დანახშირებული ძვლების გროვა იმ დღესვე დამარხეს! იმის საშუალებაც კი არ მომცეს, ჩემი შვილი რომ დამეტირა. - პროექტები - ჩერნოვეცკის ფონდი

ჩერნოვეცკის საქველმოქმედო ფონდი

დანახშირებული ძვლების გროვა იმ დღესვე დამარხეს! იმის საშუალებაც კი არ მომცეს, ჩემი შვილი რომ დამეტირა.

page info icon
2023 მარტი 24
page info icon
1947
მას შვილის დატირების საშუალებაც კი არ მისცეს. ყველაფერი ისე უცებ მოხდა! სახლი წამებში დაიწვა და ყელაფერი, რაც წლების განმავლობაში, მუხლჩაუხრელი შრომის ფასად შეიქმნა, ფერფლად იქცა. მაგრამ, რაღა მნიშვნელობა აქვს ამას, როდესაც ყველაზე გულკეთილი და მზრუნველი ადამიანი შეეწირა ამ ხანძარს?
საქველმოქმედო ნომერი:
შეგროვებულია
2,979 ₾
( 180 დონორი )
დასრულებულია
დანახშირებული ძვლების გროვა იმ დღესვე დამარხეს! იმის საშუალებაც კი არ მომცეს, ჩემი შვილი რომ დამეტირა.

კეთილო ადამიანო, დაუყოვნებლივ გააზიარე ეს პოსტი! დაეხმარე შენს მეგობრებსაც მონაწილეობა მიიღონ ღვთისნიერ საქმეში!

მას შვილის დატირების საშუალებაც კი არ მისცეს. ყველაფერი ისე უცებ მოხდა! სახლი წამებში დაიწვა და ყელაფერი, რაც წლების განმავლობაში, მუხლჩაუხრელი შრომის ფასად შეიქმნა, ფერფლად იქცა. მაგრამ, რაღა მნიშვნელობა აქვს ამას, როდესაც ყველაზე გულკეთილი და მზრუნველი ადამიანი შეეწირა ამ ხანძარს?

"მხოლოდ ასე შემიძლია მოვეფერო და გულში ჩავიკრა... აქ ჩემი სურათი უნდა იყოს"

 - გულნარა, ვიცი, რომ იმ ავბედითი დღის გახსენება თქვენთვის ძალიან მძიმეა, მაგრამ იძულებული ვარ გკითხოთ.

 გულნარა: 30 დეკემბერს არხეინად ვემზადებოდით ახალი წლისთვის. ჩემი შვილი, ღმერთმა ნათელში ამყოფოს, დილით ადრე ადგა, როგორც ყოველთვის 6:30, იბანავა და სამსახურში წასასვლელად ემზადებოდა. ამ დროს, მეორე სართულზე თითქოს რაღაც ჩამოინგრა და შემომესმა ყვირილი: „ხანძარია, ხანძარი!“ ეზოში გამოვცვივდით და დავინახეთ, რომ ბოლი ამოდიოდა სახურავიდან. ჩემი ბიჭი სახლში შევარდა, სამსახურის საბუთები რომ აეღო, მაგრამ ვეღარ გამოვიდა. მასთან ერთად მინდოდა შესვლა, მაგრამ მეზობლებმა არ შემიშვეს. მეუბნებოდნენ, იქნებ ფანჯრიდან გადახტა, იქნებ უკვე გამოვიდაო... მეც დავუჯერე. ნეტა შევსულიყავი და დავმწვარიყავი ჩემს შვილთან ერთად. ბედნიერი დედა ვიქნებოდი. არცერთი დედა არ უნდა გლოვობდეს საკუთარ შვილებს! ეს უსამართლობაა.

ცეცხლმა რამდენიმე წუთში ყველაფერი შთანთქა. ყველაფერი, რასაც ოჯახი წლების გამავლობაში ქმნიდა

მტვრად და ფერფლად იქცა წამებში ოჯახის ცხოვრება

 - ღმერთო ჩემო, რის გადატანა მოგიხდათ...

 გულნარა: ჩემი შვილის გვამიც არ მანახეს, გიორგის დანახშირებული ძვლები დახურული კუბოთი, ნახევარი საათით მოასვენეს და მალევე დამარხეს. არც კი ვიცი, რატომ ვარ ცოცხალი. არ ვიცი, აქ რა მაკავებს. ყოველდღე ვევედრები ღმერთს, რომ წამიყვანოს ჩემს შვილთან. მაგრამ, არ მივყავარ, ესე იგი, ჯერ აქ ვარ საჭირო.

ცეცხლი არავის ინდობს! მან მოკლა საუკეთესო, უკეთილშობილესი ადამიანი

 - კიდევ თუ გყავთ შვილები, გიორგის გარდა?

