეტი, სოფელი ქვემო ენთელი.
ყოველ ჯერზე, როდესაც ვინმეს დახმარება შეგიძლიათ, უბრალოდ დაეხმარეთ და გაიხარეთ, რომ ღმერთი თქვენი მეშვეობით პასუხობს ვიღაცის ლოცვებს!
გვჯერა, რომ ერთად ნამდვილად შევძლებთ მათ გადარჩენას!
არ დაგავიწყდეთ ამ პოსტის გაზიარება, რათა თქვენმა მეგობრებმაც შეიტყონ ამ ოჯახის გასაჭირის შესახებ! ეს ძალიან მნიშვნელოვანია!
მეგობრებო, კიდევ ერთი თხოვნა გვაქვს თქვენთან: თუკი შეიტყობთ, რომ თქვენს ნაცნობს ან მეზობელს სჭირდება დახმარება, გთხოვთ, გამოიჩინოთ გულისხმიერება და მოგვწეროთ ამის შესახებ ელექტრონულ მისამართზე: office-fsp@fsp.ge
ჩვენი ფონდის ანგარიში:
საქართველოს ბანკი GE64BG0000000470458000
თი ბი სი ბანკი GE15TB7194336080100003
ლიბერთი ბანკი GE42LB0115113036665000
(დანიშნულება: ფანჩვიძეების ოჯახი)
თანხის ჩარიცხვა ასევე შესაძლებელია ტერმინალებიდან: ExpressPay, TBCpay, PayBox (OPPA). ჩვენს ფონდს იპოვით ქვეთავში “ქველმოქმედება“. ინფორმაციას ფონდის დამატებითი უფლება-მოვალეობების შესახებ შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე: https://goo.gl/GY2Gus
ერთად, ჩვენ დავეხმარეთ უკვე ათასობით შეჭირვებულს. გავუმართოთ ხელი ამ ოჯახსაც! ვინ იცის, იქნებ სრულიად უცხო ადამიანების დახმარება ოდესმე თავადაც დაგვჭირდეს?! რადგან არავინ იცის, რას გვიმზადებს ცხოვრება ხვალ!
სპეციალურ ნომერზე: 0901200270 განხორციელებულ მხოლოდ ერთ ზარს ადამიანის სიცოცხლის გადარჩენა შეუძლია! დალოცვილები ყოფილიყავით!
