მამა გარდაიცვალა... ჩვენც მალე მივყვებით ალბათ. მე და დედა დავრჩით მარტო, არც ბებია-ბაბუა მყავს.

დროულად გაკეთებული ძვირადღირებული ოპერაცია მარიტას მხედველობას შეუნარჩუნებს.

- საგონებელშია პატარა ლილე (3 წლის) და კითხვებით: რატომ? რატომ არ შეუძლია მას ჩემთან თამაში? - დაუსრულებლად გულს უფლეთს დედას, მარიკას (22 წლის). პატარა დენისი 1 წლის და 3 თვისაა, მაგრამ მას არც ჯდომა შეუძლია, არც სიარული, არც საუბარი, ჭამითაც - ბოთლით ჭამს. მის საბრალო დედას - მარიკას, მანანის ფაფის გარდა, მისთვის სხვა საჭმელი არაფერი აქვს. არადა, საკვების გარდა, მის ვაჟს მუდმივად სჭირდება სამედიცინო დახმარება! დაუსრულებელი ანალიზები, გამოკვლევები, პროცედურები - ეს ყველაფერი ძვირი ჯდება!

„მე დედას გამოვესარჩლე და მამამ თვალი დამიზიანა! მაგრამ არ მტკივა, დეიდა, ცალი თვალითაც კარგად ვარ!“ - შეხვედრისას მიხსნის ბიჭუნა.

- დასახმარებლად ეძახის დედას მაკა (13 წლის). მისთვის გაუსაძლისია თავისი ერთი წლის ძმის, ნიკას ტანჯვის ყურება... ბავშვი ნაადრევად დაიბადა და ორი თვე რეანიმაციაში გაატარა. მას ორი თიაქარი და ნერვული აშლილობა აქვს, მის დედას - ლელას (30 წლის) კი არანაირი საშუალება არ აქვს, რომ შვილს უმკურნალოს და საკუთარი უძლურების გამო მზადაა, მოკვდეს!

„დეიდა, ჩემი დაიკო - თოჯინაა - მას არც საუბარი შეუძლია, არც სიარული... ის კარგი გოგოა და მე ის ისე ძლიერ მიყვარს, მაგრამ მას ძალიან სტკივა და ტირის... მე კი მასთან ერთად ვტირი...“ - ჩუმ-ჩუმად მიყვებოდა 6 წლის თეონა მისი მძიმედ ავადმყოფი დის, ბარბარეს (7 წლის) შესახებ.

ის არ დადის, არ საუბრობს და ხშირად მწარედ, ძალიან მწარედ ტირის... კვნესის, საცოდავად! მის გვერდით, ყოველ წამს, ვიღაც უნდა იყოს და მისი ხელი ეჭიროს. სხვაგვარად - ის თითქოს კვდება. პატარას ძალიან ეშინია!

დედა - მძიმედ არის ავად, მაგრამ ყველა საშინელ ტკივილს, გულყრას და სხეულის დაზიანებას ივიწყებს და მხოლოდ თავისი პატარა გოგონასთვის ლოცულობს