 გულნარა: დიახ, ქალიშვილი მყავს, საზღვარგარეთ მუშაობს. მისი გოგო კი, ჩემი შვილიშვილი, ჩემთან ერთად ცხოვრობს. ბიძამისი ყველაზე ახლობელი ადამიანი იყო მისთვის. საშინელ მდგომარეობაში ჩავარდა მისი დაღუპვის მერე... საკუთარ თავშია ჩაკეტილი, არავის ელაპარაკება... გიორგი არაჩვეულებრივი ადამიანი იყო! ვერც კი წარმოიდგენთ, როგორი. საკუთარი ოჯახი არ ჰყავდა, ყველაფერს აკეთებდა ჩემთვის და დისშვილისთვის! ხელის გულზე ატარებდა მას. ყველას უყვარდა. მეზობლებსაც და თანამშრომლებსაც...

„უბედნიერესი ქალი ვიქნებოდი ჩემს შვილთან ერთად რომ დავმწვარიყავი.“

 - და რა საბუთების გამოსატანად შევიდა სახლში?

 გულნარა: პრობაციის ოფიცრად მუშაობდა. წარმატებით დაამთავრა იურიდიული ფაკულტეტი, უყვარდა თავისი სამსახური. არ ვიცი, სახლში სამსახურის რა საბუთები ედო, რომლის გამოც იქ შესვლა გადაწყვიტა...

 - თქვენი სახლი ფერფლადაა ქცეული, ყველაფერი განადგურებულია... ახლა როგორ ცხოვრობთ? ვინ შეგიფარათ?

 გულნარა: ახლა, მეზობლებთან ვცხოვრობ, საკუთარი საწოლი დაგვითმეს. როგორც ხედავთ, ჩემი სახლისგან აღარაფერი დარჩა. რა ვქნა, ვის ვთხოვო დახმარება... როდესაც საქართველოში ამდენი მშიერი ბავშვია, ჩემი პრობლემები ვინმეს როგორ მოვახვიო თავს?

„იქნებ, შესაძლებელია ერთი ოთახის აღდგენა.“

 - ჩვენ თუ შეგვიძლია, როგორმე შეგიმსუბუქოთ ცხოვრება?

 გულნარა: არც კი ვიცი, რა გთხოვოთ... ვოცნებობ, აღვადგინო ერთი ოთახი მაინც. მე და ჩემს შვილიშვილს საკუთარი საწოლი რომ გვქონდეს. ნათესავებთან და მეზობლებთან რომ არ ვიაროთ დასაბანად, გაზის წყლის გამათბობელი გვინდა. მადლობელი ვიქნები ნებისმიერი დახმარებისთვის. ასევე, ძალიან გვჭირდება პატარა მაგიდა და სკამები... დანარჩენზე ვერც ვიფიქრებ. ჩვენ ხომ, არასდროს გვიჭირდა.

„უფალს ყოველდღე ვთხოვ, ჩემს შვილთან წამიყვანოს“

 - შეგიძლიათ, თქვენს ოჯახზე გვიამბოთ?

 გულნარა: ახალგაზრდა ვიყავი, რომ დავქვრივდი. გიორგი სამი წლის მყავდა. მეუღლეც უბედურ შემთხვევას ემსხვერპლა, სვეტი დაეცა და ადგილზე გარდაიცვალა. მისი გვამიც დასახიჩრებული იყო... ეს რაღაც წყევლას ჰგავს. მეუღლე 35 წლის იყო მაშინ. გიორგი რომ გაიზარდა, ვეუბნებოდით: „მოიყვანე ცოლი, ისეთი კარგი ბიჭი ხარ, შენს გვერდით ნებისმიერი ქალი დედოფლად იგრძნობს თავს, უბედნიერესი იქნება.“ ის კი, იცით, რას გვპასუხობდა? „იქნებ, მეც ახალგაზრდა მოვკვდები, მამაჩემივით?“ წარმოგიდგენიათ? თითქოს, სიკვდილის მოახლოებას გრძნობდა.

„რატომ მეც არ ჩავიფერფლე...“

 - თქვენი საარსებო წყარო რა არის ამჟამად?

 გულნარა: მე მხოლოდ პენსიას ვიღებ - 295 ლარს. მეტი არაფერი გვაქვს. გვეხმარებიან ნათესავები და მეზობლები, მაგრამ ვინ დაგეხმარება მუდმივად? ერთ ამბავს გეტყვით. სანამ დაიღუპებოდა, რამდენიმე დღით ადრე, ჩემმა ბიჭმა სამი თვის სამყოფი მედიკამენტები მიყიდა. ადრე, ასე არასდროს მოქცეულა. მოიტანა ამხელა პარკი და მეუბნება: „ახლა, შემიძლია მშვიდად მოვკვდე, ეს წამლები რამდენიმე თვე გეყოფა.“ ხუმრობით თქვა, მაგრამ რა მოხდა, ხომ ხედავთ? ახლა, ჩემი შვილის ნაყიდ ბოლო აბებს ვსვამ... თითქოს, იქიდანაც ზრუნავს ჩემზე...

 ამ სიტყვების მერე, გულნარა ატირდა. დიდხანს ვისხედით ჩახუტებულები, მე კი გულდათუთქული დედისთვის ნუგეშის სიტყვებს ვერ ვპოულობდი...


* * *

 რა უნდა თქვა, რა უნდა იფიქრო ადამიანმა... დედას შვილის დაკარგვის ტკივილს ვერ გავუყუჩებთ, გიორგის ვერ შევუცვლით, მაგრამ ჩვენ შეგვიძლია შევუმსუბუქოთ ტანჯვა. თითქოს, მისი უსაყვარლესი გიორგი, მასზე ჩვენი ხელებით ზრუნავს. თითქოს, ჩვენ ყველა, მისი მეგობრებივით მივედით მის სანახავად. მისთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია ნებისმიერი წვრილმანი. მას ხომ, აღარაფერი დარჩა.

 საწოლები, ლოგინის თეთრეული, მაგიდა, სკამები, ნებისმიერი საოჯახო ტექნიკა, ჭურჭელი... ეს არასრული ჩამონათვალია იმის, რაც ახლა ასე ძალიან სჭირდება გულნარას. იქნებ, მოვახერხოთ და დავეხმაროთ ერთი ოთახის აღდგენაში?

 თუკი ვინმეს ექნება სურვილი მოინახულოს და დახმარება პირადად გაუწიოს, ოჯახის მისამართია: თელავის მუნიციპალიტეტი, სოფელი ქვემო ხოდაშენი.

ყოველ ჯერზე, როდესაც ვინმეს დახმარება შეგიძლიათ, უბრალოდ დაეხმარეთ და გაიხარეთ, რომ ღმერთი თქვენი მეშვეობით პასუხობს ვიღაცის ლოცვებს!

გვჯერა, რომ ერთად ნამდვილად შევძლებთ მათ გადარჩენას!

 არ დაგავიწყდეთ ამ პოსტის გაზიარება, რათა თქვენმა მეგობრებმაც შეიტყონ ამ ოჯახის გასაჭირის შესახებ! ეს ძალიან მნიშვნელოვანია!

 მეგობრებო, კიდევ ერთი თხოვნა გვაქვს: თუკი შეიტყობთ, რომ თქვენს ნაცნობს ან მეზობელს სჭირდება დახმარება, გთხოვთ, გამოიჩინოთ გულისხმიერება და მოგვწეროთ ამის შესახებ ელექტრონულ მისამართზე: office-fsp@fsp.ge

ჩვენი ფონდის ანგარიში:

 #GE15TB7194336080100003

#GE42LB0115113036665000

#GE64BG0000000470458000

(დანიშნულება: გულნარა ხმიადაშვილი)

 თანხის ჩარიცხვა შესაძლებელია ჩვენი ვებგვერდის მეშვეობით, „TBC ბანკი“ (GeoPay), „საქართველოს ბანკი“ (e-commerce), „ლიბერთი ბანკი“ (PayGe), PayPal.

 თანხის ჩარიცხვა ასევე შესაძლებელია TBCpay, ExpressPay და PayBox (OPPA) ტერმინალებიდან. ქვეთავში “ქველმოქმედება“ მოძებნეთ ჩვენი ფონდი (ინფორმაციას ფონდის დამატებითი უფლება-მოვალეობების შესახებ შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus

ერთად, ჩვენ უკვე ათასობით შეჭირვებულს დავეხმარეთ. გავუმართოთ ხელი ამ ოჯახსაც! ვინ იცის, იქნებ სრულიად უცხო ადამიანების დახმარება ოდესმე თავადაც დაგვჭირდეს?! რადგან არავინ იცის, რას გვიმზადებს ცხოვრება ხვალ!

შესანიშნავი სიახლე გვაქვს - ახლა, ჩვენი ბენეფიციარების ისტორიების წაკითხვა შეგიძლიათ ინსტაგრამზე: https://www.instagram.com/chernovetskyi.fund

 და ტელეგრამზე: https://t.me/ChernovetskyiFund

 სპეციალურ ნომერზე:  0901200270 განხორციელებულ მხოლოდ ერთ ზარს ადამიანის სიცოცხლის გადარჩენა შეუძლია!


მსგავსი პროექტები: